En lezzetli sokak tatlıları belirlendi: İlk 10'da iki Türk de var!

100 – MACUN (TÜRKİYE)

Bu sıra dışı Türk tatlısı genellikle sokak satıcıları tarafından ayrı bölmeleri olan küçük ocaklarda hazırlanır. Her bölme, satıcının daha sonra tahta bir çubuğun etrafına sararak bir tür çok renkli lolipop oluşturduğu kalın, renkli bir şekerleme macunu ile doldurulur.

Bu şekerlemenin uzun bir geçmişi vardır ve muhtemelen Osmanlı İmparatorluğu döneminde, çoğunlukla bir sağlık ilacı olarak kullanıldığı zamanlarda ortaya çıkmıştır. Macunun modern versiyonları orijinal bitkisel macunlardan oldukça farklıdır, ancak anason, karanfil, zerdeçal, karabiber, tarçın veya kimyon gibi çok sayıda baharatın eklenmesiyle elde edilen kendine özgü tatlı ve baharatlı tadı ile karakterizedir.

Bu lezzet, mesir macunu kutlamaları sırasında sarılmış macun şekerlerinin caminin tepesinden atıldığı Manisa şehriyle güçlü bir şekilde ilişkilendirilmektedir.

91 – KARSAMBAÇ (TÜRKİYE)

Karsambaç, Mersin'in yaylalarından, özellikle de Çamlıyayla ilçesinden gelen geleneksel bir Türk tatlısıdır. Bu eşsiz tatlı, temiz dağ karı ile bal, şeker şurubu veya pekmez gibi tatlı bir şurubun birleşimiyle yapılır.

Kar blokları dağlardan kazmayla alınır ve şehre getirildikten sonra tatlı şurupla karıştırılmadan önce bıçakla rendelenir. Bu tatlı genellikle sokak köşelerinde serinletici bir yaz ikramı olarak satılır. Granita ve kar külahlarının atası olarak kabul edilir.

37 – LOKMA (TÜRKİYE)

Bu uluslararası üne sahip tatlı genellikle un, şeker, maya ve tuz karışımıyla yapılır, derin yağda kızartılır ve ardından şurup veya balla yıkanır. Lokmanın kökeni çok eskilere dayanır ve sıklıkla tartışılır. Bazıları Arap kökenli olduğunu öne sürse de ilk olarak Yunanistan veya Türkiye'de ortaya çıktığı tahmin edilmektedir.

10 – KUE APE (ENDONEZYA)

Serabi Jakarta olarak da bilinen Kue ape tatlısı, appam olarak bilinen Hint kreplerinin Endonezya versiyonu olarak kabul edilir. Genellikle Cakarta ile ilişkilendirilen Endonezya versiyonu; buğday unu, hurma şekeri, hindistan cevizi sütü ve mayadan oluşan bir hamurla hazırlanır.

Krepin ortası yumuşak kalırken kenarları genellikle çıtır çıtırdır. Genellikle bu kreplere kendine özgü yeşil bir renk veren pandan ile tatlandırılır. Bu yemek genellikle işporta merkezlerinde ve pazarlarda bulunan sokak satıcıları tarafından hazırlanır ve satılır.

9 – PİSANG GORENG (ENDONEZYA)

Kızarmış muz ya da plantain Endonezya'da her gün yenen yaygın bir atıştırmalıktır. Meyvenin sadece az yağda kızartıldığı çok sayıda versiyonu vardır. Ancak daha sıklıkla dilimlenmiş muz parçaları altın rengini alana kadar kızartılmadan önce hamurla kaplanır.

Diğer birçok çeşidinin yanı sıra kızarmış muzlar Bali'de Godoh biu veya Java'da Gedhang gorèng gibi farklı isimler altında da görülür. Geleneksel olarak sokak tezgahlarında ve el arabalarında satılır ve bir grup Gorengan yemeğine - Endonezya'nın derin yağda kızartılmış atıştırmalıklarına - aittir.

8 – HOTTEOK (GÜNEY KORE)

Hotteok, genellikle tarçın, esmer şeker, yer fıstığı ve ceviz gibi kuruyemişlerle doldurulan popüler Kore usulü bir kreptir. Özellikle havalar soğuk olduğunda, çok sayıda Kore sokak standında sokak yemeği olarak satılmaktadır. Krepler kalın ya da ince olabilir. Çıtır çıtır dış yüzeyi ve yumuşak çiğnenebilir iç kısmı ile karakterizedir.

Hotteok'un 19. yüzyılın sonlarında Çinli tüccarların ülkelerinin askerlerini Kore'ye kadar takip etmesiyle icat edildiğine inanılmaktadır. Birçoğu Kore'de kalmaya karar vermiş ve tuzlu dolgularla kreplerin Çin versiyonlarını yapmışlardır. Ancak Koreliler tatlı dolguları tuzlulara tercih etmiş ve Çinliler de krepleri Korelilerin isteklerine göre uyarlayarak Hotteok'u icat etmişlerdir.

7 – LİEGE WAFFLE (BELÇİKA)

Liege waffle'ları Belçika'daki en popüler iki waffle çeşidinden biridir. Bu düzensiz şekilli lezzetler, inci şekeriyle tatlandırılan ve özel olarak tasarlanmış bir waffle tavasında pişirilen kalın, börek benzeri bir hamurla yapılır. Pişirme işlemi sırasında inci şekeri erir ve waffle'lara eşsiz bir karamel tadı verir.

