Doğu Tabletleri: On Dokuzuncu Tablet, Dümen

Söyle şair! Anlat ihanet günlerini, gecelerini,

Çamura batmış cesetleri, dal gibi kırılan kemikleri,

Anlat fitneyi fesadı, insan yiyen o fırtınayı.

Anlat baş dönmesini, göz kararmasını, kan tutmasını,

Bilsin mazlum dünya canavarın insan yutmasını.

Nasıl da katranla sıvandı yollar, bahçeler, kapı önleri,

Düşürüldü de pusuya bir ulusun en yiğitleri.

Anlat ülkeyi yağmalatanı, atasını uçurumdan atanı,

Anlat Kanlı Pazar’da ruhunu satanı, dolara sarılıp yatanı,

Öğrensin yüce millet kendi üzerindeki karabasanı.

Anlat kardeşlerin arasına sokulan demir kamayı,

Beyazıt’ta yağan yağmurun göğsünde patlatılan bombayı!

Anlat yalan tufanını, korku yayan o makineyi,

Anlat Çorum’u, Malatya’yı, Maraş’ta bıçaklanan dolunayı.

Nasıl aldatıldı halk, kirletildi de Anadolu otağı,

Nasıl da birbirine vuruldu Türkiye’nin iki sıradağı.

Anlat cinnet getiren oğulların boğdukları anayı,

Duysun dağlar taşlar, duysun esen o karanlık fırtınayı.

Anlat ki unutmasın genç öncüler, düşülen tuzağı,

Hangi resulün emriyle parçalandı üç günlük kelebek?

Hangi başbuğun fermanıydı o kanlı buyruk?

Hangi büyükelçinin dileğiydi o “şanlı” beyanname?

Kırıldı Oğuz Kağan’ın yayı, başa geçti Pentagon subayı,

Devrimlerin aklı duvarlara mıhlandı da ne yazık,

Acı, sağanak gibi yağdı doğuda ve batıda.

Bilmiyorduk kendimizi, Nikitin’i bildiğimiz kadar,

Tanımıyorduk kardeşimizi, ölümü tanıdığımız kadar.

Savaşçılar kürekteydi, ama dümen kimin elinde?

Dümen düşmanın elinde oldukça, kölesin,

Ne kadar güçlü asılırsan darbecilerin küreklerine,

O kadar çabuk varırsın hainler cehennemine!

Söyle şair! Anlat Ergenekon’dan çıkış günlerini…

Ayaklansın halk, yarılsın bir daha demir dağ,

Kırılsın ihanet dümeni, özgürlük ufkuna açılsın ülke.