Meserret Taşkın'dan mektup var: Futbol Milli takımımız ve şampiyonlar
Sadece savaşlarıyla değil, spor yarışlarıyla da geldi 2024 yazı. Avrupa Şampiyonasıyla futbol milli takımımız açılışı yaptı ve yüreğimizi hoplattı
Gürcistan ve Çekya maçında uzatmalar oynanırken atılan goller, bana 2002 dünya şampiyonası maçlarını hatırlattı nedense: Son dakikaya kadar heyecan, stres, mücadele ve genellikle son dakikalarda kazanılan maçlar… Baypas ameliyatı geçiren kocam, dar bir kanepede çelik korsesi ile kıpırdamadan yatmak zorunda. Ben ikimiz adına tezahürat yapıyor; hopluyor, zıplıyorum. Yattığı odada televizyon yok, maçları küçük radyomuzdan dinliyoruz.
O zaman da düşünmüştüm, neden son dakikacıyız? Bazılarınızın muzipçe “yumurta kapıya gelmeden olmaz” dediğini duyuyorum da, bence başka bir nedeni var son dakikacılığımızın.
Bu maçlarda millilerimiz sözcüğün tam anlamıyla ruhunu ortaya koyuyor. Maçların bitiş düdüğü çalmadan, kanının son damlasına kadar savaşırcasına oynamayı bırakmıyor. Futbol dünyasının bitip tükenmeyen dedikodularını, rekabetini bir yana bırakıyor. Kötü niyetlileri bir kez daha utandırıyor. Bu ruh ve iradedir ki son dakikada, ya da uzatmalarda gol atabiliyor.
Diyeceksiniz ki, niye son dakika, daha önce değil? Eeee millilerimizin gücünün de bir sınırı var demek ki… Ayrıca rakiplerimizin eli de armut toplamıyor değil mi efendim?
Sadık okurunuz
Kırkbeşini aşkın
Meserret Taşkın
