Kadın konukevlerinde kalan D. T. anlattı: ŞÖNİM'de bir sürü uzman yardım etti

Kadın Konukevlerini, bizzat içinde yaşamış eş mağduru cefakar bir ev kadını olan D.T. anlattı. Dört çocuğuyla, Kadın Konukevlerinin desteğiyle hayatta kalmayı başarmış. Şimdi artık kendi ayakları üzerinde duruyor…

Onun hikayesi, Kadın Konukevlerinin önemini anlatmaya yetiyor. Sözü kendisine bırakalım:

• Neydi seni, kadın konukevine yönlendiren?

Kocam alkolikti. İçki içince her türlü eziyeti yapıyordu. Kazandığı içkiye gidiyordu. Bize sefalet,eziyet çektirmeye başladı. Hayattan bıktırdı. Aileme da sarmaya başlayınca artık yeter dedim. En sonunda çocuklar da isyan etti. Polise gidip şikayetçi oldum.

MEMLEKETTEN KAÇIŞ

• Yani önce polise mi gittiniz?

Evet. Poliste şikayetimi kaydettiler, imzalattılar. Ailem zarar görmesin diye yanlarına gidemeyeceğimi söyledim, beni ŞÖNİM (Şiddeti Önleme ve İzleme Merkezleri)’e gönderdiler. Konukevinde bir hafta kaldık. ŞÖNİM iyi bir kurum, bir sürü uzman yardım ediyor. Ama uzun süre kalamıyorsun, sana daha uygun neyse ona karar verip seni ona yönlendiriyorlar.

Bizi Kadın Sığınma Evine yönlendirdiler. Evraklara da yardım ettiler. Artık orada yaşamaya başladık. Huzursuzluk, kötü muamele bitmişti ama ev işinden kazandığım para ve sığınma evinin yardımı okuyan dört çocuğa yetmiyordu. Çocukları okula kurum götürüp getiriyordu, servis parası falan istemeden. İyiydi. Ama kocam aileme yine eziyete başlayınca idareciye gidip, bizi en uzak bir sığınma evine göndermelerini istedim.

• Başka yer için sadece talebe göre mi karar veriliyor?

Yaşadıklarımızı görüyorlar. Yine de “gitmezsen belki daha iyi olur, belki barışırsınız” deyip orda kalmamız için ikna etmeye çalıştılar. Ama ailemin de tehdit edilmesi, işte onun üzerine kabul ettiler. Görüşmeleri, işlemleri yaptılar,evrakları hazırladılar. Hepimizin biletlerini aldılar, 750 lira da harçlık verdiler.

‘BİZE BUGÜNÜMÜZÜ SAĞLADI’

• Antalya’ya geldiniz, iyi-kötü yanlarını biraz anlatır mısın?

Gittiğimiz ilk gün bu hallere neden düştük diye hiç birimiz odadan dışarı çıkamadık. Salona inemedik, ayıp geliyordu. Evimiz barkımız vardı, her şeyimiz vardı. Ama artık yoktu işte. Sabaha kadar konuştuk, üzüldük, ağlaştık. Çok zor bir şey. Hem ailenden, hem memleketinden beş parasız uzaktasın. Ertesi gün alışmak zorunayız deyip kahvaltıya indik. Büyük bir salon. Herkes senin gibi olunca utanmak, üzülmek azalıyor. Benim orada çok iyi bir dostum oldu. Hâlâ da görüşürüz.

İyi yanları kötü yanları diye bir şey diyemem. Giderken çok kötü gidiyorsun, her şey kötüyken yani. Orada kalmasaydık ne yapardık bilmiyorum. Bize bugünümüzü sağlayan bir yerdi.

ORADA KALMA SÜRESİ NE KADAR?

Altı ay abla, sonra duruma göre uzatıyorlar. Orada da psikologlar vardı, çok yardımcı oldular.O iyi arkadaşın yardımıyla ev işlerine gitmeye başladım.Ama giriş ve çıkış saatleri, yemek, televizyon seyretme saatleri çok kesindi. Dışarı çıktıysan saat 5’ten önce içeride olmak zorundasın. Gittiğim evlerde iş 5’ten önce bitmiyordu. Bitmeyince de işi kaybediyorsun. Bir de kurum, sen dışarıdayken çocuklarını bırakmanı istemiyor. Yani işe çocuklarla birlikte gidiyorsun,. eve iş yapmaya çağıranlar çocukları istemiyor. Benim için bir de gizlilik kararı vardı.

GİZLİLİĞİN KÜLFETİ VAR

• Gizlilik kararı nedir?

Girince tehdide göre gizlilik kararı veriyorlar. Sonra ya uzatıyorlar ya da isteğinle ayrılıyorsun. Gizlilik kararında hiçbir resmi kayıtta yoksun, adresin olmuyor, neden çünkü ev tutmaya kalksan kimlik lazım, onu kullanmak yasak. Bankaya para koyamıyorsun, çünkü hesap açamıyorsun. Bunlara kötü yanları diyebilirsin. Benim altı ayım doldu, gizliliğim kaldırıldı. Aslında benim gibi gizlilik kararı olan başka kadınların da en büyük derdi bu, hiçbir resmi iş yapamamak. Keşke devlet buna da bir çözüm bulsa.

• Şimdi yaşam nasıl?

O arkadaşım, çalışıp para biriktirip kiralık eve çıktı. Bir süre sonra da kocasıyla barıştı. Benim sıkıntılarımı bildiği için “eve sen geç” dedi. Tam gün çalışırsam, kirayı öderim diye düşündüm, çocuklara danıştım. Olur dedik. İşte böylece o eve çıktık, çalışmaya başladım. Salgında işler kesilince çok sıkıntı çektik, iyi ki internet eğitimi başladı da masraflarımız kısıldı, zor da olsa idare edebildik. Allaha şükür huzurumuz iyi. Büyük kız üniversiteyi bitirdi, şimdi iş arıyoruz.

‘O MAHALLAYE GİTTİN Mİ ÇOCUĞUNU KURTARAMAZSIN’

• PKK’ya zorla kaçırılan çocukların anaları var. Diyarbakır’da HDP’nin önünde bir seneden fazladır nöbet tutuyor…

Valla abla Allah hiç bir anneyi çocuğuyla sınamasın. Benim çocuklarım Allah’tan o yollara sapmadı. Ama bizim memlekette de yok muydu, vardı. Her yerinde değil, yani bunların mahalleleri var, burada da var. O mahalleye gittin mi çocuğunu kurtaramazsın. Dönen çocukların anneleri çok mutludur. Allah diğerlerine de yardım etsin. Devlet zaten muhtacın yanında.