Meserret Taşkın'dan mektup var! Bayramlar

Bayramlar da ömrümüz gibi gelip geçerler. Hatıraları kalır, hatırlayabildiğimiz sürece. Yok oluruz bir süre sonra. Bizi hatırlayanlar olur belki bir zaman. Sonra onlar da gider ve bu dünyaya hiç gelmemiş; uzun ince yoldan yürüyüp, iki kapılı handan hiç geçmemiş gibi oluruz. (Aşık Veysel’e selam olsun!)

Bu bayram, geçmiş bayramları düşündüm: Resmi, ya da dini fark etmez. Bayram, bayramdır. Ne özenirdim ilkokulda; 29 Ekim ve 23 Nisan’larda kanatlarını takıp, en önde yürüyen peri kızlarına, sonraları yavru kurtlara, hele bir de trampet çalmazlar mı? 30 Ağustos’larda resmi geçide katılanlarla özdeşleşirdim. Şimdi de öyleyim hoş! Hava Kuvvetlerimizin gösteri pilotlarıyla takla attırıyorum jetlere hayallerimde. Yolcu uçağına zor binerim oysa.

Dini bayramların tadı, rengi başka. Yıl boyu beklediğim rugan ayakkabılarım, anneciğimin diktiği bayramlıklar başucumda, sabırsızlanarak uyuya kaldığım arife geceleri. Güzelim bayram sabahları. Radyoda bayram sabahına yakışır oyun havaları; evimizde bayramlaşma telaşı. El öpüp aldığımız mendillerin sevinci. Ben, harçlıktan çok mendillere sevinirdim. Bayılırdım çekmeceme istiflenmiş, kolalı mendil yığınına. Harçlıklar mendil arasında verilirdi o zaman.

Sonra çocuklarımızın tatlı bayram telaşlarına düştük. Onları giydirip süsledik. Büyüklere götürdük. Yazarken fark ettim ki, çocukluğumdaki bayram anılarının yerini hiç biri tutmuyor. Anılar ne kadar uzak, o kadar güzel sanki.

Sadık Okurunuz

Kırk beşini aşkın

Meserret Taşkın