NATO'nun eski komutanı: Savaşı ABD ve NATO başlattı

Eski NATO Güney Komutanlığı Kurmay Başkanı İtalyan Korgeneral Fabio Mini, İtalya’nın L'AntiDiplomatico gazetesine konuştu. Batı’daki tek taraflı anlatımları ve yalan propagandayı ağır sözlerle eleştiren Mini, neonazilerin Batı tarafından eğitildiğini ve Maidan Darbesi’nden sonra Ukrayna’da iktidarın parçası yapıldığını vurguladı. İtalyan generalin, Türkiye’deki NATO’cu askerlere ve Batıcı çizgide yayın yapan medya organlarına ders niteliğindeki söyleşisini, soru-cevap şeklinde sizlerle paylaşıyoruz.

‘BU SAVAŞI ABD BAŞLATTI’

• Tonkin Körfezi'nden Irak'taki kitle imha silahlarına kadar - ve hatta tarihte uzun bir yol kat ederek - “Neden savaş konusunda bu kadar ikiyüzlüyüz?” kitabınızda birçok savaşa bahane oluşturan sahtekarlıkları parlak bir şekilde yeniden işlediniz. Ukrayna'da devam eden çatışmanın ardındaki ikiyüzlülük ve yalan nedir?

Yalan olan, savaşın Rusya'nın Ukrayna'yı işgaliyle başladığıdır. Gerçekte bu müdahale, 2014 yılında Donbass bölgesinin ayaklanmasıyla başlayan ve daha sonra bağımsızlık ilan eden Rusya ile Ukrayna arasındaki savaşın son hamlesi bile değil. O zamandan beri, Ukrayna kuvvetleri Rusça konuşan nüfusu katliamın eşiğine getirdi, ağır bir zulme maruz bıraktı ve kimse bir şey söylemedi. Ukrayna rejimine isyan eden halk için, bazı uluslararası gözlemciler için çok değerli olan “kurtuluş savaşı” veya “kendi kaderini tayin hakkı” gibi ifadeler kullanılmadı.“Putin Rusyası”nın çarlık imparatorluğuna dönmek istediğini söylemeleri yeterliydi ve mesele halloldu. İkiyüzlülük, bir savaş olduğunu kabul ederken buna kimin ve neyin sebep olduğunu bilmiyormuş gibi yapan Ukrayna yanlısı Batı propagandasının tutumudur. Propagandadan bile daha ciddi olan ikiyüzlülük, 2014'ten bu yana ABD ve NATO'nun neredeyse tamamen Ukrayna'yı ve binlerce paralı askeri silahlandırmaya yönelik milyarlarca dolar yardım akıttığı gerçeğini görmezden gelenlerin komplocu sessizliğidir. Aşırılık­­­çı gruplar ve neonaziler eğitildi ve zenginleştirildi.

‘ABD, UKRAYNA’YI İLERİ KARAKOL YAPARAK RUSYA’YI KUŞATMAK İSTEDİ’

• Batı basınında Putin’i, “savaş hamlesiyle tüm dünyayı şok eden bir çılgın” olarak tanımlanma modası baş gösterdi. Ancak 1997 tarihli bir videoda, mevcut ABD Başkanı Biden, NATO'nun Baltık ülkelerini (Ukrayna değil!) kapsayacak şekilde genişlemesinin Rusya'nın askeri bir tepkisine neden olabileceğini söylüyordu. 2014'ten beri Avrupa'nın Ukrayna sorununu hafife aldığını düşünüyor musunuz?

Küçümsendiğini düşünmüyorum. Aksine, Ukrayna NATO'ya kabul edilse bile, ülkeyi kademeli olarak Rusya'ya karşı bir ileri karakola dönüştürmek kasıtlı bir hedefti.

Sözde “turuncu devrim” (2004), her istikrar girişimine içten ve dıştan yapılan sabotajlar, yozlaşmış hükümetlerin boyuna el değiştirmesi, Euromaidan’daki sahte isyan, Başkan Yanukoviç’e karşı darbe (2014) ve Zelenskiy'in seçilmesi bundandır.

