Şair Savaş Meydanında 1

Doğurdu savaşçı oğlunu Yükselen Asya milleti,

Durma dedi, yürü üstüne üstüne zalimin.

Beşik gömütten kalktı doğruldu adanmışlar alayı,

O zaman teslim aldılar görev emirlerini.

Ateşten yatakta, kesildi göbeği fedai şairlerin:

Orada bağlandı Büyük Vatanla yürek bağları.

Doğu bozkırlarında yıldız gibi arşa yükseldiler,

Laleli, sümbüllü bağlarda yürür gibi,

Yürüdüler Ağrı dağından, Golan doruklarına.

Dimdik geçtiler sıratı müstakimden birlik,

Boğuştular destanların meydanında canavarlarla:

Yükseldiler yeminli Burakla arşı âlâdan yukarı.

Boyunlarında kalın Pir Sultan urganları,

Kılıçların çeliğine Zemzem verilmiş yedi kez.

Köroğlu’nun hak terazisini tutarlar,

Şeytanın ölüm kararını elleriyle kazırlar taşa.

Şair yürekler hak ile çizerler tarih atlasını:

Koyunlarında Seyyid Nesimi fermanlarıyla.

Şair, vatan surlarından gözetliyor Halep’i,

Gözetiyor Hama’yı, kahraman Humus’u candan.

Kolluyor büyük vatanın namusunu önce,

Kurtarıyor esir düşen kardeşi namussuzdan.

Cehennemin yedi kapısından dalıyor öylece:

Diyor ki bilge, kendinden yananı yakamaz kimse.