İdrarla dişlerini fırçaladılar! 'İdrar vergisi' konuldu!
Antik Çağ‘da Romalılar, aralarında idrarın da yer aldığı bir karışımı temizlik maddesi olarak kullanıyorlardı.
Alkolün bakteri ve virüsleri öldürdüğünü artık hepimiz biliyoruz.
"Peki idrarın içinde bulunan amonyak neden virüsleri öldürmesin?"
Romalılara göre idrar, dünya üzerinde en kolay bulunan doğal temizleyiciydi. Bu nedenle hem kişisel temizlikleri için hem de ev temizliği için uzun yıllar idrar kullandılar.
Gorgon dergisinde yer alan makaleye göre Romalılar, idrarı temizlik maddesi olarak giysilerini yıkarken, dişlerini fırçalarken hatta deri tabaklarken kullanmışlardır.
Eski çamaşırhaneler bile insanların idrarlarını toplamak maksadıyla halka açık yerlerde ihtiyaçlarını gidermelerine yönelik devasa büyüklüklerde kil çömlekleri kullanıyorlardı.
Nihayetinde, o kadar çok idrar kullanıldı ve toplandı ki, Roma imparatoru tarafından idrara vergi konuldu.
“Para kokmaz” anlamına gelen “Pecunia non olet” sözü, 1. yüzyılda imparator Nero ve Vespasian’ın idrar vergisi getirmesi sonucunda ortaya çıkan ünlü bir deyiştir.
DİŞ MACUNU OLARAK KULLANDILAR
Bugün biz tereddüt etmeden idrarımızın üzerine su ile sifonu çekerken veya uzaklaştırırken, antik zamanlarda idrar değerli bir mal olarak itibar görüyordu. İdrar, potasyum ve fosfor gibi çok çeşitli mineraller ve kimyasallar içermektedir. Romalılar idrarın dişlerini beyazlaştırdığını ve çürüklerden koruduğuna inanıyorlardı. Bu yüzden idrarı ağız gargarası ve ponza taşı ile karıştırarak diş macunu yapmakta kullanmışlardı. Öyle ki, idrar 1700’lere kadar diş macunu ve ağız gargarasında kullanılması yönünden çok etkiliydi.
“Vectigal Urinae” : İdrar Toplayıcıları İçin Vergi
MS 1. yüzyılda, Roma imparatoru Nero, Latince “idrar vergisi” anlamına gelen ve “vectigal urinae” olarak bilinen yeni bir vergilendirme hayata geçirdi. Bu vergi, işlevsel olarak kamusal alandan toplanan idrarları vergilendirmekteydi çünkü alt sınıflar ihtiyaçlarını lağımlara boşaltmak suretiyle küçük çömlekler yoluyla giderirlerdi.
Bunun yanında zengin sınıfların gittikleri halka açık tuvaletlerden de idrar toplanmaktaydı. İdrar alan kişi bunların karşılığında vergi öder, sonrasında lağımdan idrarlar toplanır ve bir dizi kimyasal işlemden geçerek değerli bir hammaddeye geri dönüştürülürdü.
Pecunia non olet: Para Kokmaz
Bu idrar vergisinin koyulmasından hemen sonra, Romalılar bu tuvaletleri “Vespasianlar” ile anmaya başlamıştır. Bu idrar vergisi, gelecekte imparator olacak Vespasian’nın oğlu Titus tarafından iğrenç bir politika olarak görülmekteydi. Roma tarihçileri Dio Cassius ve Suetonius, Vespasian’ın halk tarafından pek sevilmeyen idrar vergisini kendi tarih kitaplarında işlerken şu diyaloğa yer vermişlerdir: Titus idrar vergisi hakkında babasına serzenişte bulunurken, babası bir altın sikke çıkartarak “Pecunia non olet” (Para kokmaz) deyişini söylemiştir. Bu hareketin arkasındaki anlam tabii ki geldiği yere bakılmaksızın paranın değerli olduğunu göstermesidir.
Bu deyiş Vespasian tarafından söylenmiş en ünlü deyişlerden biridir ve hala bugün şüpheli, haksız veya illegal yollarla elde edilen paranın nasıl elde edildiğini önemsizleştirmek için kullanılmaktadır. Almanya’daki bazı insanlar bu söyleyişin çıkış hikâyesini o kadar sevmişlerdir ki aynı isimde bir aile masa oyunu bile yapmışlardır.