Kitap: Perinçek aslında kendisini yazmış

Önceki salı günü... Ulusal Kanal’dayız. Doğu Perinçek’le Çıkış Yolu programı bitti...

Stüdyodan çıktık.

Mutad olduğu üzere... Özel sohbetimize geçtik.

Uzun ya da kısa... Her programdan sonra konuşuruz.

***

Biraz kulis... Biraz özel...

Siyasette olanlar... Olacaklar...

Özel sohbetlerde Perinçek makyajsız konuşur.

Sakınmaz. Hükümleri doğrudandır.

Yazmayacağımı bilir.

(Not: Sohbet özelse... Kimseninkini yazmıyorum.)

***

“Çıkış Yolu”nun bir geleneği daha var: Kitap tahsilatı!

Programda tanıtılan kitaplar var ya...

Eğer özel ve imzalı değilse...

Kitaplığıma transfer ederim.

Yazarı Perinçek ise imzalar da.

Ona göre “program ücreti”dir!

***

Son programda da böyle oldu.

Yeni bir kitabı daha çıkmıştı.

İmzaladı: “Gönül Defteri: Erdemli Toplumun Pınarları”

Kaynak Yayınları basmış.

***

Perinçek’in kaçıncı kitabıydı bu?

Yuvarlak hesap: 50’yi geçmiş.

Politikadaki her yıla bir kitap.

Binlerce gazete yazısını hiç saymıyorum.

Soru: Daha velüt politikacı var mı?

***

Kitabı programda biraz konuşmuştuk.

Gönül Defteri: Bir portreler galerisi.

92 isim saydım.

Perinçek şöyle gruplandırıyor şahsiyetlerini:

Kahramanlar...

Emek önderleri...

Aydınlar...

Sanatçılar...

Siyasetçiler...

Sıralama Perinçek’e ait.

Dikkat: Siyasetçiler başlarda değil en sonda.

***

Kitaptan, bir tasnif de ben yapayım.

Portreler Tahsin Bekir Balta ile başlıyor.

Suikastlerde kaybettiklerimiz: Uğur Mumcu, Muammer Aksoy, k, Bahriye Üçok, Eşref Bitlis...

Ergenekon’da yitirdiklerimiz: Muzaffer Tekin, Ali Tatar, Kaşif Kozinoğlu...

Şairlerimiz: Fazıl Hüsnü Dağlarca, Atilla İlhan, Cemal Süreya...

Yazarlarımız: Aziz Nesin, Haldun Taner, Melih Cevdet, Necati Cumalı...

Sinemacılar/tiyatrocular: Yılmaz Güney, Halit Refiğ, Levent Kırca, Tarık Akan...

Ressamlar: Abidi Dino, Fikret Otyam, Rasin...

Sosyalist liderler: Hikmet Kıvılcımlı, Mehmet Ali Aybar, Mihri Belli...

Siyasetçiler: Süleyman Demirel, Rauf Denktaş, Aydın Menderes, Mehmet Gül...

Köylü önderleri: Durmuş Uyanık, Muhyettin Öksün.

İki sanayici: Asım Kocabıyık, Firuz Kanatlı.

Ve ölümüyle Perinçek’i sarsan arkadaşı: Hasan Yalçın.

Biliyorum, fazlasıyla eksik bir liste.

Onlarca başka değerli isim var “Gönül Defteri”nde.

***

Kitap, 1945 sonrasının...

Yani Atlantik sürecinin bilançosu gibi.

Daha doğrusu sürece direnenlerin hikayesi.

Zaten Perinçek de kitabını öyle özetliyor: “Erdemliler toplumunun yürüyüş tutanağıdır.”

***

Bilinir: Portre yazmak sanat.

Türkçedeki ustası da Cemal Süreya’dır.

Baş yapıtı: “99 Yüz.”

Türkçeyle...

Kalemiyle gösteri yapar adeta.

***

Yine bilinir: Üstünü örter gibi yapsa da...

Kalem, portrede kendini anlatır biraz.

Cemal Süreya, şair.

Belki de bu yüzden...

Kalemini rahat kullanmış...

Kişisel de takılmış.

Perinçek ise bir hareketin lideri.

Özel hikayeler üzerinden siyasi tarihimizi yazmış.

Alt metin olarak de kendi serencamını anlatmış.

***

Ama Şairimizin de...

Politikacımızın da değerleri müşterektir.

Cemal Süreya ile Doğu Perinçek...

İkisi de devrimcidir, halkçıdır.

Tarihe... Topluma... İnsana aynı yerden bakmaktadır.

***

Şimdi günümüze dönelim.

Türkiye bir kader seçime gidiyor.

Devlet sistemi bütünüyle değişecek.

Perinçek de cumhurbaşkanlığı için aday adayı.

Adaylık için bir şart var: 6 günde 100 bin imza.

Hem de seçim kurullarına bizzat giderek.

***

Süreç sıkışık.

Fakat Perinçek, kampanyasının başında değil Çin’de.

Gerekçeleri iddialı:

“Türkiye bölünmemek... Başı dik yaşamak için üretmek, büyümek zorunda.”

“Yatırım için paraya ihtiyacımız var.”

“Batının, Körfez’in kapıları ise artık kapanıyor...”

“Oysa... Çin’in elinde 4 trilyon dolar rezerv var.”

“300 milyar dolarını Türkiye’ye çekebiliriz.”

“Çin’in de menfaatine bu.”

Amacı: Üst düzey temaslarda bunları gündeme getirmek.

***

Bir hatırlatma: Perinçek, 2005’te Avrupa’da bir başka süreç başlatmış...

“Soykırım” yalanına karşı hukuk mücadelesine girişmişti.

Hedefi: Davayı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne götürmek...

“Soykırım” iddialarını hukuken çürütmekti.

Devlet de inanmadı, Hükümet de.

Meclis’teki, dışındaki partiler de öyle.

Omuz vermediler... Üstelik hapse attılar.

Ama 10 yılın sonunda kazanan Türkiye oldu.

***

Şimdi ekonomide “kriz” alametleri birden arttı.

Acil kaynak yaratmak...

Üretim ekonomisine geçmek zorundayız.

Her şey gelip kaynak bulmaya dayandı.

Çoğu çevre artık farkında.

Doğu Perinçek ve ekibinin komşularımızla...

Avrasya’nın büyük ekonomileriyle sınanmış güçlü ilişkileri var.

***

Rusya’yla uçak krizinde...

Yatıştırıcı, ikna edici ve kapı açıcı olarak...

Vatan Partisi’nin rolü unutulmasın..

***

Sonuç: 9 Mayıs’ta süre doluyor.

Sadece soldan değil...

Milliyetçiler... Halkçılar... İslamcılar...

Doğu Perinçek Türkiye’ye lazım.

Bir imza da sizden.