Avrupa milliyetçiliği yeniden dünya gündeminde
Milliyetçiliğin babası, bilindiği gibi Fransız Devriminin milliyetçiliğidir. Sermaye sınıfının krallığa ve feodalizme karşı devrimci olduğu dönemin milliyetçiliğinden söz ediyoruz. Milliyetçilik, öncelikle halkı millete dönüştürmek için, şatoların ve kilisenin duvarlarını yıkmaktı. Fransız Devrimi senyörün bağımlısı olmaktan kurtulmak isteyen köylülüğe ve halka önderlik ederek bunu başardı. İttihat Terakki ve Atatürk, aynı devrimi “Türkiye şeyhler, dervişler, müritler, mensuplar ülkesi olamaz” diye özetledi ve hayata geçirdi.
MİLLİYETÇİLİĞİN DEVRİMLER ÇAĞI
Milliyetçilik, devrimci çağında krallığa, sultanlığa, ağalığa, beyliğe, şeyhliğe, tarikatlara, etnik bölünmelere son veren harekettir. Milleti oluşturan vatandaş, padişahın kulu, beyin yanaşması ve şeyhin müridi değildir. Vatandaşlar, özgürdür, eşittir ve kardeştir. Milletin bireyi olmanın topluma kazandırdığı hukukun özü budur. Demokrasi de, Avrupa ve Kuzey Amerika’da Milliyetçi akımın önderliğindeki devimlerle geldi.
EMPERYALİZM DÖNEMİNİN MİLLİYETÇİLİĞİ
Gelişmiş kapitalist ülkelerin 20. Yüzyılın eşiğinde emperyalist döneme girmesiyle Batı Avrupa Kuzey Amerika milliyetçiliğinin de karakteri değişti. Emperyalist burjuvazinin Milliyetçiliği, ezenlerin milliyetçiliği idi, ezilen dünyayı devletsiz bırakma ve azamî sömürünün milliyetçiliği idi. O Milliyetçilik, İkinci Dünya Savaşı öncesinde Almanya ve İtalya’da Hitler ve Mussolini’nin şefliğinde en aşırı, en ırkçı, en saldırgan dönemini yaşadı. Bu dönemde Nazi ve Faşist saldırganlığa karşı savaşan kapitalist ülkelerde, ilerici roller oynayan Milliyetçi direnişler görüldü. İngiltere’de Churchill’in, Fransa’da General De Gaulle’ün isimlerinin bugünlere kalmasının nedeni budur. Onlar, Nazi ve Faşist işgalcilere karşı mücadelede Sovyetler Birliği ile ve Bilimsel Sosyalist partilerle ittifaklar kurdular.
İkinci Dünya Savaşından sonra ABD emperyalizminin gelişmiş kapitalist ülkeleri de denetim altına almasından sonra, bu ülkelerin sermaye sınıfları içinde Washington yönetimine karşı direnme odaklarının oluştuğunu görüyoruz. Fransa, İngiltere, Almanya gibi gelişmiş kapitalist ülkelerin burjuvazileri evet emperyalistti. Ancak geçmişteki tahtlarından indirilmişlerdi ve ABD tekellerinin baskılarıyla karşı karşıya gelmişlerdi. En ünlüsü Fransa’da De Gaulle’dür. 1960’lı yılların başında, Fransız halkına ve dünya kamuoyuna NATO’nun karakterini açıkladı. NATO, ABD emperyalizminin müttefiklerini kontrol örgütüydü. De Gaulle, bu gerekçeyle Fransa’nın NATO’nun askerî kanadından ayrılmasına önderlik etti. Fransız Milliyetçiliği, bir yandan Cezayir’de kanlı bir sömürgecilik yaparken, bir yandan da ABD denetimine karşı koyuyordu.
