Medyanın Halleri | Değerli Hürriyet emekçileri aynı manşeti Polonez için de bekliyoruz

Değerli Hürriyet emekçileri
aynı manşeti Polonez için de bekliyoruz

Tarım Bakanlığının güvenilir gıda için başlattığı çalışma çok önemli.
Hile karıştıranlar, sitedeki ifşa listesinde yer alıyor.
Listeler yayınlanmaya başlayınca gıda güvenliği meselesi de öne çıktı.
At, eşek, domuz eti yedirenler… Gıda boyası kullananlar…
Hürriyet bakanlık yetkilileriyle konuşmuş ve konuyu manşete taşımış: “Bu sahtekârları boykot edin.”
Tebrik ediyoruz, güzel manşet.
Geçen günlerde de Vatan Partisi ve Aydınlık bir boykot çağrısı yaptı.
Türk Anayasası’nı tanımayan, bakanlık yetkililerin suç duyurusunda bulunduğu, sendikal haklarını istediği için işçileri işten atan yabancı sermayeli Polonez Gıda ürünlerine boykot çağrısı yaptık.
Anayasamızı çiğnetmek gıda sahtekârlığı kadar önemli değil mi?
Bakanlık yetkililerini dinlememek gıda sahtekârlığı kadar önemli değil mi?
Emekçimizin Anayasa’da yazan örgütlenme hakkını çiğnemek gıda sahtekârlığı kadar önemli değil mi?
Yabancı işçi çalıştırmak gıda sahtekârlığı kadar önemli değil mi?
Alın teriyle çalışan namuslu, fedakâr işçileri işten atmak, direniş alanlarındaki ağaçları bile kesip sana gölge bile yok demesi gıda sahtekârlığı kadar önemli değil mi?
Başta Hürriyet olmak üzere basınımız bu konunun üzerine gitmelidir.
Polonez Gıda ürünlerine boykotu destekleyelim.

Gayet makul bir soru da bizden:
‘İran boşa atıyor’ ile ‘Türkiye dağı taşı bombalıyor’un farkı ne?

Türkiye’nin iki tiyatro korosu var.
Birinci koro:
Türkiye terörle mücadele eder: Tiyatro bu, dağı taşı bombalıyorlar.
Türkiye 15 Temmuz’da Amerikan Gladyosu’nu ezer: Tiyatro bu, böyle darbe mi olur! Kontrollü darbe…
İkinci koro:
HAMAS Aksa Tufanı’nı başlatır: Tiyatro bu, İsrail’in işine yarayacak.
Hizbullah şehitler verir: Tiyatro bu, savaşmıyorlar bile…
İran İsrail’e füzeler yağdırır: Tiyatro bu, sinema izletiyorlar.
Son olarak bunu Sabah’tan Melih Altınok yazmış. Şöyle diyor Melih Bey:
Tahran ile İsrail arasındaki âşık atışmasından hallice füze göndermelere "İran sineması" deyince kızıyorlar.
Yok mollalar değil, bizimkiler.
İran'ın son olarak elindeki 10 binlerce füze içinden 200'ünü seçip gerekli makamları uyararak ateşlemesinin verdiği heyecanla söyleniyorlar:
"Adamlar füze atmayınca neden atmadı diyorlar. Atınca da neden vuramadı diyorlar."
Gayet makul sorular değil mi?”
İsrail medyası bile bizim köşe yazarlarımız gibi değil.
İsrail ordu radyosunun haberine göre, İsrail ordusu, İran'ın balistik füze saldırısında hava üslerinin zarar gördüğünü duyurdu. Ama bizim gazetecilerimiz, köşe yazarlarımız kulaklarını bu haberlere tıkıyor.
Savaş yalnızca fizikî değil. Psikolojik olarak da yürüyor.
Bölge ülkelerine hep aynı taktikler.
Nasıl 15 Temmuz, Türkiye’nin terörle mücadelesi küçümsenmeye, boşa çıkarılmaya çalışılıyorsa aynısı İran için de yapılıyor.
Maalesef bazı gazeteci dostlarımız bu tuzağa düşüyor.
Bize de uyarma görevi düşüyor.
İki koro bir olmasın.

Masal var gerçeklik yok

Aydınlık 3 Ekim’de şu manşetle çıktı: “Arz-ı Mev’ud masal, İkinci İsrail girişimi gerçek.”
Ama maalesef bugünü 3 bin yıl önce Tevrat’ta yazılanlarla açıklama çabaları devam ediyor.
Yeni Şafak’tan Ömer Lekesiz, dünkü yazısında “Siyonist-Haçlı tehdidi olarak Arzımevud nedir” diye yazmış. Bol bol dini atıf var. Bakıyoruz, bugüne dair, sınırlarımızdaki girişim hakkında bir şey var mı diye? Yok!
İkinci İsrail planı var mı? Yok!
Çözüm var mı? Yok!
Sayın Cumhurbaşkanı ne diyor: “Lübnan'dan sonra gözünü dikeceği yer açık söylüyorum bizim vatan topraklarımız olacaktır. Netanyahu hayallerine Anadolu'yu da katıyor.”
İşte bugünün gerçeği bu.
Peki bunu nasıl yapıyor?
Kürdistan adı altında İkinci İsrail planını uygulamaya koyarak.
ABD ve İsrail, PKK'yı destekleyerek Türkiye topraklarının bir kısmını almaya yönelik silahlı harekatlara başladı. Gerçek bu. Tek çözüm var: Suriye, Irak, İran, Rusya ile işbirliği yaparak bölücü örgütü temizlemek.
O halde masalları bir kenara bırakalım, bugünün gerçekliğine karşı bölgesel işbirliğini savunalım.