Bilge devrimci köylü: Hüseyin Sağlık

50 yıllık arkadaşım Cüneyt Akalın’la, 2007 yılının bahar aylarından birinde, İstanbul’dan Denizli’ye gitmek için kameramızla yola çıktık. Büyük Zaferin kazanıldığı cephe hattını da gezerek yolumuza devam ettik. Denizli’de hasta yatağında yatan çok özel bir arkadaşımızla, Hüseyin Sağlık ile söyleşi yapmak için heyecanlıydık. 1968’li yılların öncü köylülerinden biriydi. Kızı Fadime arkadaşımızın evinde yatmakta idi. Devrimci mücadele içinde yer almış, parti hayatına katılmış, yöresinin tanınan bir şahsiyeti idi. Deney ve tecrübelerinin kalıcı olmasını istiyorduk.

Hasta hali ile bizim isteğimizi kırmadı ve kamera karşısında bildiklerini, gördüklerini, yaşadıklarını aktarmaya gayret etti. İstanbul’dan gelişimizi sevinerek ışıltılı gözleri ve yüz ifadesi ile konuşma güçlüğü çektiği halde bizi kabul etti. Yol yorgunluğumuzu aç olacağımızı düşünerek de evdekilere tenbihte bulundu.

İŞÇİ-KÖYLÜ GÜNLERİ

Hüseyin Sağlık, Denizli’nin Çal ilçesine bağlı Selcan Köyü’ndeki iki odalı, kerpiç bir evde oturuyordu. Aydınlıkçılar onu İşçi-Köylü gazetesi yayın hayatına başlayınca tanıdılar. İşçi-Köylü çıkar çıkmaz tanınan etkili bir gazete oldu. 50 bin civarında satış yapıyordu. Bu rakamın 8 bini abone idi. Öncü köylü ve işçilerin gazetesi olmuştu. İşçi ve köylüler gazeteyi hem okuyor, hem de bölgelerinde satışını örgütlüyor, bizzat satış çalışmasına da katılıyorlardı. Etkili, yol gösterici, işçi köylü ve milli talepleri yüksek sesle haykırıyordu. Demircilerin öncü kitlelerle bağ kurma vasıtası olmuştu. Partinin örgütlenmesinde de önemli rolü olmuştu.

Hergün onlarca mektup gazete merkezine ulaşıyordu. Hüseyin Sağlık işte bu mektuplarla bize ulaşma başarısı gösterenlerden biriydi. İşçi-Köylü bürosuna gelen mektupları aramızda paylaşıp cevaplıyor, ilişkiyi devamlı canlı hale getiriyorduk. Hüseyin Ağabey ile böyle bir çalışma içinde tanıştık ve arkadaş olduk. Özel olarak geziler yaparak tanıştığımız arkadaşlığımız 38 yıl boyunca devam etti.

Ben de İşçi-Köylü gazetesine gönderilen mektuplara cevap vermek için görev verilenlerden biri idim. Hüseyin ağabey’in mektubuna cevap yazdım ve kendisiyle tanışmak istediğimizi de bildirdim. Denizli tarafına kitle çalışmasına giden arkadaşlarımıza da adresini vereceğimizi yazdım. Sevinçle olumlu cevap verdi ve bekleyeceğini mektupla bildirdi. Ancak ben 12 Mart 1971 Müdahalesi ile hapse düşünce, onunla tanışmamız 1974 yılında mümkün olabildi.

HAPİSTEN SELCAN KÖYÜNE

Hapisten çıktıktan bir buçuk ay sonra, Selcan Köyüne gittim. Kendisini ziyaret ettim. Ben ona, o bana olup bitenleri anlatırken bir arkadaşla olan tanışmasını da bana aktarmıştı. “Ekinleri çiğnemeyin, aldığımız şeylerin parasını ödeyin”, öğüdünü işleyen Mao Zedung’un makalesini görmesi tatsızlık olmadan arkadaşı tanımasına, evine kabul etmesine sebep olmuş…

Eşi Azize abla ve iki çocuğu ile birlikte küçük sayılabilecek bir evde yaşıyordu ve geçimini üzüm yetiştirerek, bahçe ürünlerini satarak kazanıyordu. Çocuklarının okumasını çok istiyordu. Oğlu Ahmet, o günlerin meşhur “Tommiks-Teksas” resimli kitaplarını çok okuduğu için endişeleniyordu. Benim de yardımımı isteyerek Ahmet’in bu yozlaştıran yayınların etkisini alt etmesini sağlamıştık. Devrimcilerin yoz yayınlara karşı etkili olmasını düşünüp, bunu benden istemesi çok öğreticiydi.

Hüseyin ağabey ve Azize abla evlerine gelen her devrimciyi güler yüzle karşılar, karınlarını doyurur, yatırır ve hatta harçlıkları olup olmadığını bile sorarlardı. Hüseyin ağabey okuduklarını, öğrendiklerini tartışmayı, iyice anlamak için çok severdi. Konuşurken insanın gözünün içine bakardı. Haftalık yayınları, aylık teorik dergileri dikkatle okur, önemsediği yerlerin altını çizerdi. Kendi öncü vasfının gereğini yapar, doğru bilgilenmeye önem verirdi. Çünkü bu bilgileri çevre köylerde insanlara aktaracaktı.

