En manidar şampiyonluk

Lami-cimi yok. Fenerbahçe tarihindeki en anlamlı şampiyonluklarından birini kazandı.

Hatta belki de en anlamlısını!

Sadece ezeli rakipleriyle değil, spor dışı etkenlerle de boğuşarak kazanılmış bir şampiyonluk.

Bir Galatasaraylı olarak tüm kalbimle kutlarım. Bütün Fenerbahçe camiasına hayırlı olsun.

Yoksa zaten her sene biri alıyor lig kupasını, değil mi? Ne önemi var?

Söz konusu dört yılda bir düzenlenen Dünya Kupası ya da onlarca devin sahne aldığı Şampiyonlar Ligi değil ki...

Hatta Bundesliga, La Liga, Premier Lig gibi, süper kahramanların er meydanı da değil.

Rahmetli annem ne zaman bizi Galatasaray’ın şampiyonluğunu manyaklar gibi kutlarken görse “Aman...” derdi. “Zaten 4-5 rakip var. Beklesen 3 yılda bir sana sıra gelecek!”

Galatasaray şampiyon olunca hoşuma gitmeyen bu söz, rakiplerin şampiyonluklarında teselli olmuştur bana.

“Aman...” derim rahmetli gibi. “Zaten şampiyonluk iddiası olan 10 takım yok ki... Bu sene olmazsa seneye.”

Ama bazı şampiyonluklar özeldir yine de. Fenerbahçe’nin bu yılki şampiyonluğu da işte öyle.

Herhalde 10-20 yıl sonra hem Aziz Yıldırım hem de taraftarca ilk akla gelen, torunlara anlatılan olacak.

Son yıllarda mücadele edilen spor dışı etkenler, zafere destansı bir görünüm kattı.

Bu sebeple rakip taraftarın bile hazmedebileceği bir şampiyonluk kazanmış bulunuyor Fenerbahçe.

Fener’in haksızlığa uğradığına inanan, aklıselim sahibi futbolseverler, olayı ilahi adaletin tecellisi olarak görüyor.

Ayrıca sezon başından beri doğru düzgün top oynayan da Fenerbahçe idi. Bunu takdir için Rıdvan Dilmen olmaya gerek yok.

Takım ruhunu sahaya en iyi yansıtan, amaç uğruna en iyi kenetlenenler falan, çubuklular oldu.

Galatasaray ise alınması gereken çok değerli derslerle dolu bir sezonu geride bırakmış bulunuyor.

Anlaşılan o ki “Bir saniye beyler, burası Galatasaray!” diyecek bir sese şiddetle ihtiyaç var.

Fenerbahçe “Burası Kadıköy!” dediği ve bu ruhu sahaya yansıttığı için kazandı en manidar şampiyonluğu.

Galatasaray’da o ruhu ateşleyen bugüne kadar Fatih Terim’di. Bundan sonra kim olacak, Allah bilir.

Yani olay ruhta bitiyor. Bütçeler, tesisler, yıldız transferler, medya oyunları, dedikodular falan hikâye.

Belki de sarı-kırmızılıların başına basketbolcu Işıl Alben’i getirmek gerek. Ne de olsa “Burası Galatasaray!” demeyi bugünlerde en iyi o ve arkadaşları biliyor!