Avrupa gerçekten daha mı uygar?

Dr. Ramzy Baroud, Amerikalı-Filistinli bir gazeteci ve uluslararası medya kuruluşlarında görüşlerine başvurulan bir uzman. 1999’dan beri Palestine Chronicle'ın editörü ve Türkçe de dahil olmak üzere farklı dillere çevrilmiş altı kitabın yazarı. Ilan Pappé ile birlikte editörlüğünü yaptığı son kitabı “Kurtuluş Vizyonumuz: Eylemin İçindeki Filistinli Liderler ve Entelektüeller Konuşuyor” yakın zamanda çıktı. Dr. Baroud, İslam ve Küresel İlişkiler Merkezi'nde (CIGA) yerleşik olmayan Kıdemli Araştırma Görevlisi. Yazıya arabaşlıklar tarafımızca konulmuştur.

Ukraynalı askerlerin Rus askerlerini kelepçeleyip bağladıkları altı dakikalık ürkütücü bir video internette dolaştığında, sosyal medyada ve başka yerlerde insanlar bu barbarca davranışı DAEŞ'inkiyle karşılaştırdı.

Ukrayna Cumhurbaşkanı'nın danışmanı olan Oleksiy Arestoviç, olayın hemen ardından, ahlaki sorumluluklarını hatırladıkları nadir görülen bir anda, Ukraynalı savaşçılara uluslararası hukuka uymaları gerektiğini hatırlattı. “Tutukluların istismarının askeri hukukta affı ve zamanaşımı olmayan bir savaş suçu olduğunu tüm askeri, sivil ve savunma güçlerimize bir kez daha hatırlatmak isterim.” dedi ve sanki bu medeni davranışla eş anlamlıymış gibi “Neticede biz bir Avrupa ordusuyuz.” diye ekledi.

Bu sözde sorumluluk iddiası bile, sanki Batılı olmayanlar, Avrupalı ​​olmayanlar böylesi tüyler ürpertici ve korkakça şiddetlere başvurabileceklerini, ancak kesinlikle daha rasyonel, insancıl ve entelektüel olarak üstün Avrupalıların bunu yapmayacağına dair ince bir ırkçılık taşıyordu.

Bu yorum, daha az açık olmakla birlikte, CBS'nin dış muhabiri Charlie D'Agata'nın 26 Şubat'ta Ortadoğu şehirlerini utanmadan Ukrayna'nın başkenti Kiev ile karşılaştırdığı ırkçı açıklamalarından birini hatırlatıyor: “Irak veya Afganistan'ın aksine, (…) burası görece medeni, görece Avrupa şehri.”

NAZİLERİ BÖYLE ÖVDÜLER

Rusya-Ukrayna savaşı, bazıları açık ve açık, diğerleri örtük ve dolaylı olmak üzere ırkçı yorum ve tutumların bir sahnesi olmuştur. Ancak, dolaylı olmak şöyle dursun, Bulgaristan Başbakanı Kiril Petkov geçen Şubat'ta Ukraynalı mülteciler konusunu ele alırken sözlerini sakınmadı. Avrupa, Ukraynalı mültecilerden yararlanabilir, çünkü “Bu insanlar Avrupalı. (…) Bu insanlar zeki, eğitimli insanlar. Bu alışık olduğumuz mülteci dalgası değil, kimliğinden emin olamadığımız, geçmişi belirsiz, terörist bile olabilecek insanlar değil bunlar.”

Batı ırkçılığını gözler önüne seren, ancak aynı zamanda acımasız gerçekliğini inkar etmeye devam eden sayısız olaydan biri, İtalyan gazetesi La Repubblica tarafından Ukraynalı Azak Taburu Komutanı Dmitro Kuharçuk ile yapılan bir röportajdı. Kuharçuk kendisine bağlı silahlı milisleri, aşırı sağcı siyaseti, açık ırkçılığı ve korkunç şiddet eylemleriyle tanınır. Yine de gazete Kuharçuk’u "Beklemediğiniz türden bir dövüşçü" olarak takdim etti. “Kant okuyor ve sadece bazukasını kullanmıyor.” İnkarın tanımı bu değilse, nedir?

Bununla birlikte, gururlu Avrupalı ​​dostlarımız, 'Avrupalı' kelimesinin yerine 'medeniyet' ve insan haklarına saygıyı getirmeden önce dikkatli olmalıdırlar. Geçmişlerini unutmamalı ya da tarihlerini yeniden yazmamalılar çünkü sonuçta ırk temelli kölelik bir Avrupa ve Batı markasıdır. Dört yüzyıl boyunca Afrika'dan milyonlarca kölenin sevk edildiği köle ticareti büyük ölçüde Avrupalıydı. Encyclopedia Virginia'ya göre 1,8 milyon insan “transatlantik köle ticaretinin Orta Geçidi'nde öldü.” Diğer tahminler sayıyı çok daha yüksek tutuyor.

SÖMÜGECİLİĞİN BEDELİNİ SAYILAR İFADE EDEMEZ!

