Teori ve yöntemsizlik bağlamında TBMM siyaseti ve Türkiye-2

Aynı kesimin sol versiyonu Atatürk’le ve onun kurucu ilkeleriyle hiçbir alakası olmaksızın Y-CHP’de mevzilenmiştir. Neoliberalizmin ve Atlantik’in çok kültürcülük tezlerinin, adem-i merkeziyet ve anayasal yurttaşlık kavramlarının izdüşümü AKP’deki anti Türk ekiple çakışır. Y-CHP’nin anayasa taslağı çalışmasında bu fikirleri bulabilirsiniz. Adı Türkiye Cumhuriyeti olan ve Türkün kurucu siyasal irade olduğu bir ülkede böyle bir düşüncenin ifade edilebiliyor olması hâlâ “Yaban Romanı’nın Ahmet Cemil ve Köylü sahnesinde” olmamızdan kaynaklanır. Bu iki grubun Cumhuriyet bayramında beraber attıkları “Kobani” çığlıklarını hatırlayınız. Bu irade Sayın Prof. Dr. Yahya S. Tezel’in de belirttiği gibi “Ecevit’in genel başkanlığından beri CHP’nin yönetme iradesine hakimdir” ki, Sayın Ecevit’in 12 Eylül sonrası DSP kulvarını açıp CHP’yle yollarını ayırmasının temel sebebidir. Atatürk’ün kurduğu Cumhuriyeti yıkmak için silahlı savaş açmış kişi ve grupların, eylem ve söylemlerinin Atatürk ve Atatürkçülük kelimesiyle yan yana kullanılmasından daha büyük bir çelişki olabilir mi?

Sayın Kılıçdaroğlu’nun Atatürkçülüğü ve milliği bu tartışmanın dışındadır lakin “görünen köy kılavuz istemez” diye bir atasözümüz var. Millet CHP’ye “kurucu irade ol gel yönet” derken CHP’nin bu kaos ortamında ısrarlı şekilde direnmesi izahtan varestedir.

CHP’yle seçim işbirliğinde aynı hatta konumlanmış İyi Parti siyasal olarak bu savrulmayı sönümleyecek, siyasal müttefikini dengede tutacak bir siyasal performans ve etkileyerek dönüştürecek entelektüel dinamiğe sahip değil maalesef. NATO, AB ve Atlantik konusundaki tavrı, neoliberalizm tercihiyle, Gelecek Partisi ve Deva Partisi’nin katılımıyla oluşacak yeni cephe “mevcut siyasi tezleriyle” bize “yağmurdan kaçarken doluya tutulma” tedirginliğini vermektedir. Oysa ki İyi Parti, MHP’yi yetkin ve etkili bir milliyetçilik yapmamakla, eski arkadaşlarla sert şekilde tokalaşmamakla, “haklı olarak itham ederek yola çıkmıştı”; bu noktaya savrulması ne kadar tuhaf ve ilginç.

Türk milleti ve Türkiye bu fasit dairede “örsle çekiç arasında ” gücünü, enerjisini ve umudunu tüketmek mecburiyetinde değildir. Türkiye’nin bilimsel perspektif ve liyakati esas aldığında çözülemeyecek hiçbir sorunu yoktur. Bu noktada siyasal iktidar “vasatın sıradanlığına teslim olmakla, ülkenin kendini ispat etmiş milli birikimiyle Türkiye’yi muasır medeniyete taşıma arasında” çok önemli bir karar vermek durumundadır.

PARLAYAN YILDIZ

Yükselen Avrasya jeopolitiğinde Türkiye parlayan bir kutup yıldızıdır.

15 ve 16. yüzyıllardan 500 yıl sonra Karadeniz ve Akdeniz jeopolitiği Türkiye eksenli olarak yeniden bütünleşme emareleri gösteriyor. Bu iki hattın birleşimi Avrasya dengelerini belirler. Bu konuda bağımsız “milli demokratik devrim”/ milli perspektif çizgisinin ürettiği fikirleri dikkate alması ve uygulaması neticesinde Doğu Akdeniz’de ciddi bir başarı elde edildi. Mavi vatan stratejisiyle Türkiye kazanıyor. Bu tabloyu Sochi mutabakatıyla Karadeniz tamamlıyor.

