İşçilerin annesi Ses anlattı: Direnmeyi onur meselesi saydılar

Çoğunluğu kadın olan Polonez Gıda Ürünleri Fabrikası işçileri, ‘Zafere kadar direneceğiz!’ sloganıyla Anayasa’dan doğan sendika üyesi olma hakları için direnişteler.

Onları en çok üzen ve isyan ettiren ise Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK)’nun belirlediği “Kod 46” ile işlerinden atılmalarıydı.

Polonez işçilerinin kendisine ‘işçilerin annesi’ lakabını taktıkları, Vatan Partisi Öncü Kadın İstanbul İl Başkanı Zeynep Ses her daim onların yanında. Her ziyaretinde emekçi kadınlarımızla yaptığı sıcak, samimi sohbetlerini kendisinden aktarmasını istedik.

Zeynep Ses “Daha önce sadece bir rakam olan bu sayı (46 kod), yıllarını, emeğini bu fabrikaya vermiş insanlar için asla kabul edilemez! Vatan Partisi Genel Başkanı Dr. Doğu Perinçek'in işçileri destek ziyareti sonrası yaptığı girişimler neticesinde işyerine gelen Çalışma Bakanlığı müfettişleri, hem işverene maddi ceza verdi hem de 46 kodun 4'e (işverenin haklı sebep göstermeden işten çıkartması) çevrilmesiyle işçilerin tazminat ve işsizlik sigortası hakları doğdu. Böylece Polonez işçisinin lehine ilk önemli adım atılmış oldu.” dedi.

BU KADINLAR NE İSTİYOR?

Ses, şöyle sürdürdü:

“İçlerinde 1 ila 20 yıl arasında değişen sürelerde çalışanlar var. ‘İşverenin bir telefon mesajıyla işten çıkartma gerekçesini (46 kod) kabul etmiyoruz.’ diyorlar. Gülhan beş yıllık işçi, ‘Köyümüzde hayvancılık bitti, aile bütçesine katkı için çalışıyorum, sendikal haklarımla işimi geri istiyorum.’ diyor.

"Gülşen, Yasemin, Sevilay, Figen ve diğer 86 kadın işçinin ortak fikri şu: ‘Çalışırken uğradığımız mobbing ve hakaretlere, işimizi yapıp ekmek teknemizi korumak için göz yumduk. Devletin verdiği asgari ücret hakkımızı bile vermediler, sustuk. Sadece anayasal güvence altında sendikalı olma hakkımızı istedik, kapı dışarı edildik. Asla vazgeçmeden mücadeleye devam edeceğiz. Yağmur çamur olsa da kış kıyamet kopsa da direneceğiz…’

“Hayatları da benzer: ‘Anadolu topraklarının bir yerlerinden kimimiz gelin olarak geldik. Trakya’nın civar köylerinde doğduk büyüdük çoluk çocuğa karıştık. Ülkemizin dışa bağımlı tarım politikaları sonucu geldiğimiz noktada çocuklarımızın geleceği için üretime, işgücüne katıldık. Hiçbirimizin hayatında daha önce örgütlü mücadele örneği, bilgisi ve deneyimi yoktu. Taa ki bu (46 kod) hayatımıza karışana kadar. İşverenin attığı bu iftirayı eşe dosta anlatıp, adeta kendimizi aklamaya çalışmak bizi çok üzdü ve onur meselemiz oldu.’

“Onların mücadelesinin aynı zamanda büyük bir onur mücadelesi olduğu çok açık.”

BİZE EKMEK YOKSA SİZE HUZUR YOK!

Direniş 3. mevsiminde. Zeynep Ses, direnişin başından beri onlarla birlikte. Yaşananları şöyle anlatıyor:

“Temmuz ayında Tek Gıda-İş önderliğinde kadınlı, erkekli omuz omuza verdikleri mücadele, Çatalca'ya sığmadı şehirlere taştı. Seslerini duyurmak için Çerkezköy’de ve Ataşehir’de şirketin genel merkezi önünde sabahladılar. Kimi zaman Çerkezköy TÜRK-İŞ mitinginde, kimi zaman Tuzla’da şirketin fason üretim yaptırdığı başka bir firmanın önündeydiler.

