Ekran takıntısı

Ara tatil günleri... Torunlar evde. TV diye tutturuyorlar. Israr üstüne ısrar. Ebeveynler pes ediyor. O kanaldan bu kanala. Sadece TV olsa iyi, bilgisayar ekranı, cep telefonu… Çizgi filmler, çocuk dizleri… Hiç birinden kaçış yok. Ebeveynlerin işi zor, çocukların da…

HERKESİN BİR DİZİSİ VAR

Herkesin TV de bir dizisi var. Her akşam bir diziye takılıyorsan yalnız değilsin. TV kültür endüstrisinin bir aracı. Aynı zamanda çoğu kişi için popüler eğlence aracı. Hangimiz unuturuz eskiden bir tekerlemeyi. Sorarlardı bu akşam ne yapacaksın? Cevap hazırdı: PTT. Yani bayramda, seyranda, yılbaşı akşamlarında...

'PİJAMA, TERLİK TELEVİZYON'

Akşamları. Gerçekten eğlenceliydi aile meclisinde. Günümüzde insanların ortalama 3 saatlerini TV izleyerek geçirdikleri belirlenmiş. İnsanların serbest zamanlarının yarısı demek. 70-80 yıllık bir hayat sürecinde yaklaşık 10 yıl kadarı TV karşısında. Televizyonda her çeşit program akışı. Haberler, belgeseller ve diziler vb. Ama eminim, en çok da diziler bizi yakalar ve bırakmaz. Oysa takılan,bağımlı hale gelen biziz. Diziler çoğu insana cazip gelir, takıntılı hale getirir. Takıntısı olduğumuz dizinin O gününü, o saatini her ne olursa olsun kaçırmayız. Şayet böyle düşünmüyorsanız Aynen devam edebilirsiniz. Günde 2 saat ve az izleyenler endişelenmesinler.

'AĞIR KULLANICILAR'

Ama 4 saat ve üzerinde TV izleyiciyseniz “ağır kullanıcı” sınıfında sayılır insan. Bir nevi bağımlılık gibi. Hep daha az kullanacaklarını söylerler ama, çok az kişi bunu başarabilir. Hatta öyle ki planladıklarından daha uzun süre izlerler ama TV'yi kapatıp uzaklaşmayı başaramadıklarını hissederler. Uzun süreler izlemek daha az keyif vermesine karşın insanlar çoğu kez başarısızlığa mahküm olur. Peki sebep; yönelme tepkisi. Yani ekrandaki her ani ve yeni uyarana iç güdüsel olarak bir tepki veririz. Bu tepkiler görsel işitsel tarzda olur. Bu tepkilerle ekran bizi kendine bağlar. Bu refleks ve içgüdü ta avcı toplayıcı dönemden bu güne bize genetik miras. Bu durumda ekrana veda etmek hiç kolay olmaz.