Azat Karabağ’a yadigâr

(Karabağ’ın kara bahttan kurtuluşunun 2. Yılı Türk dünyasına kutlu olsun... Başkan Aliyev’e ve Azerbaycan’ın yiğit kadınlarına, erkeklerine selâm olsun.)

Bir kartal var, Kafkas kartalı, on sekiz bin yaşında,

Kanat açar sonsuz aşkla, Azerbaycan göklerinin arşından.

Kartal gözü, süzer beş kıtayı, beş denizi baştanbaşa:

Kurtarır çaydan geçen karacayı, korur su içen karıncayı,

Yakalar zalimi yakasından demir pençe, hesap sorar.

Bir kartal yaşar Kafkas’ta, sanırsın henüz on sekiz yaşında.

Bırak ana, ben de varayım, karışayım kutlu toprağına yurdun,

Vuruşa vuruşa ulaşayım Karabağ’da karın kardeşe.

Biz biliriz yedi düveli denize dökmenin fennini, fendini,

Şanlıurfa’dan, Gaziantep’ten çıkmıştık ulu yola.

Hatırla anacığım, Kahramanmaraş’ta ettiğimizyemini,

Bırak gözümün nuru, karışayım Karabağ fedailer alayına.

Kanatlanan bala serden geçer, şahadet şerbeti içer,

Kelbecer’de, Laçın’de yel esse, Oğuz’da ürperir tenim.

Kentler, köyler bir bir derilir, yad olanlar yâd olur,

Ağdam’da, Suşa sokaklarında yankılanır yiğit narası,

Yetişir Cebrail bir solukta, Kavimler kapısının can balası,

Hankendi’de dal kırılsa, Bakü’nün kalbine sızar acısı.

Kafkaslarda bir kartal var, Nesimi’nin nefesiyle uçar.

Düşmanın aklına uyanlar naçar, dersini almış da kaçar,

Alim kurşun sıkmaz kaçana, ay yıldızlı bayrağı açar,

Kurtarır Sarı Gelini, Ezo Gelini, Suna gelinin tutar elini.

Bir kartal var Karabağ’da, Fuzuli’nin gazeliyle uçar:

Kurtarır ipek halıyı, düşman ayağının altından,

Kurtarır kadim halkı da, komşu bağa girmenin utancından.

Evlerinin önünde halk gülü biter, hak bülbül dalında öter,

Aliyev’in kartalı nöbettedir, gökten süzülüp iner:

Gel ey gönül kuşu, evimize buyur, canımız sana kanat.

Kartalın iki bin yedi yüz seksen üç yüreği var, ölüme inat.

Susar Karabağ Şikestesi, başlar özgürlük bestesi,

Otuz yıldır, Hocalı’da ağlayan çocuk mutlu uykuya dalar.

Ay balalar gülerek uyansın diye vatan yatağında,

Uykusunda gülümser şehit: Buradayım bebeğim, korkma!