Çalışma hayatında alarm: Sessiz istifa oranı yüzde 50'yi aştı

Son yıllarda çalışma hayatının önemli gündem maddelerinden biri haline gelen "sessiz istifa", iş dünyasını endişelendirirken, uzmanlar; performans sistemleri düzenlenmedikçe, yönetici rolleri net olarak tanımlanmadıkça ve verimliliğin önemi yeterince kavranmadıkça sorunun büyüyerek devam edeceği görüşünde. İş yerlerinde sadece verilen işi yapma ve onu da geciktirerek yapma eğilimi olarak tanımlanan sessiz istifa, günümüzde çalışanların yüzde 50'ye yakınını esir almış durumda.

Şapka Koçluk Eğitim Danışmanlık şirketinin kurucusu Müge Çevik, "Bazı insanlar iş yerlerinde sadece verilen işi yapma ve onu da geciktirerek yapma eğiliminde. Çalışanların bu şekilde davranmalarının en önemli nedenleri ise yaptıkları işlerde kendilerini işe yarar hissetmemeleri ve işlerde yeterince anlam ve amaç bulamamaları." dedi.

SON ANA KADAR GECİKTİRME

Ülkemizde maalesef çalışanların neyi neden yaptığını bilmediğini sadece bazı işleri yapmak için yaptıklarını ifade eden Müge Çevik, "Hal böyle olunca işe 4 elle sarılmak yerine 'iş bir an önce bitsin ve başımdan gitsin' mantığı ile yaklaşılıyor. Hatta bazı çalışanlar 'elimdeki iş erken bitirirse başka iş verirler' diye mümkün olan son ana dek işi geciktiriyorlar." dedi. Çalışma hayatında her işin bir sözleşmeye tabi olduğuna dikkat çeken Müge Çevik, çalışanların iş akitlerinde yazan alma-verme taahhütlerini bazen unuttuklarını bildirdi.

Araştırmalara göre,sessiz istifa duygusuna sahip çalışanların bulunduğu iş ortamları olumsuz yönde etkilenmekte ve bu durumun kurumsal yapıyı zedelediği düşünülmekte. Sessiz istifanın iş örgütlerinde yarattığı olumsuzluklar yöneticiler tarafından da algılanabilirken davranışın nedenlerinin araştırılması önemli.

NEDENLER

Araştırmalara göre sessiz istifa duygusunun gelişmesine nedenleri şöyle sıralanabilir:

• Çalışanların iş ortamı içerisinde önemsiz bir role sahip olduğunu düşünmesi veya değersiz hissetmesi,
• Yönetici, idareci ve iş gören arası ilişkilerin şeffaf bir biçimde yürütülmemesi örgüt içi güç mesafesinin yüksek olması,
• Yönetici ve çalışanlar arası organik bir iletişim ağının olmaması veya farklı kademelerdeki çalışanların yöneticileriyle dilediği gibi iletişim kuramaması,
• Çalışanların özgün kabiliyet ve becerilerinin görev tanımıyla örtüşmediğini düşünmesi,
• Çalışanların kişisel, ticari ve mesleki alanlardaki gelişimlerinde yeteri kadar destek ve takdir görmediğini düşünmesi,
• Katılımcı demokratik bir iş ortamının yaratılmamış olması ve çalışanların yaratıcılıklarını kullanmalarının engellendiğini düşünmeleri,
• Çalışanların sahip oldukları potansiyeli ortaya çıkarmaları konusunda teşvik edilmemesi, desteklenmemesi,
• Çalışanların değişen şartlar ve çalışma düzeninin iş ortamına uyarlanamaması, örgüt kültürünün zayıflığı ve değişen çalışma şartlarına göre şekillenmediğini düşünmeleri.