Enkazdan çıktı profesyonel basketbola tutundu

Adıyaman'da ailesiyle birlikte yaşayan Muhammed Dinçer, oturdukları binanın 5 katlı olduğunu aktardı. Deprem günü kar yağdığını, havanın da çok soğuk olduğunu belirten Dinçer, deprem anlarını şöyle anlattı:

"Uyurken birden sanki biri beni havaya fırlattı. Kardeşlerim odalarında yatıyordu, hemen onların yanına koştum. Kardeşlerimin üstüne atladığım gibi her yer yıkıldı. Üç kardeşim vardı, 18 yaşında biri erkek biri kız ikiz ve bir de 24 yaşında ablam vardı. Babam da yatak odasında yatıyordu, onun hiç sesini duymadım. Annem il dışındaydı. Gözlerimi açtığımda bir kardeşim uyanıktı, onunla konuştuk, bilincini açık tutmaya çalıştım ama bir süre sonra bilincini kaybetti ve vefat etti. Üç kardeşim de yanımdaydı. Yaşam üçgenimiz yoktu, sadece başım dışarıda, kalan tüm vücudum enkaz altındaydı. Zor nefes alabiliyordum. Kardeşimin birini ellerimle kazıyarak enkaz altındayken ben çıkarttım. Babamın cansız bedenini de depremin yedinci günü çıkartmışlar."

Sağ bacağının üzerine düşen kolon sebebiyle kıpırdayamadığını söyleyen Dinçer, Adıyaman'da olmayan annesinin yaşadığı düşüncesiyle enkaz altında hayata tutunduğunu dile getirdi.

ALTI KİŞİLİK AİLEMDEN GERİYE ANNEM VE BEN KALDIK"

Dinçer, ailesinin cansız bedenleri yanındayken hayata tutunmaya çalışmanın çok zor olduğunu vurguladı. Depremden yaklaşık 48 saat sonra gönüllülerce enkazdan çıkarıldığını söyleyen Dinçer, "Enkazdan doğum günümde çıkarıldım. Doğum günümde enkazdan çıkarılmak tekrar bir doğum oldu benim için, yeniden hayata geldim." diye konuştu.

Annesinin depremi duyar duymaz Adıyaman'a geldiğini ifade eden Dinçer, "Annem yanıma geldiğinde ben gökyüzüne bakmaya başladım, annem beni hayata bağladı. Altı kişilik ailemden geriye annem ve ben kaldık. Artık, anneme nasıl bir hayat sunabileceğimi düşünüyorum. Mücadelem annem için." dedi.

‘ANNEMLE HAYATA TUTUNACAĞIZ’

Dinçer, enkazdan çıkarıldıktan sonra götürüldüğü Adıyaman'daki hastanede 10 Şubat'ta bacağının ampüte edildiğini, bir gün sonra da Ankara'ya sevk edildiğini anlattı ve şunları söyledi: "20 Mart'ta fizik tedavi sürecim başladı. Umudumu kaybetmiştim ama doktorlar ve tüm sağlık çalışanları tekrar hayata tutunmamı sağladı. Fizik tedavi sürecimle birlikte sporla ilgilenmeye başladım. Okulumu bitirip antrenör olmak istiyorum. Basketbolla ilgileniyorum. Gençlik ve Spor Bakanlığının düzenlediği etkinliklerde spor dallarıyla tanıştım ve basketbolu seçtim. Bundan sonra ampüte basketbol ile profesyonel olarak ilgileneceğim. Annem benim, ben onun arkasında olduğum için sırt sırta vererek hayata tutunacağız. "

‘HEDEFLERİME ULAŞMAYA ÇALIŞIYORUM’

Dinçer, depremin dünyaya bakışını değiştirdiğini, artık zamanın ne kadar kıymetli olduğunu çok daha iyi anladığını söyledi. Hayatın mücadele olduğunu ama anların değerini bilmek gerektiğinin altını çizen Dinçer şöyle konuştu: "Bir yere ulaşmak istiyorsan koşacaksın. Koşamıyorsan yürüyeceksin, yürüyemiyorsan gerekirse sürüneceksin, sürünemiyorsan emekleyeceksin. Her ne olursa olsun mücadele edecek ve hedefe ulaşacaksın. Ben de bacağımı kaybettim ama protezim takıldı ve yeni bir yol belirledim. Şimdi hedeflerime ulaşmaya çalışıyorum. Engellilerin de her şeyi başarabileceğini göstermek istiyorum."