Sömürgecilik başka bir Avrupa niteliğidir. 15. yüzyıldan başlayarak ve sonrasında yüzyıllarca süren sömürgecilik, tüm Küresel Güney'i harap etti. Köle ticaretinden farklı olarak, sömürgecilik tüm halkları köleleştirdi ve Afrika gibi tüm kıtaları Avrupa etki alanları arasında böldü.

Kongo ulusu kelimenin tam anlamıyla bir kişiye, Belçika Kralı II. Leopold'a aitti. Hindistan, İngiliz Doğu Hindistan Şirketi ve daha sonra İngiliz hükümeti tarafından etkin bir şekilde kontrol edildi ve sömürgeleştirildi. Güney Amerika'nın kaderi büyük ölçüde ABD'nin dayattığı 1823 Monroe Doktrinleri tarafından belirlendi. Bu kıta yaklaşık 200 yıl boyunca ABD sömürgeciliği ve yeni sömürgeciliğinin son derece ağır bir bedelini ödedi ve ödemeye devam ediyor. Batı ve Avrupa sömürgeciliğinin dünyanın geri kalanında neden olduğu yıkımı ve ölü sayısını hiçbir grafik veya sayı ifade edemez, çünkü kurbanlar hala sayılmaya devam ediyor. Ama örnek olsun diye, Amerikalı tarihçi Adam Hochschild'e göre, 1885'ten 1908'e kadar sadece Kongo'da on milyon insan bu yüzden öldü.

Ayrıca I. ve II. Dünya Savaşı'nın da tamamen Avrupalı ​​olduğunu, arkasında sırasıyla 40 milyon ve 75 milyon (başka tahminler önemli ölçüde daha yüksektir) ölü bıraktığını nasıl unutabiliriz. Bu Avrupa savaşlarının ürkütücülüğü, yalnızca yüzlerce yıl önce Avrupalılar tarafından Güney'de işlenen vahşetle karşılaştırılabilir.

1949'da Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü'nün (NATO) kurulmasından sadece aylar sonra, hevesli Batılı ortaklar 1950'de Kore'de hızla güçlendiler ve üç yıl süren ve yaklaşık 5 milyon insanın ölümüyle sonuçlanan bir savaş başlattılar. Kore Savaşı, NATO'nun kışkırttığı diğer birçok çatışma gibi, bugüne kadar kapanmamış bir yara olmaya devam ediyor.

Liste, 1839'da başlayan Çin'e yönelik utanç verici Afyon Savaşlarından 1945'te Japonya'nın nükleer bombalarına, sırasıyla 1954, 1959 ve 1970'te Vietnam, Laos, Kamboçya'nın yıkımına, dünyanın birçok ülkesinde askeri müdahalelere, siyasi darbelere ve rejim değişikliğine kadar uzayıp gidiyor. Bunların hepsi Batı'nın, ABD'nin ve onun her zaman istekli 'Avrupalı ​​ortaklarının', demokrasi, özgürlük ve insan haklarını yayma adına yaptığı icraatlardır.

Avrupalılar olmasaydı, Filistin bağımsızlığını on yıllar önce kazanmış olacaktı ve bu yazarın da dahil olduğu Filistin halkı, Siyonist İsrail'in boyunduruğu altında acı çeken mülteciler haline getirilmeyecekti. ABD ve Avrupalılar olmasaydı, Irak egemen bir ülke olarak kalacaktı ve dünyanın en eski uygarlıklarından birinde milyonlarca hayat kurtulacaktı. Ve Afganistan bu tarifsiz zorluğa katlanmayacaktı. ABD ve Avrupalı ​​dostları nihayet zayıflayıp geçen yıl Afganistan'dan ayrıldıklarında bile, ülkeye ait mali fonların serbest bırakılmasını engelleyerek ülkeyi rehin tutmaya devam ediyor ve savaşın parçaladığı bu ülkenin insanlarını bilfiil açlığa sürüklüyor. Dolayısıyla, Arestoviç, D'Agata ve Petkov gibiler, Avrupa'nın erdemleri ve herkesin aşağılanması hakkında övünmeden önce, aynada kendilerine bakmalı ve dünyaya ve tarihe dair hakikate dayanmayan etnosantrik (ırk merkezli) görüşlerini yeniden gözden geçirmeliler. Aslında, övünmeyi hak eden birileri varsa, o da sömürgeciliğe direnen sömürge ulusları, özgürlükleri için savaşan köleler ve bu tür mücadelelerin gerektirdiği acı ve ıstıraba rağmen Avrupalı ​​baskıcılarına direnen ezilen uluslardır.

Ancak ne yazık ki Rusya-Ukrayna savaşı, Avrupa için, Avrupa projesi dedikleri şey her ne ise, onun geleceğini düşünmek için bir fırsat olarak kullanmak yerine, tam da Avrupa'nın dünyanın her yerinde mağdur ettiği mazlumlara karşı ucuz puanlar kazanmak için bir fırsat olarak kullanılıyor. Bir kez daha, çok önemli dersler çıkarılmadan kaybolup gidiyor.