BARBAROS ŞANSAL/ 14 Şubat yaklaşırken

Sileceklerin sağanak yağmuru engellemekte zorlandığı ön camın arkasında uzayıp giden bir garip yoldaydım...

Zar zor algılanan yol çizgileri, ufuk çizgisine doğru her ne kadar kısalsa da, bana doğru bir o kadar hızla uzuyordu... Aracın radyosundaki cızırtılar kulağımda ve alacakarnalığın gözlerimi kamaştıran griliğine mavilik kahpelik yaparak eşlik ediyordu...

Arka koltuktaki yayıntının edepsizliği de sebepsiz değil. Konserve hatta poşetlenmiş mamalar, eski battaniyeler, tıbbı malzemelerle dolu bir karmaşa... Öngörümün önünde, henüz hayali tam oluşmamış ve de toplumun dışladığı insanların; sokaklarda hayat ve ekmek arayan travesti ve transseksüellerin yaptırdığı Ankara Gölbaşı Hayvan barınağı... Ha ha ha! Evet işte size eşit yaşam hakları...

Sadece gölgeler değil ki uzayıp giden. Kısalan ve kaybolan hayatlarda göz önünde.. Ha sokak kadınları ve adamları, ha da sokak hayvanları. Ne fark ederdi ki bu ülkede... Nasılsa artık sosyete pazarının yerini alamazdı can pazarı bariz neticede...

Sırasıyla Düzce, Kaynaşlı ve gişeler... Otomotik ödeme için gişeye yanaşıyorum. Kıyı kenarda kuyruk sallayan birkaç köpek dikkatimi çekiyor. Hemen ardında ise, görevlilerin artıklarının duvar dibindeki dağınık pisliği. Belli ki oradan da beslenir düşmüş hayvanların künyesizliği...

Sonra hayatımda yer almış ve sonra kaybolmuş eski dostlarımın koro halinde sesleri geliyor kulağıma. Bubi, Zoro, Tane, Fıstık, Bambam, Yogi, Bobo...

Ve İstiklal'deki her gösteriye eşlik eden aktivist EYLEM, ve Ömer Avni Parkındaki nüfusa liderlik eden kocakafalı karaburun kırması OSMAN...

YAZININ TAMAMI BUGÜN AYDINLIK'TA