Tedavi zor denetim şart! Organizmaya yabancı bir hastalık

Iatrogenesis, sağlık meslek mensupları gibi hareket eden ya da sağlık için yararlı olduğunu savunduğu ürün veya hizmet tanıtımı üstlenen bir veya daha fazla kişinin herhangi bir faaliyetinden kaynaklanan, etkilenen kişide desteklemeyen etkiler oluşturan olgulardır. Açıkça tanımlanmış ve kolayca tanınan bazı iyatrojenik etkiler, cerrahi bir prosedürü izleyen komplikasyonlardır. Örneğin, meme kanseri ameliyatı sonucunda oluşan lenf ödemi gibi. Karmaşık ilaç etkileşimleri gibi daha az belirgin olanları tanımlamak için kapsamlı soruşturma gerekebilir.

GEÇEN YÜZYILDA BAŞLADI

"İyatrojenik alojenoz" terimi, allojenik maddeler tarafından üretilen, yani organizmaya yabancı olan bir hastalığı tanımlamak için tasarlanmıştır. Doktorlar ya da onlara enjeksiyon yapan kişiler tarafından üretilir. Bu kişiler arasında yaptıkları işin gerçek tehlikesini bilmeyen “güzellik uzmanları” ya da “estetik hekimleri” de bulunmaktadır. Bu yeni başlayan bir hastalıktır. Bununla birlikte, çok daha eskilere uzanan bir geçmişi var. Şöyle ki, 1899'da bir doktor, testis tüberkülozu alınmış bir çocuğun testis torbasına parafin enjekte etmeye karar verdiğinde, amaç kayıp testisi simüle etmekti. Mineral ve bitkisel yağlardan, katı ve sıvı petrolatlardan ve diğer parafinlerden elde edilen maddeler sonraki yıllarda daha da geliştirildi. Ancak diğerlerinin yanı sıra pulmoner emboli, granülomlar, deri tümörleri, deformiteler gibi sağlık sorunlarına ilişkin ilk yayınlar 1920'ye kadar bilinmiyor.

BİRÇOĞU YASADIŞI

Estetik nedenlerle cilde enjekte edilmek üzere farmasötik laboratuvarlar tarafından üretilmiş 40'tan fazla madde bulunmaktadır. Birçoğu yasadışıdır. Bir araştırmaya göre, son 10 yılda biyopolimer kullanan her 1000 hasta için 358 iyatrojenik allojenoz vakası rapor edilmiştir ve yüzde 97'si kadındır. Bu, öncelikle prosedürleri gerçekleştirmesi gereken kişiler tarafından tedavi edilmesi gereken çok sayıda hastayla sonuçlanır. Bunlardan en iyi bilineni sıvı silikon veya biyopolimerlerdir. Biyopolimerler (Sıvı Silikon) “Doku implantları” veya “genişleyebilen hücre implantları” olarak da adlandırılan, farklı kökenlere sahip, bazıları petrolden, bazıları bitkisel kökenli, birçoğu da sıvı silikon gibi sentetik kökenli maddelerdir.

BİYOPOLİMERLERİN RİSKLERİ

Biyopolimerler esas olarak 3 nedenden dolayı tehlikeli olabilir: Yabancı bir cisim olarak tanımlandıkları ve otoimmün reaksiyonun tetiklendiği için organizmada aşırı bir inflamatuvar reaksiyonu tetikleyebilirler. Sızıldıkları yerden uzak komplikasyonlar yaratarak göç edebilirler. Çoğu zaman sıhhi kontrolleri yoktur, bu da enfeksiyondan kaynaklanan komplikasyon ve yan etki riskini artırır.

SEMPTOMLAR VE BELİRTİLER

Bunlar ağrı, ateş, çürüme, eklem ağrısı, halsizlik ve depresyon gibi genel semptomlardan oluşur. Ve yerel belirtiler: iltihaplanma, ciltte düzensizlikler, ödem, eritem, keloid yara izleri, hiper veya hipopigmentasyonlar, ülserasyonlar, sertleşme, nekroz ve fistüller. Biyopolimerlere Güvenli Alternatifler Güvenle kullanılabilecek biyo-uyumlu maddeler vardır. Kolajen, her biri bin amino asit içeren üç polipeptit zincirinden oluşan bir protein setidir. Hastanın kendi derisinden alınıp ekimi yapılabilir. Memelilerin bağ dokusunda ve hücre dışı boşlukta bulunan hyaluronik asit de dolgu maddesi olarak kullanılmaktadır. Kendi yağınız, liposuction yoluyla alınıp, işlenerek güvenli bir şekilde dolgu olarak yeniden enjekte edilebilir.

SİLİKON PROTEZLER

Meme büyütme veya kalça büyütme için kullanılan protezler veya silikon implantlar, halen onları vücuttan yalıtan bir katmanla sarılmaktadır. Ayrıca, dokusu nedeniyle silikonun geçişini sınırlayan ve engelleyen bir tür silikon olan yapışkan silikon jelden yapılmıştır. Ameliyatta kullanılan silikon protezler, enjekte edilebilir biyopolimerlerin aksine güvenlidir. Örnek verecek olursak, meme kanseri veya koruyucu mastektomi sonrası meme rekonstrüksiyonunu gösterebiliriz.