Atatürk ezan sesini duyunca ne yaptı? İlk kez duyacaksınız...
Türk Devrimi'nin mimarı Mustafa Kemal Atatürk'ün manevi dünyasına ışık tutan ilginç bir olaydan bahsededceğiz. Çoğu kişinin muhtemelen ilk kez duyacağı bu hikâye, Atatürk'ün duygu yoğunluğunu gözler önüne sermesi bakımından oldukça çarpıcı bir örneği barındırıyor.
Dolmabahçe Sarayı'nda verilen yemek davetlerinden biriydi. Her zamanki gibi usulünce sofralar kurulmuş, fikirler tartışılmış ve gecenin sonunda misafirler odalarına çekilmişlerdi.
Ancak bu daveti diğerlerinden ayıran bir özelliği var ki, o da hemen ertesi sabah yaşanan olayın Gazi Paşa nezdindeki duygusal yansımasıdır. Atatürk o sabah hiç uyumamıştır.
- Atatürk, manevi kızı olan Nebile ile birlikte
ATATÜRK, EZAN SESİNİ DUYUNCA AĞLADI
Milli Mücadele yıllarını en etkili şekilde anlatan kalemlerden Mithat Cemal Kuntay, o sabah yaşanan olayı anılarında şöyle aktarıyor:
Güneş doğarken çok müstesna bir hadise oldu. Muayede Salonu'nun büyük kapılarının parmaklıklarından doğan güneş ve deniz içeriye vuruyordu.Bu çerçevenin içinde Gazi’nin manevi kızlarından Nebile Hanım, Gazi’nin işaretiyle sandalyenin üstüne çıktı. Sabah ezanı okumaya başladı. Bir aralık baktım Nebile Hanım’ın ses damlalarına yaş damlaları karışıyordu. Gazi Mustafa Kemal ağlıyordu!
Atatürk'ün en yakın isimlerinden biri olan kütüphanecisi Nuri Ulusu ise aynı olayı şu sözlerle anlatıyor:
Atatürk Ezan Sesini Çok Severdi. Hiç unutmuyorum, Dolmabahçe sarayında bir bayram misafirlere büyük bir davet verilmişti. Gece geç vakitlere hatta sabaha kadar eğlenildi, şarkılar söylendi. Atatürk ve tüm davetliler büyük bir keyifle adeta sabahı sabah ettiler. Tam ayrılma vakti geldiğinde, güneş hafif hafif doğuyordu. Atatürk güneşin doğuşuna baktıktan sonra o gece yanında olan manevi kızı Nebile’ye dönerek “Hadi Nebile, bir sabah ezanı oku” dedi. Nebile Atasına sevgiyle bakarak yakınında duran bir sandalyeyi yanına çekti, üzerine çıktı ve de müthiş bir sabah ezanı okumaya başladı. Gözlerini kapatarak büyük bir huşu içinde ve de yüksek sesle okuduğu bu ezan hepimizi, ama özellikle de Atatürk’ü müthiş duygulandırmıştı. Gazi Mustafa Kemal Atatürk, Türk ordularının Başkomutanı, Paşası ağlıyordu.
Kemal Arıburun, Atatürk'ten Anılar, Ankara, 1976, s.110