Haceli’ye Dördüncü Mektup

Gel Haceli havalanma, yeğin ol,

Yegin ol Haco, yeğin ol!

Amerikan’ına el bağlayıp güvenme,

Kanını kuyuya döker götürür,

Gözünden sürmeyi çeker götürür.

Duydum ki keyfine diyecek yokmuş,

Mal bulmuş Mağribi gibi zengin olmuşsun.

Keyfin keka imiş, peşin satmışsın,

Havaya bir elma atıp beşin tutmuşsun,

Engin ol Haco, engin ol!

Eğri kalkan, doğru menzil tutamaz,

Nasihatten kaçan insan adam olamaz.

Takmışsın ikiz şeytanı iki koluna,

Şalom Havrasında, zangoç çanıyla

Niyet eylemişsin cenk namazına.

Adam ol Haco, adam ol.

Atlantik denizinde gölüm var dersin,

Kaf dağında ünüm, gömüm var dersin,

Aksaray’da ala gülüm var dersin...

El adama ağız verir ekmek vermez,

Dilini, dinini basar götürür,

Boynuna Docka’yı asar götürür.

Vatana kurmuşsun çakal çarkını,

Yakmaya kalkmışsın millet mülkünü,

Mayın eşeğine aslan kürkünü,

Vurup vurup palanlayan çok olur,

Binip binip binitleyen çok olur.

Sen de bu yollarda yol kesermişsin,

El koparıp ille baş kesermişsin,

Kurunun yanında yaş kesermişsin...

Kimlik mıstır olmuş, cüzdanın mösyö.

Gotna rast bı mırov ne xweş tê*

Sen, sen ol Hace, gel sen beg ol!

*Doğru söz insana hoş gelmez.