Emekten yana politika Emekten yana eylem
Geçen iki senede 1 Mayıs, Kovid-19 salgınının gölgesinde kutlandı. Bu süreçte hem Türkiye hem emekçiler büyük sınavdan geçti.
Halihazırda risklerle dolu çalışma hayatında krizi fırsat bilen sermaye, emekçinin önüne yeni ve güvencesiz modeller çıkardı.
Salgın döneminde dar gelirli kesimin yaşadığı gelir kaybı, derinleşen ekonomik kriz ve yükselen yaşam maliyetleri karşısında arttı.
Temel ihtiyaç ürünleri, mutfağa, ulaşıma da her geçen gün zam üstüne zam gelmeye devam ediyor.
Hal böyle olunca Türkiye’de emeğin karşılaştığı genel sorunlar çözülmeyi bekleyen öncelikli sorunlar haline geldi, hatta vakti de geçiyor.
İşsizlik, kayıtdışı ve güvencesiz çalışma, düşük ücretler, iş sağlığı ve güvenliği önlemlerinin yetersizliği, sendikal örgütlenme önündeki engeller…
CAN SİMİDİ ÖRGÜTLENME
Bu sene 1 Mayıs’ın kutlandığı her meydanda talepler, hayat pahalılığı ve örgütlenme hakkının korunmasına ilişkin olacak. Üç büyük konfederasyonun da açıklamaları bu yönde. Yani esası şu: İşçiler, Anayasa ile güvence altına alınan örgütlenme haklarını kullanabilmek ve geçinebilir ücret için meydanlara çıkacak.
Son resmi verilere göre Türkiye'de 15 milyon 294 bin işçiden 2 milyon 189 bini sendika üyesi. Bu rakamlara göre işçilerde sendikalaşma oranı yüzde 14,32 düzeyinde. Sendika üyesi işçilerin yüzde 28’i ise toplu iş sözleşmesi kapsamı dışında. DİSK-AR araştırmasına göre özel sektörün yalnızca yüzde 5,5’i toplu iş sözleşmesinden faydalanabiliyor.
Derinleşen ekonomik kriz karşısında güvence arayışına giren, koşullarını azcık da olsa iyileştirmek için sendikalı olmak isteyen işçi ise “Ya işimden olursam.” kaygısı yaşıyor. Sendikal örgütlenmenin karşısında duran da, emekçinin can simidini alıyor.
İşte vahim tablo bu. Fakat hikaye hep aynı. Yalnızca karakterler değişiyor. Ancak bu karakterler, bir film senaryosundan değil. Bizim hikayelerimiz. Kaybeden bizim işçimiz, emekçimiz, ülkemiz…
EMEKÇİNİN GELECEĞİ İPOTEKLİ
Bükülen belini biraz doğrultayım diyen emekçi, temel ihtiyaçlarını karşılamak için bankaların pençesine düştü. Türkiye Bankalar Birliğinin verilerine göre, bireysel kredi ve kart borcundan takibe düşenlerin sayısı Şubat 2021’de 68 bindi, 2022’nin aynı ayında yüzde 154 artışla 173 bine yükseldi. TBB Risk Merkezi verilerine göre de 2022 Şubat ayı itibarıyla bireysel kredi kartlarını da içeren bireysel kredilerde tasfiye olunacak alacaklar bir önceki yıla göre yüzde 50 artış ile 31 milyar TL oldu. Bu sırada özel bankalar kâr patlaması yaşarken, emekçinin geleceğine ipotek konuldu.
DİLEĞİMİZ BELLİ
Zamlar gelir, gider. Yardımlar yapılır, geri çekilir… Konuşulması gereken günübirlik politikalar mı ya da gerçekler minderinden uzak öneriler mi? Sanmıyorum. Çare, emekten yana politika, emekten yana eylem.
Hedefimiz, adil bir gelir dağılımı, güvenceli çalışma ve sendikal özgürlük hakkı. Dileğimiz, hakkımız olanı almak için mücadele etmek zorunda kalmayacağımız, pastadan emekçiye düşenin yalnızca sefalet olmayacağı 1 Mayıs’lar kutlamak.
Yaşasın 1 Mayıs!
