Anatomi ve cerrahi ustası Colombo (1)

Matteo Realdo Colombo veya Realdus Columbus, Antonio Colombo adlı bir eczacının oğlu olarak Lombardiya, Cremona'da doğdu. Erken yaşamı hakkında çok az şey bilinmesine rağmen, lisans eğitimini Milano'da aldığı ve felsefe okuduğu bilinmektedir. Kısa süre sonra babasının mesleğini sürdürdü, ancak eczacılık hayatını bırakıp cerrah Giovanni Antonio Lonigo'nun yanında çıraklık yaptı ve 7 yıl onun yanında çalıştı. 1538'de Padua Üniversitesi'ne kaydoldu ve burada anatomi alanında olağanüstü bir öğrenci olarak tanındı. Henüz öğrenciyken üniversitede Sofistikler Kürsüsü'ne layık görüldü.

MİCHELANGELO İLE ARKADAŞ

1544'te Colombo, Pisa Üniversitesi'ne gitti ve birçok diseksiyon gerçekleştirdi; "Anatomi ve Cerrahi Ustası" olarak anıldı. 1559'daki ölümüne kadar son on yılında papalık üniversitesinde anatomi dersleri verdiği Roma'ya gitti. Burada Michelangelo ile bir proje üstlendi ve onun kişisel doktoru ve arkadaşı oldu. De Fabrica ile rekabet edecek resimli bir anatomi metni üzerinde Michelangelo ile işbirliği yapmayı planladı ancak muhtemelen Michelangelo'nun ileri yaşı nedeniyle bu asla gerçekleşmedi.

RAKİPLER ARASI ÇATIŞMA

Colombo'nun tek yayımlanmış metni olan De Re Anatomica, 1559'daki ölümünden kısa bir süre sonra yayımlandı. Realdo Colombo, önceki anatomistlerin çalışmalarını kanıt olmadan kabul etmedi ve bazı durumlarda onları eleştirmeye veya itibarsızlaştırmaya çalıştı. Özellikle Galen'in çalışmalarını eleştirdi ve Galen'in fikirleri üzerine yemin edenlere, "Galen'in İncil olarak kabul edilmesi gerektiğini ve yazılarındaki hiçbir şeyin doğru olmadığını iddia etmeye cesaret ettiklerini" söyleyerek öfkelendi! Colombo'nun çalışmasından önce, Galen ve Vesalius gibi anatomistler kan damarlarını vücudun organlarından ayrı olarak inceliyorlardı. Colombo, bu damarları destekledikleri organlarla birlikte ele aldı ve bundan her organa giden ve her organdan gelen kan akışını kavramsallaştırabildi ve kanın pulmoner geçişini keşfettiğini destekledi. Colombo ayrıca akciğerleri kalpten ayrı olarak gördü ve solunumda özel bir rolü olduğunu belirtti.

ANTİK İSKENDERİYE YÖNTEMİ İZİNDE

Colombo, insan vücudunun farklı bedensel işlevlerini öğrenmek için canlı hayvanlar üzerinde deney veya bilimsel araştırma yapma uygulaması olan viviseksiyona vurgu yaptı. Colombo'nun "De Re Anatomica Libri XV" adlı kitabına göre, özellikle insan kadavralarını diseksiyona harcamıştı. Colombo canlı, aktif bedeni anatomize ederken çağdaşları ölü bedeni anatomize etmişti. Colombo'nun viviseksiyona odaklanması, ölü yerine canlı hayvanları kullanarak antik İskenderiye anatomistlerinin uygulamasını canlandırdı ve bu da onu vücudu kavramsallaştırmanın bu yeni yolunu benimsemeye yöneltti. Viviseksiyon yöntemi, Colombo'nun sesin işleyişini, akciğerlerin hareketini, kalbin ve atardamarların hareketini, beynin genişlemesini ve kasılmasını, nabzın varyasyonlarını ve diğer işlevleri incelemesini sağladı.

ÜÇ NEHİR: KARACİĞER, KALP, BEYİN

Viviseksiyonun merkeziliğiyle birlikte, Colombo'nun kitabında, özellikle XI. Kitapta üç 'nehir' de vurgulanmıştır. "Karaciğer, kalp ve beyin olmak üzere üç kaynak vardır ve bunlardan vücuda dağılmış üç doğal kan nehri, yaşamsal kan ve hayvan ruhları vardır. Üç nehrin görünümü bilinen hiçbir eski kaynaktan gelmemektedir." Karın bölgesindeki karaciğer ve kalp gibi birçok önemli organ olmasına rağmen, Colombo için en üstün organ beyindi. Colombo organları hiyerarşi biçiminde tanımladı ve beynin en asil organ olduğu söylendiği için vücudun 'Başlıca üyelerinin Kralı'ydı. Beynin üstünlüğü doğrudan üç nehre ilişkin görüşüyle ​​ilgiliydi. "Beyinde üretilen ve sinirler aracılığıyla dağıtılan şey, canlı bedeni ölü bedenden ayıran şeydir." Diğer nedenlerin yanı sıra, beynin tüm organların kralı olmasının en önemli nedeni, beynin duyu ve hareketin kaynağı olmasıdır.

HAFTAYA: KANIN AKCİĞER YOLCULUĞU