Teşkilatlı Cumhuriyet kadını

Emine Özkara annemizi namıdiğer (Pofililin Faddim) 31 Temmuz 2021 günü kaybettik. Konya’nın Ereğli ilçesi Gaybi köyünden. Tam da Torosların eteği, İvriz Köy Enstitüsü’nün olduğu yer. İlkokul mezunu, 87 yaşındaydı. 38 yaşında eşini kaybeder, 6 çocukla yaşamaya çalışır. En büyük çocuğu 18 yaşında. Evin hem kadını hem erkeği. Geçimlerini çiftçilikle sağlarlar ancak çiftçilik ihtiyaca cevap veremediği için pazarcılık yapmaya başlar. Onun için hayatın zor dönemi başlasa da, ilerleyen yıllar da mutlu olacağı dönemler başlar.

Çok geniş çevresi vardı. Cenaze törenine ve daha sonra taziyesine Ereğli ve çevre köylerden yüzlerce insan geldi. Kendisi kayınvalidem olurdu, ancak bu yazıyı kayınvalide olduğu için değil, gerçek modern Cumhuriyet kadını olduğu için kaleme aldım.

İNSANLIK ABİDESİYDİ

“Hayatı insanlığa hizmetle, yardımla geçti, nice zorluklarla mücadele etti umutla yaşadı, çok değerli bir insandı”. Tanıyan, anlatan herkes onu bu sözcüklerle anıyordu. Tabii ben de bunun şahidiyim. Gittiği her yerde adeta insanlık aşısı yapmış. Çocuklarına da bu aşıdan yapmış. Herkese iyilikten anlatırdı. Ayrım yapmazdı. Mevlana ve Hacı Bektaş- ı Veli geleneğindendi.

Vericiydi, yardımseverdi, iyilikseverdi, paylaşmacıydı. Kendinden önce başkasını düşünürdü. Misafirperverdi, sofrası zengindi, kapısı herkese açıktı. Özverili, alçakgönüllü bir o kadar da özgüvenli idi. Başı dik yaşamayı kendine hayat felsefesi olarak seçmişti. Otoriterdi. Son gününe kadar evin her şeyinden mutlaka haberdar olurdu. Ondan habersiz bir iş yapılmazdı, kafasına yatmayana karşı çıkardı. Çok tutumluydu. Hiçbir şeyi kolay kolay atmazdı, atana kızardı. Çünkü yokluktan o güne gelmişti.

Herkesle çabuk kaynaşır, hoş sohbetliydi. Çocuklarıyla, torunlarıyla arkadaş gibiydi. Komşuluk ilişkileri açısından da son derece örnekti. Hem insanlara, hem vatanına adeta aşıktı. Bundan dolayı çevresinde büyük saygı uyandırmıştı.

Kültürlü, ahlaklı, geleneklerine, göreneklerine bağlı çağdaş bir kadındı. Erdemli ve açık sözlüydü. Büyük küçük herkesi dinlerdi. İkna olmadan kolay kolay kabul etmezdi. Zorluklarla mücadelenin içinden geldiği için, zor yanları da vardı. Ancak o zorlu yanları da insanların hoşuna giderdi. Çünkü onun insanlık gönlüne bıraktığı hoşgörüydü.

CUMHURİYET VE ATATÜRK AŞIĞIYDI

Cumhuriyet'e ve Atatürk’e son derece bağlıydı. Toz kondurtmazdı. Canı gibi sahiplenirdi. Bağnazlığa, gericiliğe ve tarikatçılığa pirim vermez, karşı koyardı. Onun vazgeçilmez değerleri vardı; vatan, cumhuriyet, Atatürk, asker, polis. Bunda esas olarak Cumhuriyet döneminin payı var. Ereğli’de köy enstitüsü, iplik fabrikası, Sümerbank, şeker fabrikası, elektrik santrali, baraj gibi hizmetlerin belirleyici etkisi olmuştur. Üretim insanları aynı zamanda dönüştürüyor ve ilerletiyor. Emine ana (Pofililin Faddim) sürekli üretimin içinde. Ya çiftçilik ya pazarcılık yapıyor, evin bütün yükü omuzlarında. İvriz Köy Enstitüsü’nün sonraki yıllarda öğretmen okuluna dönüşmesiyle, iki çocuğu okuyup öğretmen oluyor. Köyünden ve çevre köylerden çok sayıda genç öğretmen oluyor. Diğer çocukları da aynı okulda liseyi okuyor. Böylece aile içinde Cumhuriyet’e ve Atatürk’ e bağlılık gelişiyor ve bugüne kadar geliyor.

Ankara’ya geldiğinde mutlaka Anıtkabir’ i ziyaret ederdi ve dua ederdi. “Atatürk’ ün kıymetini bilmiyorlar, çok büyük insanmış, bir daha onun gibisi gelmez.” diyordu.

15 Temmuz FETÖ darbe girişiminde bu bağlılığın önemini daha iyi anladı.

VATAN PARTİSİ ÜYESİ ULUSAL KANAL’IN SEVDALI GÖNÜLLÜSÜ

İşte Cumhuriyet’ in bu sayesinde, ilerleyen yıllarda çocukları ve torunlarıyla mutlu bir yaşam başlıyor ve kendisi de bu mutluluğu tadıyordu.

Emine Özkara Vatan Partisi’nin üyesiydi, Ulusal Kanal’ın sevdalı gönüllüsüydü. Parti’nin ve Ulusal Kanal’ın kampanyalarına gücü oranında katılırdı. En son Ulusal Kanal kampanyasına katılmıştı. Katkı olsun diye ara sıra Aydınlık alırdı. Gözlerinden dolayı okuyamıyordu. Onun dışında sadece Mehmetçiğe yardım ederdi. Evinde sürekli Ulusal Kanal izlenirdi, başka kanal açılmazdı, adeta yasak konulmuştu. O kadar bağlanmıştı. Gittiği diğer çocuklarının evinde de izler veya izlettirirdi.

“Diğer kanallardan ne anlıyorsunuz, ben bir şey anlamıyorum, hepsi aynı. Ulusal Kanal başka, onda doğru haberler, dürüst insanlar çıkıyor. Ulusal Kanal bana yoldaş oluyor, o olmazsa zaman geçmiyor, tane tane anlatıyorlar” gibi daha çok sayıda övgüler dizerdi. En son Teoman Alili’ye çok üzülmüştü.

Onun diğer vazgeçilmezi Doğu Perinçek’ti. Kendisini evinde misafir etmiş, sohbet etmiş. Parti’nin diğer önder kadroları, gençlik önderleri de evde kalmış. Bundan dolayı bağlılık ve güven artmış. Doğu Perinçek için “Atatürk gibi adam, ah bir başa gelse, başbakanlık artık onun hakkı” derdi.

Gençliğe değer verirdi. Onları çok severdi, umutla bakardı. Ankara’ya geldiğinde evinde kalan bazılarını görürdü. Evinde kalanları devamlı sorardı, isimlerini unutmamıştı.

Partiyle ve Ulusal Kanal’la olan bu yolculuğu 1990’lı yıllara dayanıyor. Tabii burada rahmetli oğlu Sinan Özkara (saygıyla anıyoruz), kızı Gülsem Özkara Yıldız’ın emekleri belirleyicidir.

Emine anayı saygı ve özlemle anıyoruz, toprağı bol olsun.

Defin günü ve sonrası yardım eden, taziyeye gelen, arayan bütün dost, komşu ve arkadaşlara teşekkür ederiz.

* Vatan Partisi Ankara Örgütlenme Bürosu Başkanı