2 bin lira burs öğrenciye yetmedi

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, 2024 yılı kredi ve burs rakamlarını lisans öğrencileri için 2 bin, yüksek lisans için 4 bin, doktora öğrencileri için 6 bin liraya çıkardıklarını açıklamıştı. Açıklanan rakamlardan sonra öğrencilerin kimisi vakıf bursu çıkmasını ümit ediyor, kimisi ailesine yük olduğu için çekiniyor, kimisi ise yarı zamanlı iş arıyor. Bu kara bulutlar öğrencinin başına üşüşmüşken Aydınlık, İzmir’de okuyan bir öğrenci KYK bursu ile geçinebilir mi? Sorusunun peşine düştü.

‘YAPACAK BİR ŞEY YOK AİLEMİN ELİNE BAKACAĞIM’

Dokuz Eylül Üniversitesi’nde okuyan ve KYK yurdunda kalan P.S.A, birçok arkadaşından daha şanslı çünkü ona kredi yerine burs çıktı. Derin bir ekonomik kriz yaşadığımız günlerde aylık alacağı 2 bin lira ile nasıl geçineceğini hesap etmeye çalışan P.S.A şöyle konuştu:

“Ben Elazığ’dan İzmir’e okumak için geldim. Çiftçi çocuğuyum. Başvuru yaparken en büyük korkum ya kredi çıkarsa oldu. Çünkü her türlü bu paraya ihtiyacım var ve almalıyım ama krediyi sonradan ödemek bu şartlar altında oldukça zor oluyor. Sebebi de ülkemizde yoğun bir genç işsiz nüfus var. Bunu her yerde görebiliyoruz. Üniversiteden mezun olur olmaz iş bulacağımın garantisi bile yok bu da benim en büyük kaygımdı. Devletten alacağımız para bu koşullarda oldukça yetersiz geliyor. Zaten benim yurt param 547 lira, kitaplara ve fotokopilere bir ay içinde bin lira verdiğim oldu. Kalan 500 lira ile de zaten ulaşımı çözebilirim sadece. Ailemin eline bakmaya devam edeceğim. Bu beni oldukça kötü hissettiriyor ama yapacak bir şeyim yok.”

SABAH OKULDA AKŞAM İŞTE GECE DERS ÇALIŞIYOR

Özel yurtta kalan Ö.K ise daha dertli. Her ay yurduna 7 bin lira veren Ö.K’ye burs yerine kredi çıktı. Ailesinin de zorluk çektiğini söyleyen D.D yarı zamanlı işlerde çalışmaya başladığı şöyle anlattı:

“Ben zaten burs çıkar diye hiç umut etmemiştim. Hatta çevremde burs alan arkadaşım da hiç yok. Bana yurt çıkmadığı için ne yazık ki özel yurda çıktım. Özel yurdumu ailem güç bela ödeyebiliyor. Onlardan harçlık istemeye dahi yüzüm yok. Çünkü babam emekli annem ev hanımı. Kendilerini bile güç bela geçindiriyorlar. Ben okula başladığımdan beri yarı zamanlı işlerde çalışıyorum. Bazen bir mekanda karşılama hostesliği yapıyorum bazen palyaçoluk yapıyorum. Sabah okula gidiyorum akşam çalışıyorum. Gece de yorgun argın ders çalışmaya çalışıyorum. Bu 2 bin liranın yetmesinin imkanı yok. Yurdumda yemek verilmiyor ve ben odamda yemek yapmak için hep malzeme alıyorum. 2 bin liranın yarısı markete gidecek yarısı da yol ve okul masraflarına.”