Dolar egemenliğinin çarptığı duvar

II. Dünya Savaşı’ndan galip çıkan Amerika, savaştan mağlup ayrılan ülkelerin zafiyetinden yararlanarak, tüm dünyayı dolar kullanımına zorunlu bırakmak üzere geliştirdiği bir finans sistemini 1944 Temmuz ayında Birleşmiş Milletler’e (BM) sunmuş.
SSCB’nin itirazlarına rağmen, ABD’nin önerdiği Para ve Finans Sistemi kullanılmaya başlanmıştı. Buna göre 1 Ons Altın 35 Dolar olarak sabitlenmişti.
BM’nin bu kararına göre, ABD Merkez Bankası, arz edecekleri dolar karşılığında, sabitlenmiş fiyattan altın satmayı taahhüt etmişti.
Bilindiği gibi ABD Merkez Bankası Amerikan bankerlerinin kurduğu özel bir banka. Para basma yetkisine sahip olması sebebiyle, çok uluslu şirket ortaklarının çıkarlarına göre görev yapıyor.
1971’e gelindiğinde, Bretton Woods sistemi Amerikan bankerlerinin çıkarlarına uygun olmamaya başlamıştır.
1973’te Amerika, Bretton Woods sisteminden çıktı ve Amerikan bankerlerinin çıkarına göre dolar basmaya devam etti.
1973’te Suudi Arabistan’ın petrolünü Dolar ile satması Dolara destek oldu. Petrol almak isteyen ülkeler Londra Para Borsası’ndan dolar satın alıp, bir de İngiltere’ye komisyon ödeyerek petrol almaya başladı. Elektronik sistemlere geçilmesiyle birlikte, kendisinde enflasyon olmayacak şekilde dolar basmakta veya elektronik olarak print edilmiş doları gereğine göre silmekte. Oysa karşılıksız para basan ülkelerde ekonomik öğretiye göre enflasyon kaçınılmaz.
ENFLASYON İSTEDİKLERİ KADAR
Amerika’nın enflasyonu, dolar vasıtasıyla diğer ülkelere ihraç edildiğinden, Amerika’da enflasyon hemen hemen hiç olmaz. Ya da kendilerinin istediği kadar olur.
ABD emperyalizminin, Doları bir manipülasyon aracı olarak kullanmaya başlaması, karşılıksız dolar basması gibi sebeplerden dolayı, doların referans değeri diğer ülkeler tarafından sorgulanmaya başlandı.
Doların adil bir değişim değeri görevini yapmıyor olması, dolar üzerindeki tartışmaları çoğalttı.
Altın karşılığı olmayan dolar, hepten Amerikan bankerlerinin spekülasyon aracına dönüşünce, Rusya’dan itirazlar yükselmeye başlamıştır. ABD, doların diğer merkez bankalarında rezerv para olarak kullanılmasını sağlamak üzere başka organizasyonlar da yapmıştır.
MERKEZ BANKALARININ ANAYASASINI YAPAN YER...
Amerika, bankaların uyguladığı para ve finans kurallarının senkronize edilmesi ve aynı kuralların uygulanması için İsviçre Dengeleme Merkezi’ni kurdu. Dengeleme Merkezi’nin yöneticileri Amerikan bankerlerinden oluşur. İsviçre Dengeleme Merkezi’ne, tüm merkez bankalarının ana merkezi gibi bakabiliriz. Merkez bankalarının anayasasını yapan bir merkez.
Asya’da ve Çin’de üretimin yükselmesi Amerika’da ise üretimde bazı sıkıntıların çıkması, Amerika’yı finans sistemi üzerinden daha fazla spekülasyon yapmaya mecbur etmiş. Buna üretim ekonomisiyle finans sisteminin çıkarlarının birbirine ters düşmeye başlaması da diyebiliriz.
RUSYA ÖNCÜLÜĞÜNDE DOLARDAN KURTULMA
Asya’da artan üretime karşılık gelecek paranın (kâğıt veya altın) Dolar olmaya başlaması, üretim ekonomisine bağlı üreten ülkeleri, yeni bir değişim değeri referansı aramaya zorladı. Rusya’nın öncülüğünde, dolardan kurtulma mücadelesi başladı.
İlk ve büyük antlaşma Rusya ve Çin arasında gerçekleşti. İMF ve Dünya Bankası’nın yaptığı görevleri üslenecek bankalar kuruldu. Ülkeler arası takas ve/veya altın karşılığı olan Yuan ile alışveriş yapma gibi yollara gidildi. Bu anlaşmaların derinleştirilmesi ve ABD dolarının devreden çıkarılması için yapılan çalışmaların son durağı Güney Afrika başkenti.
DOLARLA SÖMÜRÜYE SON VERME
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da katılacağı BRICS toplantıları (27-28 Temmuz) önemli. BRICS ülkeleri ile Türkiye’nin ticareti 60 milyar dolar dolayında. Türkiye, Rusya ve İran arasındaki ticarette kendi paralarımızla ticaret başladı ancak yetersizdir. Toplantılarda bu durumun görüşüleceği bilinmekte. Dünya nüfusunun yüzde 40’ını teşkil eden BRICS ülkelerine, petrol zengini Venezüella da katılmak üzere. Türkiye henüz katılmadı. Cumhurbaşkanı Erdoğan İslam İşbirliği Teşkilatının Başkanı olarak toplantıya davetli. Dolardan ve dolarizasyondan kurtulmak ülke ekonomisinin Dolar üzerinden sömürüsüne son vermesi amacıyla yapılan her girişim olumludur. O günleri görmek arzusuyla...