Aklımızın yarısı tarlada yarısı evde!

Pazarcılığın yaşamına katkısı nedir?

Biz doğuştan, aileden, kökten pazarcıyız. Bildiğimiz tek iş bu, hayatımız bu, kazancımız bu. Emeğimiz, geçimimiz pazarcılık...

Kadın üretici -pazarcısı olarak karşılaştığın sorunlar yok mu?

Olmaz mı? Ürünü topluyoruz iki büklüm, toplarken şunun gibi (bir domates –biber sandığı gösteriyor) her gün en az 60 sandık doldurup taşıyoruz, topraktan araca. Her gün bir pazara gittiğimizden, bizde ne bel kalıyor, ne sırt. En büyük sıkıntımız bu. Destek isteyeceğimiz kişiler de aynı durumda..

Antalya’da ürün toplama alanlarınız nereler?

Ah, ah... Önceden Kumluca’da Gazipaşa’da büyük topraklarımız, tarlalarımız, seralarımız, meyve bahçelerimiz vardı. Oralardan kendimiz ürün toplardık. Şimdi azaldı ama yine toplama yükleme bizden. Bahçelerimizin meyvelerini toplayıp kendi bahçemiz”in ürünü olarak satıyoruz.

Ürünlerin fiyatı nasıl belirleniyor?

Toplayıp meyve sebze haline getiriyoruz. Hal yetkilisi kontrol ediyor, telefonlarında bir uygulama var, ona baş vuruyor. Bize “şunun fiyatı şu” diyor, o fiyata satıyoruz. Ücretinin belirlenmesinde bizim hiç katkımız yoktur.

Yaptığın giderler sorulmuyor mu?

Hayır, getirdiğin malın kalitesine göre fiyat söylüyorlar.

Kadın üreticilerine, pazarcılarına destek veren dernek, kuruluş, belediye gibi kurumlar var mı?

Her gün sabah-akşam tüm gün, mal topla, pazara git, sat. Hiç başka şeylerle uğraşma vaktimiz yok.Varsa da bilmiyorum.

Ev işleri, temizlik, yemek, çocuk bakımı... Hepsinin altından nasıl kalkıyorsunuz?

(Gülümsüyor)Valla kalkmaya çalışıyoruz. Aklımızın yarısı tarlada pazarda, yarısı evde kalıyor. Her gün böyle.

İşte işi gücü eve ekmek parası götürmek olan çalışan, üreten kadınlar pazarcılığın zorluklarını bile doğal ve zorunlu görüyor. Ne neoliberal feminizmin, ne İstanbul Sözleşmesinin onların sorunlarından haberi yok, çözümleri yok. Olamaz da.. Hafize Duranlar, salt Cumhuriyet kazanımlarının kadın emekçileri...