"Ya derdime derman, Ya katlime ferman" Turan Emeksiz 62 yıl önce bugün şehit edildi

1940 yılında Malatya'da dünyaya gelen Turan Emeksiz, Demokrat Parti tarafından önerilen Tahkikat Komisyonunun kurulmasına dair kanunun kabul edilmesi üzerine 28 Nisan 1960 sabahı İstanbul Üniversitesi bahçesinde düzenlenen protesto mitingi sırasında öldürülen üniversite öğrencisidir.Babası Ahmet Emeksiz TCDDY'de işçi olarak çalışıyordu.Annesi Zeynep Emeksiz ise ev hanımıydı. Orman mühendisi olmak isteyen Turan Emeksiz, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi'ni kazandı.Tarih 28 Nisan 1960... Demokrat Parti'nin mecliste Tahkikat komisyonu kurmak istemesi, uzun süredir hükümetten rahatsız olan üniversite gençliğini ayağa kaldırdı. Beyazıt Meydanı'nda büyük bir gençlik mitingi düzenlendi. Üniversite öğrencilerinin düzenledikleri bu miting sırasında, polislerin okul bahçesine girmeleri üzerine olaylar büyümüş ve Beyazıt Meydanı'na kadar genişlemiştir. Bu sırada polisler tarafından öğrencilere ateş açılmış ve Malatya doğumlu Orman Fakültesi öğrencisi 20 yaşındaki Turan Emeksiz öldürülmüştür.Memleketi Malatya'da ismi bir caddeye ve bir liseye verilmiştir. Ancak 12 Eylül 1980 darbesi sonrasında bu caddenin ismi Milli Egemenlik Caddesi, lisenin adı ise Malatya Lisesi olarak değiştirilmiştir. Caddenin adı yoğun istek üzerine 2013 yılında yeniden Turan Emeksiz yapılmış ancak, Lisenin adı Malatya Lisesi olarak kalmıştır.Turan Emeksiz, o tarihten sonra Türk gençlik hareketinde önemli bir sembol olmuştu. Arkasından şiir yazanlardan biri de Enver Gökçe'dir.Gökçe, Emeksiz'in ardından şu şiiri kaleme almıştır: Bir yürüyüş eylediler sabahtan Ilgıt ılgıt kan gider loy loy! Dayan dizlerim dayan! Ağla gözlerim ağla! Namlu puşt olmuş, atayağı puşt. Yine düşman elindeydi vatan Bir oğul çıktı Malatya'dan: Anası Yılmaz çağırırdı Haram süt emmemişti anadan. Ve Beyazıt derler bir büyük alan Düşman sarmıştı sağı solu Düşman çok, cephane yoktu. Yetişmemişti daha Cemal Paşa kolu Amandı el aman! Tank paletleriydi alanda dönen Kusan namlularda, kalleş ölümcül Ve vuran ve kıran ve haykıran Malatyalı şöyle baktı bir Ana baba günüydü herhal Her yönde toz duman! Vay anam vay! Bu belalı başınan Kime ne diyem Kime ne diyem Nerelere gidem Ya derdime derman Ya katlime ferman! Başı daralınca Yılmaz'ın Baktı atacak taşı yoktu Baktı eli durmuş, ayağı durmuştu Vurulmuştu. Çıkardı yüreğini kan içinde Çarptı kötünün kafasına Hay bu nasıl devran? 28 Nisandı Yavri Hey! Ham Meyveyi Kopardılar Dalından.