İsmet Özçelik halklailiskiler@aydinlik.com.tr

İki bacağını kaybetmiş Filistinli çocuk: Ülkeme döneceğim

Gazze’den hastaları getirdik.

Türkiye’de tedavi ediyoruz.

Kimi yaralı, kimi kanser hastası…

Aralarında yaşlılar da var, çocuklar da.

İsrail’in vahşi saldırıları…

Soykırım uygulaması…

Büyük acılar yaşanıyor.

FİLİSTİNLİ ÇOCUK

Filistin’den getirilen hasta ve yaralılar…

Biri daha 9-10 yaşlarında…

Tedavisi sürüyor.

İsrail saldırılarında iki bacağını da kaybetmiş.

Ama başı dik!

Sürekli aynı şeyleri söylüyormuş:

“En kısa sürede ülkeme döneceğim.”

Olayı aktardılar, gözlerim doldu.

DERS OLMALI

Bunu niye anlattım?

Son dönemde bazı gençlerde yurtdışı hastalığı var.

“Kapağı yurt dışına atmak.”

Hep bu hayallerle yaşıyorlar.

Gazze yerle bir olmuş.

İnsanlar aç, susuz…

Çocuklar hayvan yemleriyle besleniyor.

Bütün evler yıkılmış, kalacak yerleri yok.

Ama başka bir ülkeye gitmek…

Bundan sonraki yaşamlarını oralarda sürdürmek…

Akıllarına bile gelmiyor.

Vatan sevgisi böyle bir şey.

Umarım herkese ders olur.

***

DEVRİAMBER

Gazeteci Hande Fırat…

Resim ve heykel sergisi açtı.

Adını da “Devriamber” koydu.

26 Nisan’da sergisiyle ilgili şunları yazmıştı:

“İçini kanatan acını resme dökebilir misin?

İçinde yarım kalmış sevgilerin resmi kaç gecede biter?

İnsan acılarıyla nasıl barışır?

Kaç kere düşer, kaç kere kalkar, aynı döngüyü kaç kere yaşar?

Yüzünü tam güneşe çevirecek iken, ölüm döngüsü yüzünü kaç kere yere düşürür?

Sırlar; ayrı ayrı acıların yaşandığı, karanlık gözyaşı kuyularında boğulan sırlar, güçlü omuza konulan o küçük baştaki saçları okşayan büyük ellerin kokusunda köklere duyulan özlemde gizli kalan sırlar.

Bir babanın elleri, bir çınarın kökleridir.

Baba, dallarında kuşlar saklayan kocaman bir çınardır.

Başı okşanan küçük kız, hani o ilk büyük acıyla bir anda büyümek zorunda kalan, yüzü güneşe dönük görünse de aslında gözü hep topraktadır. Hani bir gün mutlaka her insanın gideceği kahverengi, serin toprak...

Saçları o hatırlanmayan gecede okşanan küçük kız, çınarını kaybedince aslında yapayalnız kalır. Kalabalıklarda kendi gölgesine sarılan, yalnız kalan kız, sonra da yalnız kadındır.

Acılara nasıl alışır insan …”