Filistin Ağıtları: Yirmi Yedinci Ağıt, Kahraman Gazze!

(Doksan dokuz Bedevi davulu yeri göğü gürleterek Refah kapısından tek sıra girer. Arkalarından dokuz fedai klarnet kurşun yağmuru altında zafer marşıyla takip eder…)

Hasbinallâh ve nime'l vekîl… Bize Allah yeter.
Bize yeter Filistin’in şarkıları, destanları, yiğitleri,
Kendi bileklerimiz bize yeter, kendi ayaklarımız.
Acılarımız Ölü Denizi doldurdu, taştı gitti,
Çığlıklarımız çöllere, sahralara, vahalara ulaştı.
Fakat sizin diliniz lal oldu ey, sivil toplum lalaları.

Amerika adına işleniyor katliam, Ya Huda! Ya Dolar!
Ey Ya hudi! Musa nerede, ya On Emrin hükmü?
İbrahim'i çağırın, bu kan kimin için akıtılıyor?
Kılıç gibi biliyorlar Gazze'yi, Ramallah'ı, Şeria’yı,
Saplanacak boğazına kan emen canavarın…
Çünkü kamadır Filistin çeliği inançla sulanmış.

Hayır, cellât Musevi olamaz, peki bu kimin kini?
Peki, bu vahşetin sahibi kim? Yakup’un torunu olamaz.
Şu Filistin'e kıyan azgın, nereden beslenir acaba?
Başına yıkılacak Babil kulesi Küresel Nemrutların.
Sizden korkmuyoruz, hiç korkar mı aslan çakaldan,
Cesetlerimiz bize yeter. Topraktan fışkırırlar yakında.

Vurulan doğumevinde kesildi göbeği devrimin,
Diyorum ki, bebek öldüren çeteyi kimse kurtaramaz.
Gazze namlusunda sıkıştırılan vicdan patlayacak bilin.
Diyorum ki, hastane bombalayanı kimse kurtaramaz,
Diyorum ki bin yıllık camileri, kiliseleri vuran onmaz.
Fakat siz susuyorsunuz, fonlu toplum şeytanları.

Ne kadar yalnızsın ey küresel katil, dostun kalmadı.
Zavallı Atlantik eşkıyası, seni kimse kurtaramaz.
Cezan ilahi olacak, kutsal kitapların buyurduğu gibi.
Kurtulmak istersen insanlığa sığın, fakat bu zor:
Çünkü sen insana savaş açtın, kendi kendini yedin.

Yedin bitirdin dünyayı, kemiklerini kırdın halkların,
Somurdun toprağı yedi kıtada, gökyüzünü, uzayı bitirdin,
Semirdin insan etiyle, tükettin dünya varlığını bütün.
Fakat tükenmedi bizim küçük çocuk umudumuz.
Yükselen azmimiz batıracak senin azman gemilerini.
Öfkemiz bize yeter. Öfkemiz infilak edecek yakında.