Ayşe Taş: Gençleri koromuza bekliyoruz

Sanatçı Ayşe Taş, Düzce’de, kendi adını taşıyan Sanat Akademisi öğrencilerine on yıldır ders veriyor. Konservatuvar niteliğindeki Akademide Türk müziği, solfej, usul, makam, repertuar öretiyor. Düzce Belediyesi Ayşe Taş Sanat Akademisi Türk Sanat Müziği Korosu, 8 Mayıs günü, onun yönetiminde bir konser verdi. Büyük ilgi gören konserin ardından Ayşe Taş, sorularımızı yanıtladı.

Öğrencilerinin gözüyle o, “Müzikle ilgili bildiği her şeyi öğretmek için çırpınan, bunu da büyük bir sabır ve şefkatle yapabilen, yüreği sevgi dolu büyük bir sanatçı”. Gençlerin müziğe yönelmesinin önemini anlatan Taş, Belediye Başkanı Dr. Faruk Özlü’nün sanata yönelik çalışmalarının takdir topladığını vurguladı.

Ayşe Taş, “Müziğe mutfakta başladım” dedi. Babası keman çalıyor, 8-9 yaşlarında ona eşlik ediyormuş mutfaktan. İlk hocasının, baba bildiği, onu yetiştiren eniştesinin de hocası olduğunu anlattı: Ali Nihat Karamemişoğlu. “Bir, iki, üç, beş, gittik… İnce hastalık varmış hocada, eşinden de ayrılmış. Bir sene bizde kaldı, annem baktı ona, o arada her şeyi öğretti bana. Çok güzel öğretti.” dedi.
Sözü, Ayşe Taş’a bırakalım.

‘BAĞIMLILIKTAN KURTULUYOR DAHA BAŞARILI OLUYORLAR’

- Birçok şehirde şehirlerde korolar çalıştırıyorsunuz. Bir yaş sınırınız var mı?

Yaş sınırı yok. Gençler, çocuklar var, büyüklerimiz de var, onlar örnek oluyor küçüklere. Çocuklar müzikle, resimle güzel sanatların başka kollarıyla uğraşırlarsa, kötü alışkanlıklardan uzak kalıyorlar, derslerinde de hayatta da daha başarılı oluyorlar. Ağaç yaşken eğilir, çocukları böyle şeylere yönlendirmek lazım. Her yaştan kişiler gelebiliyor bizim korolarımıza. Bu faaliyetlerde şöyle bir şey var: Beyler kahve köşelerinden kurtuluyor, hanımlara terapi oluyor. Çok örnek var, hastalıklarını iyileştiren insanlar tanıyorum.

- Sahneye nasıl çıktınız?

İlk mikrofonu elime alışım 12-13 yaşları. Hocamın eserleri vardı, bana kendi şarkılarını öğretmişti. ‘Kader Bana Gülmez Oldu, Gitti Leylam Gelmez Oldu’ diye bir eseri vardı. Bir gün babamla ikisi Rami Kışlasına, düğüne gittiler. Ben de gittim. Spor ayakkabılarım, kısacık eteğimle perdenin arkasında oturuyorum, bana mikrofon uzattılar. Ne yapacağım ben, bir şey bilmiyorum ki diyerek sahneye fırladım. Öğrettiği üç şarkıyı okuttu. Herkes çok sevdi. Daha sonra Beyazıt’ta bir sinema salonu vardı. Matine aralarında konser yapıyorlardı. Orada çıkmaya başladım. O zamanlar derdimiz ekmek parası, orada ilk ekmek paramı kazandım.

- Neden Türk Sanat Müziği?

Benim başlangıcım Halk Müziği. ‘Kundurama kum doldu’ ile başladım. Tekirdağ’a halk eğitim merkezinde konsere gittik. Çocuk sanatçı olarak götürüyorlardı beni. Halk müziği sanatçısı gelecekmiş gelmedi. Gelmeyince beni çıkardılar sahneye... Bizim hoca, sanat müziğiyle haşır neşir olduğu için yönümüz değişti. Sanat müziğinde ilk notasını okuduğum şarkıyı hatırlıyorum, Gel bir daha gül ruyini aç handeni göster. Kendi başıma notasını okuduğum şarkı da Aylar geçecek sen bana geleceksin şarkısıdır, Selahattin Pınar’ın Rast şarkısı. Usulleri ve makamları öğretti hoca.

- TRT Süreciniz nasıl başladı?

Benim hiç torpilim olmadı. Çok sıkı çalışıyordum. Şimdikiler gibi şunun bunun vasıtasıyla girmedik. Selahattin Altınbaş dinledi beni bir yerde. Ankara’da yine akitli imtihanlar, ön dinleme sınavları var. Selahattin Abi kapanmış kayıtları açtırdı. Önce 7-8 yıl akitli olarak çalıştım. Sonra ara verdim, evlendim. 1988’in Kasım ayında imtihana girdim, Mart ayında da tam kadrolu olarak TRT’de başladım.

- Teşekkür ederiz.