Kurucusu Doç. Dr. Levent Köstem: Zeytinyağı Müzesi

Eski Çeşme yolu üzerinde, Uzunkuyu mevkinde kurulu Köstem Zeytinyağı Müzesi. Kurucusu ortopedi ve travmatoloji uzmanı Doç. Dr. Levent Köstem. Müzede aslına uygun olarak birebir kopyalanmış zeytinyağı ezme sistemleri, elle çalışanlarından elektrikli makinelere uzanan örnekleri adım adım izlenebiliyor. Sergilenen objeler arasında Levent Köstem imzalı ahşap işler, fotoğraflar da görülüyor. Bir de dükkan var, Köstem Çiftliği’nde üretilmiş zeytinyağı, sabun, çiçek balı gibi tarım ürünleri satışa sunuluyor.
Kurucunun peşine düştük, doktorluktan emekli oldu da atadan kalma zeytinliklerinde keyfe keder toprakla tarihle sanatla uğraşıyor, pek de güzel hayırlı bir iş yapıyor, dedik. Tanımak tanıtmak istedik. Haftasonu aradık çiftlikteydi, çalışıyordu. Haftaiçi? Muayenehanesinde çalışıyordu. İki arada bir derede, ameliyatı olmadığı bir günde, öğle tatilinde denk getirdik, bu söyleşiyi yapabildik.

45 YILLIK HEKİM

l Sizi tanıyabilir miyiz?
Ben doktorum, ortopedi mütehassısıyım. Ege Üniversitesi’nden 1978 mezunuyum, 82'de ihtisas aldım. Sonra Cumhuriyet Üniversitesi'nde, Buca Sigorta’da çalıştım, Belediye Hastanesi'ne çalıştım, bir süre başhekimlik yaptım. 93'ten bu yana serbest çalışıyorum. Hekimliğimizi sürdürüyoruz, 45 sene bitti bu sene.
l Müzede de burada da fotoğraflarınızı ve ahşap işlerinizi gördük. Koskoca bir müze var ortada, çiftlik var… Kaç saat uyuyorsunuz?
Genellikle uyumam… Ortalama 5-5,5 saat uyurum. Çalışıyoruz. Çapa yapıyoruz, tarla yapıyoruz, ahşap işi yapıyoruz, torna öğreniyoruz.
l Bunlar merak ve keyif işleri. Zeytincilik nereden geliyor?
Buca'da doğdum büyüdüm. Çiftçilik aileden gelmiyor. Dedem Drama’dan geldikten sonra belirli aralarda mevsimlik işçi olarak Buca'daki zeytinyağı fabrikalarında çalışıyormuş torbacı olarak. Onun haricinde zeytincilik yok, annemden babamdan da bir dikili ağacımız yok. Eşimin tayini çıkınca Urla’ya yerleştik ve sonradan zeytin dikmeye başladım. Tarımı seviyorum. O sevgi, bize ilkokuldaki, ortaokuldaki Köy Enstitülü hocalarımızın verdiği bir şey. Biz sebze bahçeleriyle uğraşırdık, tarım dersleri, ahşap atölyeleri vardı.

l Müze fikri nasıl gelişti?
Müze yapmam gerektiğini düşünüyordum, örnekleri topluyordum. Hekimlikten kazandığımla o müze binasını aldım, malzemeleri topladım, bugüne kadar getirdik. Şimdi tutmak için çalışıyoruz.
l Gerekmek ne demek Hocam?
Yani kimse bu işi yapmıyor. Bir iş yapıyorsanız tam yapacaksınız. Eğer artroskobik cerrahiyle uğraşıyorsanız, siz onun komplikasyonunu bilmiyorsanız iyi bir cerrahi olamazsınız, komplikasyon cerrahisini de bilmeniz lazım. Onunla ilişkin problemleri de bilmeniz lazım. Zeytin dikiyorsanız, 10 bin üzerinde zeytin ağacı dikiyorsanız onun kültürünü bileceksiniz. Kültürünü bilmezseniz, ticari bir iş olur o. Topluma yönelik bir mesaj olmaz yani. Sizin yaptığınız işin bir mesaj olması lazım. Yaptığınız işin de örnek olması gerekiyor. Ben örnek bir yer yapmak için yola çıktım. Orayı yapabilmek için gece gündüz çalıştım! Hala da çalışıyorum.

l Üretim olmazsa olmaz değil mi?
Bir işletmede eğer havadan para kazanılmıyorsa, ya da devlet, belediyeler, siyaset üzerinden nemalanılmıyorsa, orayı ayakta tutmak gerçekten çok zor. Sadaka dağıtarak olmaz! Zaten bu yüzden tarımda bu kadar verimli topraklarımızla biz mercimeği dışarıdan alıyoruz, buğday alıyoruz, onu alıyoruz, bunu alıyoruz! Bütün Avrupa küçük çiftçi aile işletmelerini ön plana çıkarırken bizimkiler aile işletmelerini batırıp köyden insanları uzaklaştırdılar. Bunu da çağdaşlık olarak sundular.
l Siz çiftlik ürünlerini hangi kanallardan satıyorsunuz?
Yurtiçinde kendi yerimizden ve de internetten satıyoruz. Dışarı zincir mağazalara verirseniz 4 ay sonra paranı veriyor. Kim öle kim kala! Bugün üreticiliğin başka bir derdi de o zaten. Tüccarlar tarafından kandırılan insanın tarımda haddi hesabı yok.