Anımsanan sağlık emekçileri
Siyasi erk üzerinde meslek gruplarının kademeli etkilerini yadsıyamayız. Bu meslek içi hiyerarşiden öte bir şeydir. Etkin ve de yetkin konumu yakalayan kimi bireyler kendilerini beğenmişlikten narsizme kadar uzanan davranışlarının olağanlığını ya da olağandışılığını sorgulamayabilirler. Bazen durumu irdelediklerinde yanlışlarını görebilir hatta söz konusu durumdan utanabilirler.
Bu dramatik girişi neden yaptığımı açıklamak isterim. 17 Ağustos depremi sonrasında Bursa Eczacı Odası’nın çağrısı, deprem kriz masasının çağrıya olumlu yanıt vermesi ve Türk Eczacıları Birliği’nin önermesiyle Sağlık Bakanlığı’nın yetkilendirmesi sonucu Yalova Bölgesi İlaç Sorumlusu oldum. Sahra eczanelerinin kurulması, ilaç, tıbbi malzeme, hijyenik ürünler ve bebek bakım ürünlerinin temininde tam yetkili kılındım. 21 gün geceli gündüzlü çalıştım. Tüm eczacı odalarının desteğiyle her gün yirmiye yakın eczacı ve eczane teknisyeniyle görevi yüz akıyla tamamladık. Aradan bir ay kadar süre geçti, Bursa Yerel Gündem 21 etkinlikleri kapsamında “BURSA’DA DEPREM OLURSA” adlı bir panel düzenlendi. Odam adına panelist olarak ben katıldım. Salonda ayakta yer olmadığı gibi koridorlar da tıklım tıklım doluydu. Ben ikinci konuşmacıydım. Konuşmam ayakta alkışlanınca panel yöneticisi sayın akademisyen yanındaki kendi mesleğinden olan ilk konuşmacıya “bu ortamda şovun gereği yok” dedi. Yani şovmen ben oluyorum. Belli belirsiz mikrofona da yansıdı yöneticinin sözleri ama alkış sesleri arasında izleyenler bunu fark etmedi. Ben kendi mikrofonumu uzaklaştırıp yöneticiye doğru eğilerek dedim ki: “Hocam ben gönüllü çalıştım, sanırım izleyenler gönüllü olmayı alkışlıyor. Çünkü siz de biliyorsunuz ki diğer panelistler ücretli çalıştılar.” Hoca bir daha böyle hata yapmış mıdır bilemem ama önemli olan hata yapıp yapmaması değil narsizmin prangasından kurtulmasıdır.
Gelelim Kovid-19 çağına. Sağlık bakanımızdan tutun da her kademedeki etkin/yetkin insanlar “sağlık personeli” deyince kulvarda hekim dışında kimse yokmuş gibi davrandılar. Oysa hastalarla neredeyse kucak kucağa uğraşan en ön saftaki hemşire ordusunu anımsamadılar. Yine hastaların ilk uğrak yeri eczaneleri yok saydılar. Aile hekimlerinin çığlıklarını duymadılar. Sıralamaya koysanız en riskli grup hemşirelerimiz, hasta bakıcılarımız, ambulans hizmeti verenler ve temizlik hizmeti verenlerdir. İkinci sırayı sizce kim alır?
Gelelim medya mensuplarına; sorum şu:
“İki saat süreyle eczanemde bana yardım eder misiniz?”
Yo yo beleş değil, kendi ücretinizi kendiniz belirleyin! Varsa babayiğit eczanem sonuna kadar açık. Son günlerin en değerli tıbbi malzemesi maske de benden.
İşte biz böyle hayıflanırken beş eczacı göçtü gitti. TEB anımsadı eczacıyı sonunda, ama gariptir ki TEB’in “maskeyi biz dağıtırız haşmetlim” şeklindeki teklifine karşılık bir teşekkür geldi.
Derken bir kısım hocalarımız posta koydular da eczacı anımsanır oldu. Burada Prof. Tayfun Uzbay, Prof. Nurettin Abacıoğlu, Prof. Levent Üstünes hocalarımı saygıyla selamlıyorum. Biz onlar ve onlar gibi olan namuslu, dürüst hocaların öğrencileriyiz.
Bir teşekkürüm de Ulusal Kanal ile Aydınlık Gazetesi’nin taraf tutmayan yayınlarına. Ulusal Kanal muhabirinin eczacılarla ilgili sağlık bakanına sorduğu beklenmedik sorusunu ve yanıtını izlemişsinizdir. Daha önce kimse böyle soru sormadı..
Biz eczacılar hiçbir sağlık personelini diğerinden üstün görmüyoruz. Kendini üstün görenleri de hoş görmüyoruz. Bu söylediklerimden gerçek bilim insanlarını ayrı tutuyorum.
Sağlıkçılara ayrım yapmaksızın şükranlarımı sunuyorum.
‘Sağlık Ordusu’ kavramını bilmeyenlere de öğrettiğiniz için tarih yazdınız.
