Adanış VII -(TAMAMI)

Ey gökyüzü, iyi kalpli yaratıcı,

Bağışla bana Hose’nin bilincini, Jose Marti’nin,

Girebileyim ben de savaş meydanına.

Ey kutlu, bağışla oğluna, özgürlüğe vurulmayı,

Davet bekliyorum senden, ön sıralarda.

Nicedir Petöfi giriyor uykularıma,

Otuzunu göremeden bin yılı gören Macar usta.

İzin ver, Peşte bayrağını ben de açayım,

Aralık provası büyük sahneye taşındığında,

Ulusal Şarkıyı söyleyeyim atmacalarla.

Makamım isyan makamıdır benim.

Asılmayı öğrendim, nefsimle nefes alarak,

Türkmen isyanında asi Yunus’la,

Anadolu Ovası için, onun karakeçisi için...

Giyindim eski savaşçıların kaputlarını,

Kuşandım silahlarını, naralarını akıncıların.

Yorgun bitkinim sanma bakıp saçlarıma,

Talim ettim yarım yüzyıl kadar,

Bugünü bekledim, ateşli sokaklardan geçip.

İmtihan et oğlunu, en tehlikeli görevle.

Bir şans ver, ey cömert yaratıcı,

Ay yıldızın üstüne güneşi tuğ yapayım,

Bir kılıçta kesip dökeyim başından burçları.

Yazayım kardeşliği evrenin belleğine.

Ey gökyüzü, iyi kalpli yaratıcı,

Adanmış olana, “yükün ağır,” denir mi?

Kartala ne kadar ağırsa kanatları,

Yüküm ağır değil o kadar, gel gör ki

Aşk bekler, düş bekler, beklemez devrim.

Yok yatacak yerim, canım cevherim ayakta.

Bir yer göster bana, tan atımında,

Mezar diyorum, ama tek kişilik değil,

Ortak olsun isterim makamım kopuklarla.