13 Ağustos Dama Çözümleri: Bahriyali'den iki güzel anı

Türk Daması Federasyonu Eski Yönetim Kurulu Üyesi ve İstanbul Türk Daması Derneği Eski Başkanı Ahmet Murat Çelik'in hazırladığı Dama Köşesi her cumartesi Aydınlık Gazetesi'nde, yanıtlar Aydinlik.com.tr'de...

HABERİN DEVAMI

Şu an seksen yaşını devirmesine rağmen hâla yüksek seviye dama oynayabilen ve hâla birinci sınıf (GM) üstad kabul edilen üç kadim ustadan biri. Hamleci Hurşit ve Antepli Ömer bu evsafta kabul gören diğer iki kadim ustamız.

Bahriyeli Ufuk, henüz askerlik yıllarında yani namıyla aldığı bahriye dönemlerinde isminden bahsedilen ustalardan biri haline gelmiş, güçlü ve saldırgan daması ona ülke çapında bir tanınırlık getirmişti.
Daha o dönemlerde kendisine ileri seviye dama hocalığı yapan damamızın gelmiş geçmiş en büyük ustalarından biri olan Eyüplü Ayhan ile boy ölçüşecek seviyeye gelmişti neredeyse.

Askerliğini 1962-64 yılları arasında İstanbul'a çok yakın Kocaeli Gölcük'te yaptığından izin alabildiği zamanlarda İstanbula gelip damadan uzun süre uzak kalmamaya gayret edermiş. İşte böyle zamanlardan birinde hafta sonu için İstanbula gelmiş pazar günü dönüş yolu esnasında İzmit'te bir iki saatlik mola verince orta yaşlı iki kişinin dama oynadığını görünce yanlarına yanaşıp seyretmeye başlamış.
Oynayanlardan biri diğerine karşı çok büyük pozisyon üstünlüğü yakalamış anın tadını yaşıyor, pozisyonu kötü olan da çare bulmak için umutsuzca düşünüyor ve "Bahriyeli olsa burada sana bir yapardı ama bende o kafa yok" diyor. Durumu iyi olan rakibi ise "Yorma kafanı bu pozisyonu Bahriyeli'de gelse kurtaramaz" diye karşılık veriyor. Sivil kıyafetlerle yanlarında dama izleyen gencin bahsettikleri büyük usta olduğunu bilseler ne düşünürlerdi kim bilir.

Bir diğer anısını şöyle anlatıyor koca usta. "Seksen ihtilalinin iki sene sonrasıydı hâla her yer çok sıkı bütün ülkede hissedilen o kasveti biz de derinden hissediyoruz. Bu havadan kurtulmak adına İzmir dama ustalarıyla bir turnuva düzenledik İstanbul'un en iyi ustaları toplandık doğru İzmir'e eleme usulü maçlar yapılıyor ama ben hariç bizim İstanbul oyuncularını hepsi ilk turda elendi. Kaldık İzmirliler ve ben. En sonunda finale Albay Çetin (Çetin Özyılmaz) ve ben kaldık bizim geri dönüş zamanımız dolmak üzere dedim ki ben çekiliyorum bu turnuvanın şampiyonu Albay Çetin'dir. Döndük geldik İstanbula ertesi Topkapı dama bahçesine gittik ne görelim İzmirli ustalar gelmiş Albay Çetin 'seni yenmeden bu kupayı almam' diyor. Ben 'Sen bu kupayı hak ettin kupa seindir' desem de dinletemedim ve oynadık kupa da bize kaldı"
Biri kırk biri de altmış yıllık bu güzel anılarını bizimle paylaşan Bahriyeli ustamıza sonsuz teşekkürler.
Bu kadim ustalar bizim hazine değerindedir.