Guta'da kimyasal saldırı! Batı kirli yüzünü bir kez daha gösterdi

21 Ağustos 2013'te Beşar Esad hükümetine karşı savaşan Suriyeli militanlar, Suriye'nin başkenti Şam'ın doğu eteklerinde bulunan yoğun nüfuslu bir bölge olan Doğu Guta'ya saldırmak için sarin yüklü mermiler kullandı.

BATI KİRLİ YÜZÜNÜ BİR KEZ DAHA GÖSTERDİ

Suriye'de yaklaşık 300 ila 1.700 kişinin hayatını kaybettiği saldırı, dönemin ABD Başkanı Barack Obama'nın Suriye hükümetinin olası kimyasal silah kullanımını ABD için "kırmızı çizgi" olarak nitelendirmesinin ardından gerçekleşti.

Batılı güçler saldırıyla ilgili olarak Suriye hükümetini suçlamakta gecikmemiş, hatta ABD açıkça Orta Doğu ülkesini işgal etmeyi düşünmüştür.

Ardından gelen kriz, Rusya'nın yardımıyla yapılan ve Suriye'nin kimyasal silahlarının BM ve Kimyasal Silahların Yasaklanması Örgütü (OPCW) gözetiminde imha edilmesini içeren bir anlaşma sayesinde barışçıl bir çözüme kavuşturuldu.

Ortadoğu konularında uzman bağımsız araştırmacı gazeteci Vanessa Beeley'e göre Obama'nın Suriye'deki kimyasal silahlara ilişkin kırmızı çizgi politikasındaki bu son dakika dönüşü, görünüşe göre birkaç faktörden kaynaklanıyordu.

Obama'nın Ulusal İstihbarat Direktörü James Clapper, Başkan'a Suriye'nin sarin gazı kullandığına dair istihbaratın 'kesin kanıt' olmadığını söyledi; bu terim Bush'un Irak'ı işgal etmek için sahte bir bahane olarak kullandığı 'kesin kanıt' kitle imha silahlarını hatırlatmak için seçildi.

Vanessa Beeley, o dönemde "Afganistan'daki ABD askeri personelini arttırmayı taahhüt eden" Obama'nın "Suriye'de benzer taahhütlere zorlanmak" konusunda isteksiz olduğuna dikkat çekti.

Elbette Obama, özellikle Yemen'de insansız hava araçlarıyla yapılan savaşların artmasından da sorumluydu, ancak potansiyel olarak tehlikeli bir dosyaya dayanarak askeri saldırıya zorlanma konusundaki isteksizliği, yönetimindeki pek çok kişiyi şaşırtan kırmızı çizgi söyleminden geri adım atmasının temelini oluşturdu.

Gazeteci ayrıca o dönemde Obama yönetiminin Beşar Esad hükümetinin uzun ömürlü olamayacağını düşündüğünü ve Rusya'nın 2015'te Suriye'nin yardımına koşacağını tahmin etmediğini öne sürdü.

Beeley'e göre Obama'nın bu ihtiyatlı tutumu istihbarat tavsiyelerine dayanıyordu ama aynı zamanda ABD'nin Suriye'deki amaçlarına, suları bulandırmadan ve çatışmayı doğrudan Suriye'nin müttefikleri olan İran ve Hizbullah ile karşı karşıya getirmeden ulaşabileceği beklentisine de dayanıyordu. ABD ittifakı tarafından beslenen ve silahlandırılan terörist bir vekalet savaşının Suriye hükümetini devirmek için yeterli olacağına inanılıyordu.

Rusya'nın 2015'te Suriye'ye konuşlanmasından önce, ABD'nin "terör örgütüyle mücadele ettiklerini iddia etmesine rağmen" DAEŞ'in Suriye'de "geliştiğine" dikkat çekti. Obama döneminde ABD Dışişleri Bakanı olan John Kerry'nin BM'deki bir kapalı oturumda Beyaz Saray'ın DAEŞ'i Esad'a karşı bir koz olarak kullanmayı umduğunu söylediği kaydedilmişti.

Ancak bu planlar nihayetinde Rusya'nın yardımıyla bozuldu ve "ABD/İngiltere liderliğindeki rejim değişikliği karteli tarafından serbest bırakılan terör dalgası geri çevrildi," diyor Beeley.

Gazeteci ayrıca Suriye'deki kimyasal silah saldırılarının yol açtığı krizin esasen Batı'nın "bölgesel gündemleri dayatmak için elinden gelen her şeyi yapacağını" gösterdiğini belirtti.

Suriye'deki kimyasal silahlar meselesi, Batılı rejimler, onların yandaş medyası ve hatta BM tarafından yoğun bir şekilde kullanılan ve Suriye'deki terörist gruplarla desteklenen (Beyaz Miğferler gibi) uzantıları tarafından üretilen sahnelenmiş olaylara dayanan bir anlatıdır ve Suriye'ye artan doğrudan ve vekaleten askeri müdahaleyi haklı çıkarmak için tasarlanmış sahte bayraklardır.

Beeley ayrıca, "Batı'nın çok sınırlı bir oyun kitabına sahip olduğunu", çünkü benzer taktiklerin şu anda Ukrayna'da kullanıldığını ve Rusya'nın "Nazi tugayları tarafından Rusça konuşan insanlara karşı sahnelenen ve gerçekleştirilen olaylardan sorumlu tutulduğunu" gözlemledi.

Batı, Orta Doğu ve Ukrayna'daki hedeflerine ulaşmak için daha da çaresiz hale geldikçe, her iki savaş alanında da artan askeri baskı ve müdahaleyi haklı çıkarmak için istihbarat tarafından uydurulan bu tür olayların devam etme riski yüksektir.