Kolombiya S.O.S veriyor!

1 Mayıs'ta Kolombiya Devlet Başkanı Duque'nin, protesto hakkını kullanan binlerce insanı sindirmek için askeri birlikler göndereceğini açıkladığından beri Kolombiyalılar acil durum çağrısı yapıyorlar.

NOS ESTAN MATANDO! (ONLAR BİZİ ÖLDÜRÜYOR!)

Gerçek şu ki, Kolombiya’da durum kontrol edilemez bir noktada. Şimdiye kadar, Birleşmiş Milletler (BM) İnsan Hakları İzleme Örgütü'ne göre, protestoların başlamasından bu yana, neredeyse iki haftada 31 ölü, 87 kayıp ve 800'den fazla yaralı kaydedildi.

Hükümet tarafından önerilen son vergi reformu, Kolombiya halkının sabrını tüketti. Tasarı, pandeminin etkilerinin işsizliği yüzde 3'ten fazla kötüleştirdiği bir zamanda kamu hizmetlerinde ve aile gıda sepetinini oluşturan temel ürünlerde yüzde 19'luk bir artış içeren orta ve alt sınıfın vergilerini artırmaya çalıştı,

Protestoları başlatan vergi reformunun geri çekilmesine rağmen, Kolombiyalılar arasında hala yaygın bir hoşnutsuzluk bulunuyor. Başkan, devletin kasasını doldurmak ve pandeminin ekonomik etkisiyle mücadele etmek için sosyal programları garanti altına almak için bir vergi reformunun gerekli olduğu konusunda hala ısrar ediyor.

EŞİTSİZLİK VE İSYAN

Bununla birlikte, Kongre üyelerine maaş ve yardımların azaltılması veya eski başkanlara ömür boyu emekli maaşlarının ve yardımlarının kaldırılmasından söz edilmemektedir. Bu yöndeki bütün bir reform, acil durum müdahalesinin büyük bir kısmının finanse edilmesine kesinlikle yardımcı olacaktır. Aslında, Kolombiya'daki bir kongre üyesinin aylık maaşı, Kolombiya'daki düşük gelirli bir işçinin aldığı asgari ücretin 37 katı kadardır.

Mesele artık tek bir yasayı yenilgiye uğratmak olmadığından, Kolombiyalılar şimdi polis gücünde yapısal değişiklikler istiyor, sağlık sistemi reformunu reddediyor ve 2016'da FARC ile imzalanan barış anlaşmasının uygulanmasını istiyor.

HÜKÜMET VİRÜSTEN DAHA ZARARLI

Kolombiyalıların on yıllardır yaşadığı yoksulluk ve eşitsizlik, Duque hükümeti sırasında nihayet patlayan bir saatli bombaya dönüştü. Bugün Kolombiyalılar bir pandeminin ortasında hükümeti protesto etmek zorunda kalıyorlar çünkü çoğunluk, hükümetin Kovid-19 virüsünün kendisinden daha kötü olduğunu düşünüyor.

Kolombiya halkı gerçekten barış ve istikrar için can atıyor. M-19'un (eski Kolombiya gerilla Örgütü) terhisinden sonra Kolombiyalılar barışın nihayet geldiğini olduğunu düşünüyorlardı. Pablo Escobar, 28 yıl önce vuruldu ve barış yine hoş bir düşünceydi.

Kolombiyalılar artık hükümet içerisinde yolsuzluk ve sosyal adaletsizliğin ortadan kalkmadan kalıcı barış, ekonomik istikrar, sosyal uyum ve diğer erdemli değerlerin elde edilemeyeceğini anlıyorlar.

Kolombiya savaşıyor, Kolombiya direniyor. Tek korku, protestolar sona erdiğinde hiçbir şeyin değişmeyeceği ve birçok insanın ölüleri ve ıstırabının boşuna olacağıdır. Ülkemizi seviyoruz. Nereye gidersek gidelim ya da nerede yaşarsak yaşayalım, Kolombiya ruhumuzda ve kalbimizdedir.

Daha iyi bir Kolombiya umuduyla...