Liège waffle'larının kökeni biraz belirsiz olsa da Fransız mutfak geleneklerinden etkilendiğine ve yetenekli Liege fırıncıları tarafından meşhur edildiğine inanılmaktadır. Liege'de bu waffle'lar genellikle sade olarak tüketilir, ancak üzerine pudra şekeri, çırpılmış krema, çikolata veya çeşitli meyveler de konulabilir.

6 – SERABİ (ENDONEZYA)

Bu geleneksel, küçük boyutlu Endonezya usulü krep, genellikle pirinç unu ve hindistan cevizi sütü veya rendelenmiş hindistan cevizi seçenekleriyle hazırlanır. Krepler inanılmaz derecede çok yönlüdür; tatlı ve tuzlu versiyonları vardır. Buğday unu, şeker, muz, ezilmiş fıstık, jackfruit, çikolata serpintileri veya fermente oncom gibi çeşitli soslarla uygulanabilirken, günümüz eklemeleri arasında et, sosis veya dondurma da bulunmaktadır.

Serabi krepleri Java'nın her yerinde bulunur, ancak genellikle Bandung ve Solo şehirleriyle ilişkilendirilir. Tipik olarak çilek, durian veya hindistan cevizi bazlı kinca şurubu ile birlikte sunulur ve çoğunlukla hızlı ve uygun bir sokak yemeği olarak satılır.

5 – BRONTE FISTIKLI DONDURMA (İTALYA)

Bronte fıstığı (Antep fıstığının Sicilya'da yetişeni) İtalyan dondurmalarının en popüler tatlarından biridir. Orijinal haliyle her dondurmacının vazgeçilmezi olan bu dondurulmuş lezzet, Bronte fıstığı ezmesini süt, krema, yumurta ve şekerden oluşan klasik baz ile birleştirir. Zaman zaman ezilmiş ve kızartılmış fıstık da eklenebilir ancak temel doku her zaman yoğun ve kremsi kalmalıdır.

Bronte fıstığı ve ezmesinin yüksek fiyatları nedeniyle günümüzde pek çok dondurmacı daha ucuz ikameleri tercih etmektedir. Ancak en iyi fıstığının küçük bir Sicilya kasabası olan Bronte'de yetiştiği düşünülmektedir.

4 – KÜNEFE (TÜRKİYE)

Künefe, genellikle portakal kabuğu rendesi ve bir peynir kreması ile doldurulmuş, ardından limon suyu ve portakal çiçeği suyu ile aşılanmış bir şeker şurubuna batırılmış, parçalanmış ve tereyağlanmış künefe hamurunun iki gevrek katmanından oluşur.

Türk künefesi geleneksel olarak Hatay, Urfa veya Antep peyniri ile yapılır. Genellikle Antep fıstığı ile süslenir ve en iyi sıcak servis edilir. Zarif ve yapımı inanılmaz derecede basit olan bu tatlı, peynir dolgulu bir hamur işi rüyasıdır.

3 – MARAŞ DONDURMASI (TÜRKİYE)

Maraş'tan geldiğine inanılan ve ismini de buradan alan bu Türk dondurmasını diğer dondurmalardan ayıran özelliği, erimeye karşı dayanıklılığı ve özellikle yoğun, çiğnenebilir dokusudur. Bu nitelikler, temel süt ve şeker karışımına iki koyulaştırıcı maddenin eklenmesiyle elde edilir: Sakız reçinesi olarak da bilinen Arap sakızı ve mor orkide kökünden yapılan bir tür un olan salep.

Aslında Kahramanmaraş bölgesinde dondurma normalden belirgin şekilde daha fazla salep içerir, bu yüzden bazen buna kesme dondurma da denir.

2 – KREP (FRANSA)

Bu ince krepler buğday unuyla yapılır ve kökenleri Fransa'nın Bretanya bölgesine dayanır. Fransızların ulusal yemeği olmasına rağmen krepler o kadar popülerdir ki beyaz buğday ununun uygun fiyatlı hale geldiği 20. yüzyılın başından bu yana tüm dünyaya yayılmıştır.

Bu nefis yiyecekler un, yumurta, süt ve tereyağının ince bir hamur haline getirilmesiyle yapılır ve daha sonra bir krep tavasına dökülerek kızartılır.

1 – PASTEL DE NATA (PORTEKİZ)

Pastel de nata, dünya çapında popüler olan geleneksel bir Portekiz tartıdır. En iyi sonucu elde etmek için dolgunun çok tatlı olmaması ve limon ya da vanilya aroması içermemesi gerektiğine inanılmaktadır. Bunun yerine, tartların üzerine tarçın serpilmeli ve ideal olarak bir fincan kahve ile eşleştirilmelidir.

Aslen, bu lezzet 18. yüzyıldan önce Lizbon'daki Santa Maria de Belém'de Katolik rahipler ve rahibeler tarafından yapılmıştır. Tart, şarapların temizlenmesinde ve giysilerin kolalanmasında kullanılan artık yumurta sarılarından yapılıyordu. Daha sonra din adamları yakındaki bir fırınla anlaşarak Pastel de nata'yı ticari olarak satmaya başladı ve ürün büyük bir başarı elde etti.