AVRUPA’DA YÜKSELEN MİLLİYETÇİLİK
Bize ışık tutan tecrübeleri özetledikten sonra gelelim bugüne. Avrupa’da ABD emperyalizmine karşı bir Milliyetçi akım yükseliyor ve iktidara ilerliyor. Bu hareket, İtalya’da Giorgia Meloni hanımın önderliğinde iktidara geldi. Fransa’da Marine Le Pen hanımın önderliğinde ve Almanya’da Alternatif Parti önderliğinde iktidar kapılarını zorluyor. Çok önemli bir özellikleri de, Rusya ve Çin dostu olmalarıdır. Asya ülkeleri ile iyi ilişkiler geliştirme eğilimindeler. Bu milliyetçi partilere ABD emperyalizmi “Ultra Milliyetçi” ve “Neofaşist” benzeri suçlamalar yöneltiyor. “Sol” adına siyaset yapan Sosyal Demokratlar ve bir kısım sözde sosyalistler ise, Sam Amca’nın gözbebeğidirler ve Asya karşıtı rollerde boy gösteriyorlar. İsrail’i ve PKK gibi bölücü örgüleri en hararetli destekleyenler de onlardır.
AVRUPA SERMAYESİNDE VE NATO’DA BÖLÜNME
Dikkat edilirse Fransa ve Almanya’da, Macron gibi Neoliberaller ve Scholz gibi Sosyal Demokratlar, Rusya’ya karşı savaş tamtamları çalarken, Milliyetçi Muhafazakâr güçlerin Atlantik ötesinden belirlenen NATO görevine soğuk baktıkları görülüyor.
Batı Avrupa’nın kapitalistleri, ABD yanlıları ve millî olanlar diye bölündüler. Bu bölünme, tekelci dünya sermayesi içindeki bölünmedir ve aynı zamanda NATO içindeki bölünmedir.
İKİNCİ DÜNYA SAVAŞINDAKİ BÖLÜNME YENİDEN GÜNDEMDE
Konuyu Vatan Partisi Genel Başkan Yardımcısı ve TBMM Onursal Başkanvekili Hasan Korkmazcan arkadaşımız, son Başkanlık Kurulu toplantısında gündeme getirdi. NATO içindeki bölünmelere dikkat çekerek, Rusya ve Türkiye dayanışmasına ilişkin siyasetler önerdi.
Bugün emperyalist ülkeler arasındaki ve tek tek emperyalist ülkelerin sermaye sınıfları içindeki bölünme, İkinci Dünya Savaşı dönemindeki gibi yeniden gündemdedir. Hem Filistin’in İsrail’e karşı savaşı, hem de Rusya’nın Ukrayna cephesindeki savaşı, Atlantik güçleri içindeki bölünmeyi derinleştiriyor. Azerbaycan’ın toprak bütünlüğü için yürüttüğü savaşın zaferi de aynı işlevi gördü.
BATI AVRUPA’NIN ÖNÜNDEKİ SORU
Soru şudur: Biden efendi, NATO müttefiklerini Rusya’ya karşı ateşe sürebilecek mi?
Fransız ve Alman gençleri, ABD çıkarları için Doğu Avrupa cephelerinde kan dökecek, can verecek mi?
Bu soruların yanıtında Fransa’da ve Almanya’da Milliyetçiliğin kaçınılmaz yükselişi ve iktidar mevzilerini ele geçirmesi var. ABD’nin inişe geçmesi, yalnız Atlantik Okyanusu’nun batısında değildir, aynı zamanda doğusundadır.
ABD’nin Dünya efendiliği iddiası, Avrupa’da da çöküyor. Eski kıtada kendi yolunu kendi çizme eğiliminin güçlenmesi kaçınılmazdır.
Fransız ve Alman gençleri, ABD emperyalizminin çıkarları uğruna Rusya cephesinde ölmeye razı olmayacaktır.
Burada hem Avrupa’nın ABD emperyalizmine tavır alan güçlerine, bu arada Avrupa’daki Türklere, hem de bütün dünyadaki Asya dostlarına görev düşüyor.
DÜZELTME: 23 Mart 2023 günlü Rota’da, Of Hayrat Derneği Başkanı Sayın Emrullah Tellioğlu dostumuzun soyadı, yanlışlıkla Kellioğlu diye dizilmiştir. Kendisi Vakfın değil, Derneğin başkanıdır. Düzeltiyor özür diliyoruz.
YARIN: NİÇİN BIDEN