"Çatalca Meydanı’nda günlerce sokakta yatıp kalktılar. Fabrika önünde defalarca şiddet gördüler. Çatalca semt pazarlarında bildiri dağıttılar. Vatan Partisi’nin ‘Polonez Ürünlerini Boykot’ çağrısını duyurup destek istediler. Anayasal Hak Yürüyüşü ile seslerini Cumhurbaşkanımıza duyurmak için yola çıktılar, yürüyüş engellenince dokuz gün Çatalca Adliyesi önünde açlık grevi yaptılar. Yürüyüş izni verilmeyince guruplara ayrılarak eylemlerine devam ettiler. Kartal Adliyesi önünde kış günü sabahladılar.”

163 GÜNDÜR YAŞAM SOKAKTA SÜRÜYOR

İşçiler, Gebze Adliyesi önünde yapılan basın açıklamasından sonra olumlu gelişmeler sonucu halen Çatalca Adliyesi önünde nöbet tutuyorlar. Zeynep Ses devam ediyor:

“163 gündür yaşam sokakta sürüyor. Güneş, naylon bir çadırın altında batıyor. Sandalye üzerinde sabahlayan direnişçilerin üzerinde yeniden umuda doğuyor. Eşler çocuklar artık direniş alanında buluşuyor.

“Satı'nın, Gülhan'ın ve Suzan'ın eşi yanı başlarında en büyük destekçileri. Hayat arkadaşlığı can yoldaşlığına dönüşmüş. Yasemin'in büyük oğlu yanı başında annesiyle direniyor, küçük oğlu annesinin ‘can kenarında’ ziyaretçi.

“Bulunduğu her yeri yaşam ve üretim alanı haline getiren Polonez işçisi kadınlar, omuz omuza verdikleri mücadelede kendi deyimleriyle Polonez ailesi yaşam becerilerini zor şartlarda sürdürürken, Çatalca Camisi’nin abdesthanesini de temizliyor ve arkadaşlarının hijyenik şartlarda ihtiyaç gidermesi için kendi bütçeleri ile oluşturdukları malzemelerle tertemiz olmasına özen gösteriyorlar.”

MİNNETTARIZ!

Zeynep Ses, sözlerini sürdürüyor: “İşçiler, Vatan Partisi Genel Başkanı Sayın Dr. Doğu Perinçek'in Çalışma Bakanlığını harekete geçirip firmaya müfettiş gelmesini sağlamasını yüzleri aydınlanarak anlatıyor, ‘Çok önemli kazanımımız oldu. Bu destekle 46 kodun 4'e çevrilmesi mücadelenin ilk zaferiydi bizim için.’ diyorlar.

Ulusal Kanal’ı, Aydınlık Gazetesi’ni, Vatan Partisi Öncü Kadın Genel Başkanı Meltem Ayvalı’yı anmadan geçmiyorlar. ‘Bizi evlerimizde ziyaret ettiler. Mücadelemize bizim kadar inandılar.’ diyorlar… Üç mevsimdir adım adım yürüyoruz. Kederde ve sevinçte beraberiz.”

KAHRAMANLAR BİR ADIM ÖNE

“İşçiler, 146+1 isimli belgeselin kahramanları oldular. Belgesel galasında, hep birlikte kendi direnişlerini izleyip mücadelelerini beyaz perdede izlemek hem moral oldu, hem de azimlerini kamçıladı. 2024 yılının Çatalca'ya sığmayan, diğer şehirlere taşan destansı mücadelesi, kürsülerden de duyuruldu.

“Vatan Partisi Çekmeköy İlçe Kurultayı’nda söz alan Havva, Sevilay, Duygu, İlkay ve Murat seslerini, isyanlarını gelen konuklara ve delegelere duyurdu.

“27 Aralık 2024 günü, Vatan Partisi İstanbul İl Başkanlığı’nın düzenlediği yeni yıla merhaba yemekli, müzikli buluşmasında hep birlikte yeniden moral buldular.”