DHKP/C'li avukatın talebi kabul edilmedi
Anayasa Mahkemesi (AYM), DHKP/C'nin avukat yapılanmasına ilişkin davada hakkındaki hapis cezası onanan Barkın Timtik'in, cezaevindeki disiplin suçuna ilişkin başvurusunda ifade özgürlüğünün ihlal edilmediğine karar verdi.
DHKP-C terör örgütünün avukat yapılanmasına ilişkin davada yargılanan ve örgüt üyeliği suçundan 12 yıl hapis cezasına çarptırılan Barkın Timtik'in, cezaevindeki disiplin suçu nedeniyle yaptığı bireysel başvuru Anayasa Mahkemesi tarafından karara bağlandı.
Kararda, Silivri Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda bulunan Timtik'in odasına sabah sayımının gerçekleştirilmesi için görevli memurlar girdi. Timtik'in de aralarında bulunduğu bir grup mahpusun odanın üst kat penceresinden oda havalandırma bahçesinde bulunan görevli memurların üzerine "özür dile Gülşah, işkencede zamanaşımı yoktur, yere düşen eli kolu bağlıya vurmak insanlık mı? ahlak mı? görev mi? işkence affa uğramaz zamanaşımına girmez" yazılı çeşitli büyüklükteki kağıtları attıkları tespit edildi. Bu nedenle Timtik hakkında disiplin soruşturması başlatıldı. Ceza İnfaz Kurumu Disiplin Kurulu, Timtik'in kurumda korku, kaygı veya panik yaratacak şekilde söz söylemek veya davranışta bulunmak eylemini gerçekleştirdiği kanaatine vararak 2 ay ziyaretçi kabulünden yoksun bırakma disiplin cezası verdi. Karara yaptığı itiraz reddedilen Timtik, AYM’ye bireysel başvuru yaptı.
'VERLEN CEZA ZORUNLU İHTİYACI KARŞILIYOR'
Başvuruyu inceleyen AYM İkinci Bölümü, ifade özgürlüğünün ihlal edilmediğine, Kenan Yaşar'ın karşı oyuyla, oy çokluğuyla karar verdi. Kararın gerekçesinde şu ifadelere yer verildi:
Söz konusu yazının olay tarihinde İnfaz Kurumunda başgardiyan olan görevliye hitaben yazıldığı ve eylemi birden fazla mahpusun birlikte gerçekleştirmesi de dikkate alındığında söz konusu yazıların muhatabında korku, kaygı veya panik yaratabilecek biçimde söz söyleme veya davranışta bulunma niteliğinde olmadığı da söylenemez. Dolayısıyla başvurucunun ceza infaz kurumunda bulunmanın gerektirdiği sorumluluğa uygun davranmaması nedeniyle verilen cezanın zorunlu bir ihtiyacı karşıladığı, başvurulan yöntemden beklenen fayda ile ceza infaz kurumundaki disiplinin sağlanması arasındaki dengenin sağlandığı sonucuna ulaşılmıştır.