Ceylanlı Türkü

(Şiir, Diyarbakır Annesi Türkan Mutlu’nun

Öncü Kadın 11. Kurultay konuşmasıdır.

Asya Çağının kahraman kadınlarına,

Diyarbakır Annelerine minnetle ve saygıyla.)

Benim ceylanımı çaldılar benim canımı

Aldılar elimden benim ceylanımı cananımı

Benim ceylanımı canımı dağa kaçırdılar

Uçurumdan attılar benim ceylanımı gülümü

Telli turnamı benim ak sunamı vurdular

Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.

Benim ceylanımı zehirlediler benim sütümü

Güneşimi kapattılar benim yıldızımı

Etimi kemikten ayırdılar yaktılar ruhumu

İki gözüm söndü aydınlığımı kararttılar

Ceylanımı çaldılar gündüzüm gece benim

Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.

Can evimi talan ettiler dillerim dönmez

Bacam tütmez benim ocağımı söndürdüler

Benim beyaz unumu göznurumu aldılar

Yıktılar aydınlık günümü umudumu benim

Yaktılar evimi barkımı güzel ülkemi

Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.

Benim ceylanımı benim kalem tutanımı

Kaçırdılar öğretmenimi bilgi fidanımı benim

Ceylanımın çantasına barut doldurdular

Onlarınki Pamuk Prensestir sütte yüzer

Terör ağasının Küçük Prensi Paris’te gezer

Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.

Kırdılar benim kolumu kanadımı kırılasıcalar

Kıydılar benim ceylanıma kıyılasıcalar

Onlarınki İnsan Hakları gölünde süzülen kuğu

Boğdular anaların hakkını hukukunu

Aldılar elimden benim ceylanımı şirin canımı

Verin bana benim ceylanımı akça cerenimi.