Yüreğim yangınlara üşür

İki Temmuz 1993
şiire tutuşmuş önce Madımak
Sözcük dize dörtlük.
Saza tutuşmuş ağıt tellerinde
aşklar delmiş taş duvarları,
Pir Sultan'dan Veysel'e akar.
Toprağın hasret kokar, sünbül çiğdemi,
bağımsızlık eser kavak yelleri,
Özgürlük kokar, eşitlik kokar.
İnsan sevgisi kokuyor Madımak'tan
Yanmış cayır cayır insan sevgisi.
Yüreğim yangınlara üşür.
Hangi ocaktaki odun yakar,
Hangi gaz, hangi çakmak tutuşturur,
Temmuza buz tutan ateşi?
Bir utanç tüter bulutlara,
bir yüz kızarması gök yüzünde,
Madımak'tan.
Ötelerden bir yerden
gül açar mı alazları yüreğimdeki yangının,
gül böyle hoş,
böyle ıtırlı kokar mı?
Atın külleri Kızılırmağa, taşısın kokuları
uçsuz bucaksız yurduma,
katledenler kanlarında boğulacak bir bir.
Genlerinden kan ve kin bulaşacak çocuklarına.
2 Temmuzlar kazındı yüreklerimize
Otuz yedi can,
Sevgi karanfili açacaklar tarih boyu
lanetlecekler katilleri asırlarca
tükrüklere boğulacak soysuzlukları.