Meserret Taşkın'dan mektup var: Teselli

Yeryüzünde hiçbir şey boşuna değildir. Savaş yoksa barış düşünülebilir mi? Barış denilen şey, geçmiş savaşın kazananlarının kaybedenlere kabul ettirdikleri değil mi? Savaş dediğiniz, dayatılanları kabul etmeyenlerin, dayatılanlara ve dayatanlara isyanı değil mi?

Yenilgiden sonra dayatılan Sevr Barışı, zaferden sonra imzalanan Lozan Barışı’yla hiç bir tutulabilir mi? Hamas’ın Gazze’de başlattığı Aksa Tufanı olmasaydı; Filistin halkı İsrail’in işgaline boyun büküp, el pençe divan dursaydı; iyi mi olurdu? Alın size Suriye’de barış! Şam’ın burnunun dibine kadar gelmiş İsrail ordusu! Şam’da yöneticilik oynayan HTŞ ve yandaşları! Güzel mi?

“Züğürt tesellisi” diye bir deyim vardır. Kaybedenlerin tesellisi de diyebiliriz. İnsanoğlu böyledir: Kaybettiğini kabullenmek istemez; bir teselli uydurur.

Bahçeli; ABD dayatmalarına teslim olmanın adını böyle koydu. “ABD-PKK ile mücadelede yenilmedik ki” diyeceksiniz. Doğru, ama savaş henüz bitmedi. Bazen savaşarak yenebileceğiniz düşman güçler, sizi yenmek için, böyle boş laflara ihtiyaç duyabilirler. Kafaları bulandırır; zaaflarınızı büyütürler. Derken, Zelenski geldi Türkiye’ye. Baktık ki, Cumhurbaşkanımız aynı boş lafla teselli ediyor muhatabını. Teselli bu kez yerini buluyor hiç değilse.

Sadık Okurunuz

Kırk beşini aşkın

Meserret Taşkın