Yaşar Kemal'den 'Çocuklar insandır'

Yaşar Kemal, 1975'te İstanbul'un sokak çocuklarını bir röportaj serisiyle anlatmıştı. Surların altında, çamurun içinde, karanlık sokaklarda masalları vardı bu çocukların. Büyük ustaya "Kaç Yaşar Amca, karanlık kavuşuyor!" diyen çocukların masalında çocuk - büyük eşitliğini getirecek ve kendilerini kurtaracak bir devrim bekleniyordu. Aradan geçen 38 yılın ardından, her şey değişti, Türkiye, İstanbul, bütün sokaklar... Bekledikleri devrimi henüz göremeyen sokak çocukları hep orada kaldı, üstelik sayıları da arttı. Kemal'in dediği gibi; "Dünyanın bir ucunda kaldı o çocuklar ..."

1975'te, Cumhuriyet gazetesinde Ara Güler'in fotoğrafları ve Turhan Selçuk'un çizimleriyle yayımlanan ve 1978'de "Allahın Askerleri" adıyla kitaplaşan röportaj dizisi, gazetedeki özgün sunumuyla basıldı. Yapı Kredi Yayınları'nın 4000. başlık kitabı olma özelliğini de taşıyan "Çocuklar İnsandır", savaş, açlık ve yoksullukla yoğrulmuş dünyamızda acılarla büyüyen küçük insanları ve onların küçük omuzlarındaki büyük yükleri anlatıyor.

Turhan Selçuk'un çizimleri ve Ara Güler'in arşivde bulunabilen fotoğraflarıyla birlikte ilk kez yayımlanan "Çocuklar İnsandır", ancak çok usta bir yazarın öngörüsü ve sezgisiyle kaleme alınabilecek röportajları bir araya getiriyor. Yaşar Kemal'in, 1970'lerde sokak çocuklarıyla yaptığı röportajların bir araya getirildiği bu özel basımda aynı zamanda 13 Eylül 1975 tarihinde Cumhuriyet gazetesinde yayımlanan, Kemal Özer'in Yaşar Kemal'le yaptığı "Neden çocuklar insandır?" başlıklı röportaja da yer veriliyor.

Kundura boyacılarının, yankesicilerin, hırsızların, katillerin, kaçakçıların, surların dibinde çamur içinde yaşayanların, kendi gölgesinden bile korkanların ve gözüpeklerin; müthiş bir yoksulluğun, itilmişliğin, ötelenmişliğin ayna gibi parladığı hazin ve sarsıcı bir kitaptı bu. Florya'dan Balat'a, Sirkeci'den Dolapdere'ye uzanan bir başka İstanbul sureti. Zilo'su, Selim'i, Muhterem Yoğuntaş'ı ve daha nicesiyle, Yaşar Kemal'in kaleminden unutulmamaya mühürlenen hayatlar...

"Çocuklar en az bizim kadar ciddi adamlardır. Çocuklar oynar, biz oyuncaklarla oynamayız. Oysa her baba, hepimiz, her çocuk gibi oyuncaklıyız. Ben hala bu yanımda uçurtma uçururum ve büyük tad alıyorum bundan. Babalar uçurtmuyor da onun için onlarla uçurtmuyorum. Yoksa çocukların arasına karışma alçakgönüllülüğünü gösterseler, onlarla da uçururum."