Bugün 101!

Dediğimizi yaptık; dün Huber’deydik...

Kadın-erkek, genç-yaşlı, hatta bebektik...

Getirdiğimiz termoslardan birbirimize çay, kahve...

Sonra ellerimizle yaptığımız kek, kurabiye ikram ettik...

Kimimiz Stockholm’den gelmişti; kimimiz ta Berlin’den...

Eskişehir’den, Sivas’tan, Adana, Edirne’den...

Belki ilk kez biraraya gelmiştik; ama bin yıldır tanışıyorduk...

Kardeşimizle, anamızla, bacımızla bakışıyorduk!

Ne bağırdık, ne pankart vardı elimizde...

Kararlıydık; bir tek bu vardı gözümüzde...

Biz geldik; duyduk ki sen gitmişsin!

Arabana bindiğin gibi Köşk’ü terk etmişsin!

***

Yani amcacığım, 100 yazı oldu; biz yazdık sen aldırmadın...

Mübarek organını, Huber’den kaldırmadın!

Devletin malı denizdi; yemeye doyamadın!

Bu şaşaalı rüyadan kalkmaya kıyamadın...

***

Biz haklıydık; gücümüzün buydu nedeni...

Bu yüzden eğilmedik, hep dik tuttuk bedeni...

Dün sen sıvışırken bile, yalınkuvvet ordaydık!

Kalbimiz sıcaktı ama, soğuktan donacaktık...

Sen bizim paramızla ısıtırken bizden aparttığın köşkü...

Bizi ayakta tutan, içimizdeki o büyük düştü!

***

Yani amcacığım, 100 yazı oldu; biz yazdık sen aldırmadın...

Mübarek organını, Huber’den kaldırmadın!

Devletin malı denizdi; yemeye doyamadın!

Bu şaşaalı rüyadan kalkmaya kıyamadın...

***

Yüz yazı oldu ama; sanma ki bu iş burada biter...

Sendeki bu pişkinlik; sülalane de yeter!

Hepsini attın da; mangal da bırakmadın kül...

Bu kadar ahı aldın, değdi mi Abdullah Gül?

Paşa paşa gidecektin, görev süren bitince...

Sen bizi küçümsedin; devri saadet sürünce...

Dedim ya bu iş burada bitmez, bitmeyecek...

Sen daha inat et; bugün 101, belki 1001 gelecek...

***

Yani amcacığım, 100 yazı oldu; biz yazdık sen aldırmadın...

Mübarek organını, Huber’den kaldırmadın!

Devletin malı denizdi; yemeye doyamadın!

Bu şaşaalı rüyadan kalkmaya kıyamadın...

***

Edepli, uslu, kendi halinde bir yazardım.

Beni bile çıldırttın; sinirimden kızardım!

Dün kaçmasaydın; gelseydin yanımıza...

Belki anlardık, acırdık başkanımıza...

Ama sen bizi itip; hep kendine açtın yol...

Bundan sonrası bizimdir; ister sarar, ister sol!

Dün bin kişiydik; Atamdan yadigardık...

Yıl yeniden 1919; biz tekrar başa sardık...

Bu bir yemindir; ister duy, ister duyma...

Devr-i zulmünüz yetti; yanlış kapılar açma...

***

Yani amcacığım, 100 yazı oldu; biz yazdık sen aldırmadın...

Mübarek organını, Huber’den kaldırmadın!

Devletin malı denizdi; yemeye doyamadın!

Bu şaşaalı rüyadan kalkmaya kıyamadın...