Enkazın üzerinden-IV

Deprem bölgelerine ayaklarıyla çamur değil umut taşıyan TGB’li yiğitlere

Taşırım evimi sırtımda

Giremez karamsarlığın gölgesi

Kapımdan içeri

Doğarım güneşin düştüğü yerde

Doğar gün

Doğar umut

Doğar filizleri yarının

Bir milletin parçasıyım

Çınarlar gibi ulu

Ve yeni göveren fidanlar kadar genç

Bir millet yürür enkazların üzerinden

Zarif, cesur, güçlü adımlarımla

Omuzlarım yüklenirken kirişleri, kolonları

Yeniden yaratır ayaklarım

Enkazların sildiği yolları

Ayak uçlarım işler ince nakışlarıyla

Yarının taşlarını

***

Aştım Mahzuni’nin

Kara bulut içre karlı dağlarını

Verdim elimi Afşin eline

Kirlendi paçalarım

Yine de sürmedim tek bir çamur zerresini

Mazlumun çadırdan evine

Eşeledi mavi kuş adımlarımın arkasını

Lakin doldurdu ardımdan gelenler çukurları

Üşüdüm sıcak yatağıma girerken

Geldim Van’dan, Konya’dan, İzmir’den

Kardeş eliyle ısınmaya

Bilmem kaç kere döndü dünya kendi etrafında

Bilmem kaç saatte döner gün

Bilmem ne zaman başlar biter “mesai”

Durdu zaman

İşlemeye başlayınca Hasan Yalçın saati

Enkazın üzerinden-IIIAsya

Enkazın üzerinden-IIAsya

Enkazın üzerinden-IAsya