Zelenskiy’in seçim kampanyası, oligarklara karşı bir seçim programı, siyasi yolsuzluk ve “halka hizmet etme” vaadi ile başladı ve Rusya'ya karşı açıkça kışkırtıcı bir politika ile sonuçlandı. Ve bu tam olarak 1997'den beri ABD ve NATO'nun istediği şeydi.

‘NATO YAYILMASI, ARALIKSIZ BİR PROVOKASYON’

NATO'nun doğuya doğru genişlemesi, Doğu Avrupa ülkelerini “askeri işbirliği”ne (“Barış için Ortaklık” programı) dahil etmek için bir dizi adımın atıldığı yılda başladı ve 24 yıldır aralıksız devam eden bir provokasyona dönüştü. On yıldan fazla bir süredir Rusya buna karşı çıkamadı. Özellikle İngiltere, Polonya ve Baltık cumhuriyetlerinin ısrarıyla NATO, hem Gürcistan'ı hem de Ukrayna'yı “etkinleştirerek” Rusya’nın etrafındaki çemberi kapatabileceğini düşündü.

Rusya'nın Gürcistan'a askeri müdahalede bulunması, bu savaşa katılmak istemeyen ABD ve NATO'ya güçlü bir sinyal verdi.

2011 Suriye krizi sırasında Rusya, Beşar Esad hükümetinin yanında yer aldı ve ardından IŞİD'e karşı savaşa askeri müdahalede bulunarak grubun etkisiz hale getirilmesine önemli katkılarda bulundu. Beşar Esad hala orada. Rusya'nın Suriye'deki operasyonları, her ne kadar Amerikan liderliğindeki koalisyonla sahada mutabık kalınmış ve koordine edilmiş olsa da, IŞİD ve bağlantılı çetelerden tüm Ortadoğu'yu istikrarsızlaştırmak isteyenlerin planlarını alt üst etti.

Rusya'nın değişen ruh halinin bir başka işareti de, ABD ve özellikle Dışişleri Bakanlığı'nın elçisi Victoria Nuland ve dönemin Başkan Yardımcısı Biden tarafından desteklenen bir darbeyle Yanukoviç'in devrilmesinden hemen sonra Kırım'ın ilhak edilmesiydi.

‘DİRENİŞİ NEONAZİLER ÖRGÜTLÜYOR’

2014'ten itibaren Ukrayna - ABD ve NATO'nun desteğiyle - Rusya'ya karşı daha da düşmanca bir çizgi izledi ve Maidan çatışmalarında “kendilerini kanıtlamış” neonazi grupları silahlı kuvvetlere ve polise entegre etmeye başladı. Aynı kişiler şimdi “Ukrayna direnişini” örgütlüyor ve ülke geneline dağılmış yaklaşık 16.000 paralı askeri koordine ediyor.

Bütün bunlara rağmen şunu söylemek isterim ki NATO Ukrayna'yı “ihmal etmemiş”, aksine şiddetle hepimiz için, özellikle de Avrupalılar için tehlikeli bir maceraya itmiştir.

• Yakın tarihli bir televizyon programında Rus generallerini bizzat tanıdığınızı söylediniz ve Rus operasyonunu “sınırlı amaçlar için sınırlı bir savaş” olarak nitelendirdiniz. Sizce Rusların Ukrayna'da kendilerine koydukları hedefler nelerdir?

Sınırlı savaş Clausewitz'in de öngördüğü bir kategoridir ve Ruslar her zaman Clausewitz'ci olmuşlardır.

İstilanın başlangıcında, Putin'in dediği gibi özel bir operasyonun değil, taktik olarak bağımsız, ancak Ukrayna'nın Rusya'ya yönelik askeri bir tehdidin merkez üssü haline gelmesini önlemek stratejik amacıyla birleştirilen sınırlı hedefleri olan bir dizi operasyonun işaretlerini görmeye başladım.

Operasyonlar, Donbass, Azak Denizi kıyı şeridi ve Odessa'ya kadar Karadeniz ve gerekirse tarafsız Moldova sınırına kadar olan bölgelerin güvenliğini sağlamakla ilgiliydi. Kiev'deki ilerleme, esas olarak müzakereler için siyasi bir baskı operasyonu ve nihai olarak Rusya'nın pozisyonunu destekleyen bir hükümetin kurulması içindi.

