Siyahiyim siyahisin, siyahi

Ferguson kasabasında başlayıp ABD'yi çalkalayan olaylar, yıllar önceki bir okur mektubunu hatırlattı.

"Siz Beyaz Türklerin ahkâm kesmesinden bıktım!" diyordu öfkeyle. "Ne anlarsınız biz zencilerin halinden!"

Dinlemeyi seçtim ve diyalog kurmayı başardık. Tahmin ettiğim gibi Erdoğan taraftarı çıktı. Erdoğan'ı "beyazları yenen zenci lider" olarak seviyordu.

"Erdoğan'ın pigmentlerini lütfen bir tarafa bırakalım" dedim. "Benim beyaz olduğumu nereden çıkardınız?"

Ona ortadirek bir aileden gelen bir yazar olduğumu anlattım. O da bana "beyaz" derken ne demek istediğini anlattı. Okura göre "beyazlar" yıllarca "siyahlara" haksızlık etmişti.

"Siyah" olmanın ölçütleri belliydi. Dindarlık, muhafazakârlık, Erdoğan'ı sevmek, Anadolu çocuğu olmak... Nişantaşı-Kızılay- Alsancak'ta değil, Fatih-Keçiören-Kadifekale'de yaşamak.

Birbirimizi ikna edemesek de (bu hiçbir tartışmada mümkün değildir), konuştuklarımızı hâlâ zaman zaman düşünürüm. İnşallah o da aynısını yapıyordur.

"Zenci" meselesine gelince, Afrikalısı az bir toplum olduğumuzdan, bu sözcük bizde politik doğruculuk krizi yaratmıyor. Yine de kibarlık olsun diye "siyahi" diyoruz.

Rock rengi olduğundan pek severim siyahı da "siyahi" sözcüğünü de. Hatta bence süper grup adı olur.

İçeriği kadar söylenişi de güzeldir. Tatlı bir ıslıkla başlayıp su gibi akar insanın dudaklarından.

Zaten Gezi Parkı eylemleri de kendilerini "siyah" hisseden insanların tepkisinden doğmadı mı? Memleketi yönetenlerden üvey evlat muamelesi görenlerden?

Tıpkı bir zamanlar başörtüsü eylemlerine ya da Kürt hareketine katılan gençler gibi.

Onlar da kendilerini "zenci" hissediyordu. Zaten en büyük zevkimiz birbirimize zenci muamelesi yapmak.

Hep sosyalist partilere oy vermiş, 68 Kuşağı'ndan bir babanın evladı olarak kendimi "beyaz" hissetme imkânım pek olmadı.

Kimseye de "siyah" muamelesi yapmadım. Yapmak istesem bile beceremem zaten.

Bu yüzden "Beyaz Türk" lafını yiyince "ulan" diyorum. "Acaba Balkan muhaciriyiz diye mi?"

Böyle rezil bir ırkçılığın yeşerdiğine inanmak istemem. Onun yerine gönül bağlarına inanıyorum.

Onların bizi melezleyip gerçek bir toplum yapacağı güne. Birbirinin mutluluğuyla mutlu olanların toplumuna.

Öyle bir toplumla küçük bir Amerikan kasabasından çok daha renkli ve neşeli olacağımıza eminim.

Ama o zamana kadar memlekette herkes birbirinin zencisi. Gel de bu duruma renk beğen şimdi!