ÖRGÜTLÜ MÜCADELE BİLİNCİ

Örgütlü mücadele bilinci olan partimizin olup olmadığını kontrol eden, ciddi bir insandı. TİKP kurulunca çok sevindi ve Denizli il örgütünün kuruluşuna emek verdi ve il yönetim kurulunda da görev aldı. Genel Başkan Doğu Perinçek ve öncü partili arkadaşları çok sever ve takdir ederdi.

Üretim faaliyeti içinde yer alırken köylü çiftçi sorunlarına kafa yoruyordu. Köylünün ürünün değer kazanması için girişilen mücadelenin içinde yer alıyor, eylemlere katılıyor ve kitle bağları oluşturup devrimci harekete katkı sağlıyordu.

Mehmet Çabanoğlu (Vatan Partisi Denizli İl Başkanı), Hüseyin Sağlık için neler yazmış: “Denizli’nin en eski ilçesi Çal’ın Selcan Köyü’nde, yoksul bir köylü çocuğu olarak 1928 yılında dünyaya gelir. Büyür, gelişir ve askerliğini yapar. Köyün dışında yeni bir hayatı tanır. Ezen ezilen dünyasını fark eder. Ülkenin, dünyanın ve yaşadığı çevrenin sorunlarına karşı duyarlılığı iyice artmışken 68 kuşağının devrimci önderleri ile tanışır. İşçi-Köylü gazetesini bulur. Köylü sorunları ve çözüm önerileri ile ilgili yazılar yazar ve gönderir. Denizli’de devrimci hareketin yayılıp gelişmesine ve örgütlenmesine öncülük yapar… Çok okuyan, ülke sorunlarına ilgisi hele içinde ona bil lakap oluşturur. Bu niteliklerinden dolayı ona ‘Senatör Hüseyin’ denirdi. Yakın arkadaşım Vahit Dikilitaş böyle öncüleri tanıyınca, Aydınlıkçılar ‘Profesör Köylü yetiştirmiş’ derdi.”

ELİ AÇIK DEVRİMCİ

Hüseyin Ağabey, çeşitli illerden gelen devrimci arkadaşlar ile ilişki kurarken kütüphanesi de büyüyordu. Okuma merakının yanında, misafir ettiği devrimci arkadaşlarıyla tartışmayı, yemek yemeyi, onlara kendi yaptığı şarap, kuru üzüm, badem çekirdeği gibi ürünleri hediye olarak sunmayı severdi. Evine gelenin eline bir şeyler tutuşturmayı hiç ihmal etmezdi. Sade yaşamı seçen örnek bir insandı. Aynı zamanda çalışkan bir emekçiydi.

1969-70’li yıllarda sol içinde alevlenin tartışmaları ilgi ile takip ediyordu. Hiçbir tereddüt göstermeden en başında Aydınlıkçı çizgiyi benimsemiş ve etrafında bunun mücadelesini vermişti. Maceracı akımları ciddiye almıyor, biraz onların tutumlarıyla dalga geçiyordu. Devrimin, sabırlı bir çalışma ile yükseleceğine, öncü bir parti ile başarılacağına yürekten inanıyordu. Düzenli, ciddi temas kurmaya özen gösteriyor ve örgüt meselelerine önem veriyor ve irdeliyordu. Partili çalışmanın disiplinle perçinlenmesini öngörüyor, önemsiyordu.

Aydınlık günlük gazete olarak çıkarken, sürdürülen kampanyaya katılmış ve günlük yayın onu çok heyecanlandırmıştı. Aydınlık’ın daha çok okunması için çevresinde elinden geleni yapmıştı. Etrafını da teşvik ederek katkıda bulundurmuştu.

Ağır hasta iken kamera karşısına geçip, son defa düşüncelerini, tecrübelerini ifade etmeye, zor konuşmasına rağmen, sevinerek çaba göstermişti. Sır ortağı eşi Azize abla da ona hep yardımcı olmuş desteklemişti. Eve gelen devrimcileri güler yüzle karşılar, yavaş sesiyle hatırımızı sorar, yemek hazırlayarak ağırlardı.

Hüseyin ağabeyimizi 19 Temmuz 2007 tarihinde kaybettik. Azize ablamız da 2014 yılında aramızdan ayrıldı. Hüseyin ağabey ve Azize ablamızı tanıyanlar, onları çok sevdiler. Unutulmayanlar arasına katıldılar. 40 yıl devrimci mücadele içinde emek sarf ettiler. Kusurlarını aradım ama bulamadım. Partili yaşamları elbette ki onlara çok şey kazandırdı. Partili olarak aramızdan göçüp gittiler. Bu yetmez mi?