Dünya lideri Tayyip

Dış politikada yeni ağır bir darbe yedik.

Mısır, Türkiye ile diplomatik ilişkilerinin seviyesini düşürme kararı aldı. Mısır Ankara'daki Büyükelçisini geri çekerken, Türkiye'nin de Kahire Büyükelçisi'nin Mısır'ı terk etmesini istemiştir, yani daha açık söylemiyle "istenmeyen kişi" ilan etmiştir.

Buna gerekçe olarak da; içişlerine müdahale edilmesi, Türkiye'nin, uluslararası toplumu Mısır aleyhine tahrik, ülkede istikrarsızlığa yol açmaya çalışan kuruluşlara yardım etmesi ve Mısır halkının 30 Haziran'da ortaya koyduğu iradeyi küçümsemeye devam etmesi olarak gösterilmiştir.

AKP iktidara gelinceye kadar Türkiye'nin Arap dış politikası, Arap ülkelerinin içişlerine karışmamak, Araplar arası ihtilaflarda taraf olmamak üstüne kurulmuştur.

Elimizde kalan binlerce sığınmacı

Tayyip Erdoğan iktidarı ile ve özellikle değeri kendinden menkul, yeteneksiz ama yeteneksiz olduğu kadar da hırslı Davutoğlu'nun Dışişleri Bakanı olmasından sonra, Türkiye Arap coğrafyasında yürüttüğü geleneksel dış politikadan uzaklaşarak, Arap İslam dünyasında liderliğe soyunmaya başlamıştır.

Bunu yaparken de hiçbir zaman istikrarlı bir tutum sergileyememiş, zikzaklar çizerek ülke itibarını da zedelemiştir.

Örneğin önceleri, karşılıklı aile ziyaretleri yaptığı, dostu, kardeşi Esad'ın, ABD'nin füze kalkanı önerisini red etmesi üzerine, bir anda ABD öyle istiyor diye "diktatör, insan haklarına saygısı olmayan, kendi halkını öldürmekten çekinmeyen" bir insan ve düşman olarak ilan edildi.

Esad rejimini devirmeye çalışan, büyük çoğunluğu Suriyeli olmayan isyancılara yardım ettik. Yurt içinde ve yurt dışında "Esad'ın on onbeş günlük süresi kaldı" derken, ABD'nin Rusya ile anlaşıp Esad'la masaya oturulmasını kararlaştırınca, Türkiye bir anda Suriye konusunda yalnız kaldı, elimizde de kala kala, sosyal ve ekonomik sorunlar yaratan yüz binlerce Suriyeli sığınmacı kaldı.

Boyunu aşar

Aynı dış politika yanlışları İsrail ilişkilerinde de yaşandı. Önce verilen liyakat madalyaları kabul edildi arkasından, "One minute" krizi yaratıldı, verilen demeçlerle astık kestik ama hiçbir şey yapamadık, yapamadığımız gibi Deniz Kuvvetlerimizin kolu kanadı kırıldıktan sonra da, İsrail'in, Doğu Akdeniz'deki mavi vatanımız ve ekonomik çıkar alanlarımızda Güney Kıbrıs Rum yönetimiyle ortak petrol ve doğalgaz aramasını, yani cirit atmasını da, Tayyip Erdoğan sayesinde mahsun mahsun seyrediyoruz.

Irak ve Kürt politikamız tümüyle iflas etti. Gözümüzün içine baka baka dört ülkedeki Kürtlerin birleştirilmesinden bahis edildi, yani bu ülkeden toprak talebinden bahis edildi hiç sesimiz çıkmadı, çıkamadı.

Bir bölge liderine devlet başkanı muamelesi yaptık.

İran, Amerikan ilişkilerinde önemli bir yumuşama gözle görünür halde, bu durumda İran Amerikan ilişkilerinde zaman zaman Türkiye'nin soyunduğu arabulucu rolüne gerek kalmayabilir ve dolayısı ile en azından bu sorunda Türkiye'nin jeopolitik önemi azalabilir.

Türk ekonomisine pompalanan İran parası kesilir. Bu ekonomide büyük sorun yaratır.

Bütün bu yanlış dış politika uygulamalarının temelinde, Dışişleri Bakanlığı'nın deneyimli bürokratlarının devre dışı bırakılması ve Tayyip Erdoğan'ın hayal aleminde kurgulanan bu coğrafyanın lideri olmak ihtirası yatmaktadır.

Uluslararası lider olabilmek, her şeyden önce teslimiyetçi olmamayı ve başka ülkelerin hukukuna saygı göstermeyi gerektirir.

Ayrıca, liderler yaşadıkları coğrafyayı ve o bölgenin tarihini en azından kendisine anlatılanın yalan olup olmadığını anlayacak kadar bilmeleri gerekir. Yani geçmişinden okunmuş bir şeyler olmayı gerektirir.

İslam dünyasındaki tüm Arap ülkelerinin son kertede yüzlerini Mısır'a döneceklerini bilmek gerekir. Zira Mısır, Arapların gerçek lideridir.

İlk etapta Mursi'yi destekleyen Suudi Arabistan ve Kuveyt'in nasıl bir anda Sisi rejimini desteklediklerini yaşayarak gördük.

O nedenle Dünya lideri olmak Tayyip beyin boyunu aşan çok zor iştir.