‘HAREKAT BİLİNÇLİ OLARAK YAVAŞ İLERLİYOR’

Bu operasyon ne zamanla ne de hedeflerle sınırlı değildir: gelişen olaylara bağlıdır. Diplomatik, siyasi ve operasyonel olaylar tatmin edici bir şekilde gelişirse, operasyon durdurulabilir.

Bu tür bir “enginar operasyonu”, Amerikalıların bizi tüm savaşlarında alıştırdıkları ateş fırtınasını görmeyi bekleyen ve belki de alaycı bir şekilde bunu arzulayan tüm gelişigüzel yorumcuların aklını başından aldı.

Bu harekât tarzı, bariz bir şekilde Rus aygıtının etkin gücüyle ve işgali durduracak olan Ukrayna'nın kahramanca direnişiyle ilgili birtakım spekülasyonları ateşledi.

Ancak televizyonda gördüğümüz askeri görüntüler farklı bir şey söylüyor: operasyon hala kasıtlı olarak ilk aşamada, olayları bekliyor. Bu durumda, avantajlar yalnızca baskının etkinliği ve güvenilirliğinden gelir. Dezavantajlar, hem dış provokasyonlarla (NATO tarafından) hem de operasyonun sonucunu değiştirmeyecek ama çok daha fazla zarar verecek olan iç direnişin güçlendirilmesiyle ilgilidir.

‘UKRAYNA HIRSINDAN VAZGEÇERSE ÜLKEYİ KURTARABİLİR’

• İtalya'nın göndereceği silahlar ve gelen paralı askerlerin çatışmanın kaderini etkileyeceğini düşünüyor musunuz? Bu adım daha fazla riske neden olmayacak mı?

Gerçekten hiç böyle düşünmüyorum. Savaşı daha kanlı hale getirecekler ve daha da yüksek bir operasyonel seviyeye taşıyacaklar. Taktik kuvvetlerin dengesizliği durumunda, stratejik olana geçme eğilimi vardır. O zaman bombardıman uçakları, füzeler ve hatta taktik nükleer silahlar gibi stratejik düzeyde silahlar kullanılabilir. Yani, NATO ile Rusya arasında doğrudan bir çatışmaya yol açacak her türlü şey devreye girebilir.

• Belarus'taki müzakerelerde, Rusya'nın taleplerini Avrupa için geçerli bir başlangıç ​​noktası olarak görüyor musunuz ve gerçek bir karşılaşma açısından daha fazla beklemenin riski nedir?

Her müzakerede olduğu gibi Rusya'nın talepleri bir tartışmanın temelidir. Eğer tatmin edici değillerse, bir fikir birliği yoksa, o zaman her bir taraf ne istediğini söylemeyi bırakmalı ve ne verebileceğini düşünmeye başlamalıdır. Genel olarak, en güçlü taraf anlaşmaya razı gelmeye en istekli olandır, çünkü onun karşı tarafa “taviz verdiğine” ve dolayısıyla prestijini koruduğuna inanmaktadır. Zayıf tarafın yalnızca hırs seviyesini düşürmesi gerekiyor. Bu durumda, Ukrayna hırsında en ufak bir azalma, büyük bir tavize yol açacaktır: ülkenin kurtuluşu.

‘UKRAYNA’NIN AKLINI BAŞINA ALMASI İÇİN ÇABALAYIN’

• İtalyan hükümeti bu bağlamda ve daha genel olarak Avrupa ne yapmalı?

Müzakere edin, sadece tek bir düşünceye ve propagandaya odaklanmayı bırakın, Ukrayna'nın aklını başına almasına yardımcı olun ve Rusya'ya kuşatılma sendromu cenderesinden çıkma şansı verin - açık görüşmelerle değil, somut eylemlerle. Ve bu kriz aşıldığında, hala hayatta olmayı umarak, İtalya ve Avrupa, başkalarının çıkarlarına bakılmaksızın Avrupa güvenliğini garanti eden bu özerkliği, saygınlığı ve stratejik bağımsızlığı fethetmek için ciddi bir taahhütte bulunmak durumunda olacaktır.