Bir köy çocuğu olan Apaydın’ın romanlarının başrolünde hep yoksul insanlar var. Yapıtlarında kendi insanımızı, günlük iş ve yaşayışı içinde abartmadan olduğu gibi veriyor. Bu insanlar; ezilmiştir, yoksuldur ama bitmiş değildir; umutludur, güçleri, dirençleri vardır.