XXI. yüzyılda SSCB’nin dağılması Soğuk Savaş’ın bitmesi, dünya ekonomisin ağırlığının Asya Pasifik’e kayması, 500 yıl sonra Türkiye için Karadeniz ve Akdeniz’in jeopolitik öneminin artması ve bütünleşmesi eğilimi, Afroavrasya enerji ve lojistik koridorlarının Türk dünyası kalpgâhında ve Türkiye üzerinde kesişmesi gibi yeni dinamikler mevcuttur. Bu yeni dinamikler tarihsel bir perspektif ve reel politik imkânların realist bir planlamasıyla yeni bir dış politik vizyona kavuşturulmalıdır. Asya ülkeleriyle, Rusya ve Çin ile ABD, AB ile olan ilişkilerimiz birbirine koşut değildir. Türkiye jeopolitiğinde bu dinamikler doğru biçimde yönetildiği ve planlandığı takdirde Gazi’nin ve Büyük Selçuklu’nun Doğu’da (arkada) bir istinatgâh yaratarak Batı’ya, dünyaya açılma stratejisi derinlik kazanmış olur.

Türkiye denizlere, yakın kara ve deniz havzasına hakim olarak orta vadede bir bölge gücü, uzun vadede bir dünya gücü olacak perspektifleri ve bilgileri üretmelidir. Türkiye, Gürcistan ve Azerbaycan [TAG/Demirel, Aliyev, Şvarnadzeperspektifi, Trabzon Toplantısı 1998] Türkiye’yi Hazar’a taşıyarak bölge gücü olma imkânı sağlar.

Türkiye Azerbaycan, Kazakistan ve Rusya ve İran’dan mal ve hizmet, taahhütlük işleri karşılığı petrol ve gaz alarak [milli paralarla mahsuplaşma esas olmalı] enerjiye ödediği yıllık 50 milyar dolarlık döviz bulma sıkıntısından kurtulur. Yıllık beyhude yere petrokimya ürünlerinin ithalatına 25 milyar dolar ödüyoruz. Bu yatırımı kısa sürede yaparak paranın Türkiye’de kalması sağlanabilir. Stratejik planlama bu açıdan şarttır. DPT yeniden ayağa kaldırılmalıdır. [2019 yılı bütçe açığının 123 milyar olduğunu unutmayalım.] SGK açığı 2 yıl içinde doğru bir matematiksel modelle zarar etmekten çıkartılabilir. Sorma basireti gösterilirse KÜBAK Ekonomi çalışma grubu Türkiye’nin ileri yürüyüşünü engelleyen bu problemin çözümüne destek vermeye hazırdır.Yol göstermeyen ve çözümü kanıtlarıyla ortaya koymayan eleştiri gerçekçi değildir. [Türkiye bütçe açığı aşağı yukarı SGK açığını denk durumda.] Türkiye BDT pazarına gümrüksüz mal satma avantajına anlaşmalarla bir an önce erişmelidir. Bu AB’nin de yararınadır. Bu anlamda AB ile gerçekçi bir mutabakatla, imtiyazlı ortaklık anlaşması her iki taraf açısından olması gerekendir.

BAŞAT AKTÖR

Karadeniz havzasındaki sorun alanlarından Akdeniz’e, Suriye, Irak ve Hazar’a kadar olan alandaki mücadele birbirinden bağımsız olarak düşünülemez. Atlantik cephesi bu alanlarda önleyici XXI. yüzyıldaki egemenliğini pekiştirmek, Avrasya’nın bir alternatif olarak güçlenmesini ve yükselmesini engellemek istemektedir. Bu büyük fotoğraf içerisinde Türkiye maalesef müttefiklerimiz tarafından taciz ve tehdit edilmektedir. Nato ve Atlantik yükümlülüklerine uymayarak terör örgütleriyle ülkemiz aleyhine işbirliği yapmaktadırlar. Bu noktada Türkiye’yi nefs-i müdafaa yapıyor diye sorgulamak büyük çelişkidir. Türkiye mevcut duruşu ve politikalarıyla bölge ve dünya barışına, siyasal istikrarına katkı sunmaktadır. Bu katkı Suriye ve Mısır’la varılması muhtemel mutabakatla daha da pekişecektir. Türkiye’de güvenlik ve savunma meseleleriyle ilgili mahfillerin bu teorik çerçeveyi mütalaa edebilmesi son derece mühimdir.

Vatan Partisi’nin “Üretim Devrimi Programı”, iktisat hareketinin finansal önerileri, KÜBAK’ın dolar bazında yüzde 12 büyüme stratejisi, Sayın İlhan Kesici’nin ekonomi konusundaki ikazları, Sayın Ümit Özdağ Bey’in “Korona Salgını ve İki Kutuplu Dünya Kaosu raporu” Türkiye açısından tartışılması, konuşulması gereken seçenekleridir. Bilimin, düşüncenin sesine kulak vermezsek kaybederiz.

Türkiye, tarihi müktesebatı, kültürel havzası, jeopolitik ve stratejik gerçeklerin onu getirdiği nokta itibarıyla Avrasya yüzyılının başat aktörlerinden biri olmaya adaydır. Bu yörüngeden sapmayacak kararlılığı pekiştirerek yoluna devam etmek zorundadır. BİTTİ